π. Δημητρίου Μπόκου
«Ἂν δὲν ἀκοῦνε τὸν Μωυσῆ καὶ τοὺς προφῆτες, δὲν θὰ πεισθοῦν, ἀκόμα καὶ ἂν κάποιος ἀπὸ τοὺς νεκροὺς ἀναστηθεῖ». Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἀβραὰμ κλείνει ὁ Χριστὸς τὴν πολυσήμαντη παραβολὴ τοῦ πλου- σίου καὶ τοῦ φτωχοῦ (Λαζάρου), ἀπορρίπτοντας τὸ αἴτημα-πρόκληση τοῦ πλουσίου νὰ ἀναστήσει ὁ Θεὸς καὶ νὰ ξαναστείλει στὸν κόσμο τὸν Λάζαρο, ὥστε νὰ ἀποτελέσει ἀναντίρρητη καὶ ἀξιόπιστη μαρτυρία γιὰ τὴ μέλλουσα ζωὴ (Κυριακὴ Ε ́ Λουκᾶ).
Αὐτὸ συμβαίνει, ἐπειδὴ οἱ πολλοὶ δὲν ἔχουν ἀγαθὴ διάθεση. Ἡ προαίρεσή τους εἶναι στραμμένη πρὸς τὸ κακό. Ἀγαποῦν περισσότερο τὸ σκοτάδι παρὰ τὸ φῶς. Τὸ κακὸ καὶ ὄχι τὸ καλό. «Ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου». Σκληρύνθηκε, πωρώθηκε ἡ καρδιά τους. «Καὶ τοῖς ὠσὶν αὐτῶν βαρέως ἤκουσαν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμ- μυσαν». Πάσχουν ἀπὸ (πνευματική) βαρηκοΐα καὶ τύφλωση, μὲ ἀποτέ- λεσμα νὰ μὴ μποροῦν νὰ ἀκούσουν, νὰ δοῦν καὶ νὰ νιώσουν στὴν καρ- διά τους τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ ἐπιστρέψουν κοντά του, νὰ μετα- νοήσουν καὶ νὰ σωθοῦν (Ἡσ. 6, 9-10). Ὁ Χριστὸς λοιπὸν διὰ στόματος Ἀβραὰμ λέει, ὅτι εἶναι τόσο μεγάλη ἡ πώρωσή τους αὐτή, ὥστε καὶ θαύματα νεκραναστάσεων νὰ δοῦν, δὲν θὰ πιστέψουν.
Καὶ ὄντως ὁ Χριστὸς ἀνέστησε νεκρούς, ἔκανε πλῆθος ἄλλων θαυ- μάτων, ἀναστήθηκε καὶ ὁ ἴδιος στὸ τέλος, ἀλλὰ καὶ πάλι οἱ ἄνθρωποι, περιέργως, τὸν ἀπέρριψαν. «Τοσαῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἐπίστευον εἰς αὐτόν» (Ἰω. 12, 37). Ὁ πρωτομάρτυς Στέφανος, λίγο πρὶν λιθοβοληθεῖ, καταγγέλλει εὐθέως τὴ σκληροκαρ- δία τους. Τοὺς ὀνομάζει σκληροτράχηλους καὶ ἀπερίτμητους «τῇ καρ- δίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν», γιατὶ δὲν φρόντιζαν νὰ περικόψουν τὴ σκληρότητα τῆς καρδιᾶς τους καὶ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν (πνευματική) βαρηκοΐα τους. «Ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ἀντιπίπτετε, ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμεῖς». Καὶ οἱ μὲν πατέρες τους εἶχαν φονεύσει ὅλους τοὺς προφῆτες ποὺ προκατήγγειλαν τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, αὐτοὶ ὅμως τώρα ἔγιναν προδότες καὶ φονεῖς τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ (Πράξ. 7, 51-52).
Ἡ πώρωσή τους ὀφείλεται στὸ ὅτι δουλεύουν στὴν ἁμαρτία. «Τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν, ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶ κεκαλυμμένον». Ἐπειδὴ «ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου (ὁ σατανᾶς) ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπί- στων», γιὰ νὰ μὴ λάμψει μέσα τους τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔτσι, ἀκόμα καὶ ὅταν ἀκοῦνε ἢ διαβάζουν τὴν Ἁγία Γραφή, δὲν καταλαβαί- νουν τίποτε. Ἔχουν πλήρη σκοτισμό. «Ἐπωρώθη τὰ νοήματα αὐτῶν». Καὶ ὅπως ὁ Μωυσῆς κάλυπτε τὸ πρόσωπό του, γιατὶ ἀδυνατοῦσαν νὰ βλέπουν τὴ λάμψη του, ἔτσι καὶ μέχρι σήμερα «τὸ αὐτὸ κάλυμμα ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μένει». Καὶ ὅταν «ἀναγινώσκεται Μωυ- σῆς, κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται».
Μόνο ἡ ἐπιστροφὴ στὸν Κύριο αἴρει τὸ κάλυμμα, καταργεῖ τὴν πώρωση (Β ́ Κορ. 3, 13-16. 4, 3-4).
Καλὴ εὐλογημένη ἑβδομάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου