Αυτοκριτική χωρίς αυτοκριτική

Αυτοκριτική χωρίς αυτοκριτική

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στις 29 Φεβρουαρίου τρ.έ. μίλησε στο Φανάρι, κατά τη σύναξη πλήθους Ιεραρχών, άλλων κληρικών και λαϊκών, με την ευκαιρία της 80ής επετείου των γενεθλίων του. Σημειώνεται ότι όταν ο Πατριάρχης Μόσχας εόρτασε τα γενέθλιά του τα υποστηρίζοντα το Φανάρι ΜΜΕ κατέκριναν  τον πρωτοφανή, όπως υποστήριξαν, για την παράδοση της Ορθοδοξίας πανηγυρισμό. Στην περίπτωση του Οικουμενικού Πατριάρχου πλήρως τον αιτιολόγησαν.

          Στην ομιλία του ο κ. Βαρθολομαίος προέβη με την ευκαιρία σε απολογισμό του 29ετούς περίπου πατριαρχικού έργου του. Σε αυτόν ονομάτισε τα, κατά την άποψή του, επιτεύγματά του. Μεταξύ αυτών πρώτον ανέφερε πρώτον «τας καθιερωθείσας Συνάξεις των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών». Παρέλειψε να πει ότι με ευθύνη του αυτές σταμάτησαν.
Δεύτερον, ανέφερε  τη Σύνοδο στην Κρήτη, χωρίς να προσθέσει ότι αυτή απέτυχε και ως προς τη συμμετοχή και ως προς τη θεματολογία και ως προς το μηδενικό αποτέλεσμα που είχε στη ζωή και στη συνείδηση των ανά την Οικουμένη Ορθοδόξων Χριστιανών. Τρίτον, ανέφερε ότι με τη συμμετοχή του σε πλείστα συνέδρια «προσπάθησε» να κάνει ακουστή τη φωνή της Ορθοδοξίας. Ορθώς προσέθεσε ότι προσπάθησε, διότι το αληθές είναι ότι οι ομιλίες του και οι παρεμβάσεις του δεν είχαν πουθενά κάποιο εμφανές αποτέλεσμα. Αντίθετα, λόγω του επισυμβάντος επί των ημερών του σχίσματος, ο αντίκτυπος αυτού  έχει διεθνώς ακουστεί πολύ περισσότερο.

          Πέμπτον, ο Παναγιώτατος ανέφερε ότι «ενσυνειδήτως και προθύμως προώθησε τους διαχριστιανικούς και διαθρησκειακούς διαλόγους». Παρέλειψε να προσθέσει ότι αυτοί έχουν βαλτώσει, ουδένα αποτέλεσμα έχουν, και έχει σταματήσει η διορθόδοξη συνεργασία λόγω του επισυμβάντος σχίσματος. Όσον αφορά στις μεμονωμένες κινήσεις σε διαχριστιανικό και διαθρησκειακό επίπεδο του Φαναρίου και προσωπικά του κ. Βαρθολομαίου, δεν έχουν καμία ευρύτερη σημασία και τα ανοίγματα του ιδίου και Ιεραρχών του Οικ. Θρόνου προκαλούν προβληματισμό σε πολλούς Ορθοδόξους χριστιανούς.      

          Έκτον, ο Οικ. Πατριάρχης αναφέρθηκε πολύ θετικά στην απονομή της αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς της Ουκρανίας, χωρίς να προσθέσει τα προβλήματα που προκάλεσε αυτή του η ενέργεια και τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει στους ίδιους τους Ουκρανούς και στην ενότητα της Ορθοδοξίας.

          Ο Παναγιώτατος θέλησε να κάνει και την αυτοκριτική του. Μίλησε «για δικές του ελλείψεις, παραλείψεις και αστοχίες και για σφάλματά του εξ αγνοίας, απειρίας και υπερεκτιμήσεως των υφισταμένων δυνατοτήτων». Για αυτά ευχαρίστησε τον Θεό, διότι τα επέτρεψε δια να μην υπεραίρεται και να μην νομίζει ότι έχει το αλάθητο. Πολύ θετικό το ότι ο Πατριάρχης έκαμε δημόσια την αυτοκριτική του. Μόνο που ήταν αόριστη.

Ο κ. Βαρθολομαίος δεν έφερε ούτε ΕΝΑ παράδειγμα αυτών των παραλείψεων, ελλείψεων, αστοχιών, σφαλμάτων, για να καταλάβει ο κάθε πιστός για ποιες ενέργειές του έχει μετανιώσει. Ήταν μία αυτοκριτική, που στην ουσία της δεν ήταν αυτοκριτική. Ήταν, μετά τους αυτοεπαίνους για τα κατά την άποψή του θετικά που έχει πετύχει, μια θεωρητική περιγραφή του χοϊκού μέρους του κάθε ανθρώπου. Αλλά η ποιμαντική διδάσκει ότι ωφελιμότερο πνευματικά είναι το παράδειγμα από την ηθική διδασκαλία και η αναφορά αν έγινε κάτι προς επανόρθωση  αυτών των αστοχιών, σφαλμάτων κ.λ.π.

Ο κ. Βαρθολομαίος έχει πολλά προσόντα και ο Κύριος του δίδει τον χρόνο και την υγεία για να συντελέσει να επανέλθει η ενότητα στην Ορθοδοξία, να διορθώσει  τα σφάλματα και τις αστοχίες του,  να επαναφέρει την αγάπη και την ομόνοια μεταξύ των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών και να αποκαταστήσει στο πρέπον ύψος τους την Ορθόδοξη πνευματικότητα και την Ορθόδοξη εκκλησιολογία, που έχουν πληγεί κατά τα τελευταία χρόνια.-