Εδώ και έναν αιώνα πάνω κάτω η Εκκλησία βρίσκεται σε διάλογο με διάφορες χριστιανικές ομολογίες. Το αποτέλεσμα σχεδόν μηδενικό. Ποιος ή ποιοι φταίνε για αυτό; Εξάπαντος οι συμμετέχοντες και όχι ο Θεός της ειρήνης και της ενότητος. Και οι μετέχοντες μήπως φέρουν την κύρια ευθύνη, επειδή είναι όλοι κακοπροαίρετοι και πονηροί; Όχι φυσικά. Λείπει απλά κάτι πολύ βασικό. Το πιο βασικό συστατικό για την επίτευξη της συγκεκριμένης εκκλησιαστικής ενότητος: το Άγιο Πνεύμα.
Μα γιατί λείπει το Πνεύμα της Αληθείας από αυτές τις προσπάθειες ένωσης και προσέγγισης; Μήπως σε όλες τις συμμετέχουσες ομολογίες δεν υπάρχει η πίστη σε Αυτό και μάλιστα ως ένα εκ των προσώπων της Αγίας Τριάδος; Απουσιάζει, διότι δεν μπορεί να παρευρίσκεται ανάμεσα σε άτομα που το βλασφημούν ποικιλοτρόπως. Και αυτοί είναι οι πάσης φύσεως αιρετικοί, αρχαίοι και νεότεροι.
Η πληρότητα της Χάριτος του Πνεύματος βρίσκεται μονάχα στο Σώμα του Χριστού: την Εκκλησία, την Ορθόδοξη Εκκλησία. Πουθενά αλλού. Σε καμιά άλλη εν Χριστώ συνάθροιση. Ει μη μονάχα στις Ορθόδοξες κοινότητες, τις κανονικώς μεταξύ τους κοινωνούσες στο κοινό ποτήριο της Ευχαριστίας και ορθοτομούσες τον λόγο της αληθείας χωρίς ουδεμία αιρετική απόκλιση, έστω και ελάχιστη. Πιθανή ένσταση: και αν Επίσκοποι ή άλλα μέλη αυτών των συνάξεων πάσχουν κάποια ή κάποιες αιρέσεις; Η απάντηση είναι πως, εφόσον στο σύνολο σώμα δεν υπάρχει δογματική παρέκκλιση, τότε η Χάρη παραμένει σε αυτό.
Ο άγιος Παΐσιος έλεγε: “θέλει ο Πάπας να μας βάλει τους Ορθοδόξους σαν υποστηρίγματα για να κρατηθεί, ενώ το οικοδόμημα του καθολικισμού πάει πέρα – δώθε, έτοιμο να συντριβεί” (από το βιβλίο Διδαχές και Αλληλογραφία γέροντος Παϊσίου, εκδ. Μήλεσι, 2007, σελ. 116). Τα λόγια του αποδείχτηκαν προφητικά. Σήμερα βλέπουμε πάλαι ποτέ ναούς Ρωμαιοκαθολικών εν Ευρώπη να μετατρέπονται σε μπαρ και πολυκαταστήματα. Μα πώς έφτασε ο Ευρωπαίος σε αυτή την απιστία και αποστασία; Απλούστατα: προ αιώνων αποχώρησε ο Παράκλητος από τις κάποτε χριστιανικές εκεί συνάξεις τους.
Θέλουμε πραγματικά οι Ορθόδοξοι και οι αλλόδοξοι να τα βρούμε σε όλα τα επίπεδα και επιτέλους να ενωθούμε πλήρως και πραγματικά; Αρκεί να ψάξουμε και να βρούμε το Πνεύμα το Άγιο. Και να Το επικαλεστούμε να πραγματώσει την ένωσή μας εν Χριστώ και εν Εκκλησία. Όλα τα άλλα θα παραμένουν απλούστατα μάταιες και θνησιγενείς, ανθρώπινες το πολύ προσπάθειες, άνευ ουσιαστικού αντικρίσματος.
Κ. Νούσης
Λάρισα, 15/6/2025
Δεν νομίζω πως οι Ορθόδοξοι έκαναν υποχωρήσεις σε θέματα δογματικά και εκκλησιολογικά. Οι διαχριστιανικές συναντήσεις περιορίζονται στους θεολογικούς διαλόγους, στους οποίους καταθέτουν τις δογματικές τους ασυμφωνίες και κυρίως φροντίζουν και για θέματα αλληλεγγύης μεταξύ αλλοδόξων και αλλοθρήσκων, αφού οι απανωτές κρίσεις έφεραν όλες τις εκκλησίες και τις θρησκευτικές κοινότητες σε τραγικές καταστάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι διάλογοι είναι ανάγκη επιτακτική στις μέρες μας να συνεχιστούν.
Συνέχεια των Διαλόγων, διαχριστιανικών και διαθρησκειακών, δεν σημαίνει και προδοσία της Πίστης!...
ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ !
ΔιαγραφήΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΙΔΑ τα περι αλληλεγγύης! Καμία σχέση δεν έχουν τα περι αλληλεγγύης με τα δογματικά. Μπορούμε να βοηθούμε τον κάθε εμπερίστατο χωρίς να έχουμε ψεύτικους διαλόγους στα δογματικά!
ΟΙ ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ!
ΕΙΝΑΙ ΣΚΕΤΗ ΚΟΡΟΪΔΕΙΑ!