«Γυναικοκτονία». Ορος που έχει ενσωματωθεί στο δίκαιο κάποιων χωρών και ορίζει ένα είδος εγκλήματος. Ας πούμε ότι ισχύει. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι η χρήση του όρου αποκτά ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Τον υιοθετούν ασμένως οι όμιλοι προοδευτικών φρονημάτων, αριστεροί ή φιλελεύθεροι, που ζουν ψάχνοντας λάθη στο χειρόγραφο της ζωής μας για να τα διορθώσουν. Και μάλιστα έχουν βρει και την αιτία αυτών των λαθών. Είναι η πατριαρχική δομή της κοινωνίας μας. Επειδή ζω στον ίδιο κόσμο μαζί τους, μέχρι αποδείξεως του εναντίου, και τα μάτια μου καθημερινά διαψεύδουν τη «δομή», αναρωτιέμαι μήπως πίσω από την αγωνιστική τους ορμή κρύβεται κάτι άλλο.
Μήπως οι άνθρωποι θέλουν να μας πουν ότι οι αρσενικοί έχουμε εκχωρήσει εξουσία στις συντρόφους μας για να σώσουμε τη θέση μας. Πώς το ’λεγε ο Γατόπαρδος; «Για να μείνουμε ίδιοι πρέπει να αλλάξουμε» – το παραθέτω από μνήμης. Μήπως θέλουν να μας πουν ότι μπορεί οι κοινωνίες να έχουν αλλάξει από τον καιρό που η Μποβουάρ έγραφε το «Δεύτερο φύλο», όμως η βαθιά δομή τους παραμένει πατριαρχική; Τις αξίες του δυτικού πολιτισμού τις έφτιαξαν άνδρες λευκού χρώματος και όσο αναπαράγονται αυτές οι αξίες οι «λευκοί Ευρωπαίοι άνδρες» θα παραμένουν κυρίαρχοι. Αν θέλουμε να ανατρέψουμε την κυριαρχία τους, θα πρέπει να εγκαταλείψουμε και τις αξίες τους.
Να ’το λοιπόν το υπόγειο λαγούμι που συνδέει τον «αθώο» και απλώς περιγραφικό όρο «γυναικοκτονία» με το κάστρο του πολιτισμού μας. Η ιδεολογική χρήση του όρου είναι αντίστοιχη με την υπερκατανάλωση του αντιρατσισμού και της αποαποικιοποίησης. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες αποδέχθηκαν τις ενοχές τους απέναντι στο αποικιοκρατικό τους παρελθόν και τις μετέτρεψαν στην προβληματική, είν’ η αλήθεια, θεωρία της πολυπολιτισμικότητας. Ομως αυτό δεν εμποδίζει τους συλλόγους προοδευτικών φρονημάτων να παλεύουν κατά του ρατσισμού και της αποικιοκρατίας, κατά του παρελθόντος δηλαδή.
Τις αξίες του πολιτισμού μας τις έφτιαξαν λευκοί άνδρες. Ο Θεός μας είναι γένους αρσενικού, ο Υιός του ο Μονογενής επίσης. Ο Ομηρος, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Επίκουρος και ο Βιργίλιος, άνδρες ήσαν. Οσοι οικοδόμησαν τους τρόπους που επέτρεψαν στον πολιτισμό μας να συλλάβει τον κόσμο ήσαν γένους αρσενικού. Κι ο Θερβάντες, που συνέλαβε τον σύγχρονο τρόπο έκφρασης, το μυθιστόρημα, άνδρας ήταν κι αυτός. Τι να κάνουμε; Δεν είναι θέμα άποψης. Είναι γεγονός. Θα μου πείτε ότι οι γυναίκες δεν είχαν τη δυνατότητα στις κοινωνίες του καιρού εκείνου να αναδείξουν τις ικανότητές τους. Καμία αντίρρηση. Ομως οι κοινωνίες που υιοθέτησαν τις αξίες του καιρού εκείνου, με κατανάλωση φαιάς ουσίας και αίμα, έφτασαν στο σημείο να τους δώσουν χώρο για τις ικανότητές τους. Σε αντίθεση με άλλες κοινωνίες, που εξακολουθούν να τις κρατούν υπόδουλες στον νόμο της σαρίας.
Κατακρίνουν τον δυτικό πολιτισμό ως πατριαρχικό και ανδροκρατούμενο. Καμία αντίρρηση. Απλώς να υπενθυμίσω ότι η αξία των πολιτισμών βρίσκεται στη δυναμική που δημιουργούν. Η δε δυναμική είναι ένα διάνυσμα που έχει σχέση με τον χρόνο. Πατριαρχικός και ανδροκρατούμενος ο δυτικός πολιτισμός κατάφερε να αμφισβητήσει τον εαυτό του. Το κίνημα της πολιτικής ορθότητας, προσπαθώντας να διαγράψει το παρελθόν, για παράδειγμα τις κλασικές σπουδές, επειδή δεν χωράει στο δικό του παρόν, ευνουχίζει τη δυναμική του πολιτισμού μας. Κι ένας πολιτισμός χωρίς δυναμική είναι καταδικασμένος στη βαρβαρότητα.
«Καληνύχτα, Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ», όπως έγραψε κι ο Γκάτσος.
https://www.kathimerini.gr/opinion/561445477/exomologisi-apotychontos-patriarchi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου