Το οξύμωρο της συνάντησης Πάπα και Πατριάρχη

Σε λίγες μέρες επίκειται στη Νίκαια της Βιθυνίας μια ιστορική εκδήλωση για την επέτειο της εκεί σύγκλησης της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου στα 325 μ.Χ. Σύμφωνα με το προσχεδιασμένο εδώ και ένα χρόνο πρωτόκολλο συνάντησης του Πάπα Ρώμης και του Οικουμενικού Πατριάρχη, το οποίο παρά τρίχα να ματαιώσει ο απρόσμενος θάνατος του Πάπα Φραγκίσκου, στην τουρκική σήμερα πόλη θα ολοκληρωθεί η μεγίστου συμβολισμού συμπαρουσία του νέου Πάπα Λέοντος και του Βαρθολομαίου της Νέας Ρώμης (Κωνσταντινούπολης). Θα είναι, όμως, τούτο μια τραγελαφική συνύπαρξη; Ένας άκρως οξύμωρος και αντιφατικός έως αθέμιτος θεολογικώς συγχρωτισμός; Μια εκκλησιολογικώς απαράδεκτη συγκυρία;

Πράγματι, και τούτο προκύπτει από τα ίδια τα ιστορικά δεδομένα της Συνόδου. Συγκλήθηκε για την καταπολέμηση της πρώτης μεγάλης αίρεσης που συντάραξε την αρχαία Εκκλησία: τον Αρειανισμό. Σύμφωνα με τον πρεσβύτερο Άρειο ο Χριστός ήταν το πρώτο και τελειότερο κτίσμα του Θεού Πατρός και όχι ο ομοούσιος και ισόθρονος Υιός του και Θεός. Με αυτόν ως “δεκανίκι” ο Θεός Πατήρ έκτισε τον κόσμο. Λες και δεν μπορούσε από μόνος, όπως ειρωνικά σχολίασε ο Μέγας Αθανάσιος... Η διδασκαλία αυτή του Άρειου επομένως, βασισμένη κυρίως σε φιλοσοφικές παρά σε θεολογικές προϋποθέσεις, μιλούσε ξεκάθαρα για κτιστή ενέργεια με την οποία, υποτίθεται, ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο. Επομένως, ο άκτιστος Θεός καμία πραγματική σχέση δεν μπορεί να έχει μαζί μας, επικοινωνώντας με την κτίση Του αποκλειστικά και μόνο δια κτιστών μέσων και ενεργημάτων. Όπα! Αυτά έλεγε και ο ιερός Αυγουστίνος στη Δύση και τα μετέτρεψαν σε δόγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας οι σχολαστικοί θεολόγοι με πρωτεργάτη τον Θωμά Ακινάτη. Επομένως οι Ρωμαιοκαθολικοί είναι Νεοαρειανοί!

Μιλάω στον τίτλο για το οξύμωρο της συνάντησης, ωστόσο κατά βάθος πρόκειται για μια βλάσφημη πρόκληση στην εκκλησιαστική μας Παράδοση και ειδικότερα στους αγίους Πατέρες, τους 318, που συγκρότησαν την Α΄ εκείνη Οικουμενική και καταδίκασαν τον Άρειο και τους οπαδούς του. Βέβαια, οι σημερινοί Οικουμενιστές, ένθεν κακείθεν, εκ Δυσμών και εξ Ανατολών, ποσώς ενδιαφέρονται πια για τις δογματικές μας διαφορές και αγαπολογούν απροϋποθέτως, ή μάλλον, δαιμονικώς. Προσπαθούν μάλιστα να καλύψουν τις πονηρές τους προθέσεις με το πρόσχημα της προσπάθειας ενός κοινού (χρονικού χαρακτήρος) εορτασμού αμφοτέρων του Πάσχα. Αλλά και εδώ ο Θεός επέτρεψε να φανεί ο δυσειδής πραγματικός στόχος τους μέσα από τη σχεδόν κυνική ομολογία του Βαρθολομαίου πως σκοπός είναι το κοινό Ποτήριο. Και αυτό το υπογραμμίζουμε για όσους “αγαθούς” δεν διαβλέπουν καμιά προδοσία της πίστης στον προμελετώμενο κοινό πασχάλιο εορτασμό.

 

Κ. Νούσης

Λάρισα, 15/5/2025

μνήμη οσίου Αχιλλίου, πολιούχου Λαρίσης,

του μυροβλύτου και θαυματουργού,

μετέχοντος και θαυματουργούντος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο