Σε ποια Σύνοδο να κάνουμε υπακοή;

Σε ποια Σύνοδο να κάνουμε υπακοή;

Με όσα βιώνουμε τον τελευταίο καιρό στην εκκλησιαστική επικαιρότητα αναρωτιόμαστε εύλογα και αναπόφευκτα: τι σημαίνει υπακοή στην Εκκλησία; Για ποια σύνοδο μιλάμε; Είναι ο χριστιανός ένα άβουλο πρόβατο στο οποίο επιβάλλεται και επιτάσσεται δικαίως και a priori η τυφλή υπακοή σχεδόν σε όλα τα συνοδικά φιρμάνια; Με αυτές τις σκέψεις πορευόμαστε μετά τις τραγελαφικές συνοδικές αποφάσεις και συνεδριάσεις σε Ελλάδα και Κύπρο. Στην πρώτη για τον προσωπικό αριθμό και στη δεύτερη για τον αγαθό και αδίκως σφαγιασθέντα λευίτη παπα Δήμο Σερκελίδη.

Θα αρχίσω με την εν Ελλάδι Δ.Ι.Σ. Ποιος τής έδωσε το δικαίωμα να παρέμβει με τέτοια ταχύτητα υπέρ της λήψης του προσωπικού αριθμού, λες και είναι κυβερνητικό δεκανίκι; Το θέμα έχει βέβαια, όπως και κάθε ζήτημα άλλωστε, θεολογικές διαστάσεις, ωστόσο το εν λόγω είναι ακόμα κυρίως πολιτικό ζήτημα και σε ευρύτερες διαστάσεις θέμα ελευθεριών και δημοκρατίας. Το αξιοπερίεργο είναι που βγήκε να μας καθησυχάσει ο άγιος Ναυπάκτου, ο οποίος ενοχλείται με τη λέξη πρόσωπο και έχει γράψει τόσα σχετικά. Δεν τον ενόχλησε εδώ το επίθετο; Είπαμε, κινούμαστε στη σφαίρα του συνοδικού σουρρεαλισμού εν Ελλάδι…

Πάμε στα πιο σοβαρά. Σε μια ακόμα επανάληψη της διαχρονικής δικαστικής ιερατικής αυθαιρεσίας. Τα διάβαζαν μέσα από τα ευαγγελικά κείμενα οι άγιοι συνοδικοί στην Κύπρο στους ναούς προ εβδομάδων με τη δίκη του Ιησού και λίγο αργότερα ήρθαν να τα επαναλάβουν στην πλάτη ενός πολύτεκνου κληρικού, που πέταξε την καριέρα του στην αεροπορία χάριν της ιερωσύνης. Δεν σεβάστηκαν τίποτε και προπαντός την οικονομική του κατάσταση. Ποιοι; Αυτοί που είναι άγαμοι και άρα δεν έχουν κανένα στόμα να θρέψουν…

Με προκλητική έλλειψη αγάπης, έστω και στοιχειώδους ανθρώπινης, καθαίρεσαν έναν αγαθό ιερέα, τη στιγμή που κλέφτες, πόρνοι και κίναιδοι κληρικοί αλωνίζουν την Εκκλησία, είναι όμως ως προς το φαίνεσθαι άψογοι, οπότε καλύπτονται και πολλάκις επιβραβεύονται με εκκλησιαστικά οφίκια…

Τον καθαίρεσαν με συνοπτικές διαδικασίες. Με προειλημμένες αποφάσεις. Με καταστρατήγηση κάθε έννοιας δικαίου, κοσμικού και εκκλησιαστικού. Κατακουρέλιασαν και καταξέσχισαν τον καταστατικό χάρτη της εκεί τοπικής εκκλησίας. Ενώ τού έδωσαν ποινή εξάμηνης αργίας, έσπευσαν σε λιγότερο από μήνα να την αναθεωρήσουν, προκειμένου να τον καταδικάσουν. Και το έγκλημα αυτού; Επειδή είναι φανερά αντιοικουμενιστής… Δεν θα αναφερθώ καν στη γελοιωδέστατη καταδίκη Τυχικού, επειδή βρίσκεται εν εξελίξει. Αξιοσημείωτο, ωστόσο, παραμένει το με βαθιά θλίψη παρατηρούμενο: και στις δύο αυτές παρωδίες εκκλησιαστικής δικαιοσύνης να συμμετέχουν ο Μόρφου άπαξ και δις ο άγιος Λεμεσού...

Ας πάψει πια αυτή η καραμέλα της εποχής πως Εκκλησία είναι κυρίως η Σύνοδος. Ποιος θα μπορούσε να το πει κυρίως αυτό, παρά οι Επίσκοποι που έχουν άμεσο συμφέρον από μια τέτοια αντιπαραδοσιακή θεολογική θέση; Αν η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι παποκεντρική και οι προτεσταντικές ανθρωποκεντρικές, εμείς οι  Ορθόδοξοι πρέπει να αυτοχαρακτηρισθούμε σαν συνοδοκεντρικοί ή επισκοποκεντρικοί; Όχι φυσικά. Είμαστε Χριστοκεντρική Εκκλησία. Τίποτε παραπάνω και τίποτε παρακάτω. Τίποτε περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Η εμπιστοσύνη στο συνοδικό σύστημα θα διατηρηθεί, εάν και εφόσον αυτό σέβεται την εκκλησιαστική παράδοση. Τίποτε δεν είναι πάνω από αυτήν και όταν την παραβαίνουμε ποικιλοτρόπως, τότε λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι. Η μετάνοια είναι η θεραπεία. Η μοναδική και δεδοκιμασμένη. Δεν υπάρχουν μαγικά φίλτρα στην Εκκλησία μας. Υπάρχει μόνο το φιλότιμο και η εξ αυτού απότοκος μετάνοια. Έτσι θα εξιλεωθούν οι συμμετέχοντες στα πρόσφατα εκκλησιαστικά εγκλήματα σε βάρος αθώων. Μάλλον σε βάρος του συνόλου εκκλησιαστικού σώματος…

Μια τελευταία απορία: πότε θα βγει ο Κύπρου και ο κάθε καταγγελλόμενος Κύπρου να κηρύξει δημοσίως πως δεν είναι Οικουμενιστής (και ας μην το πιστεύει κατά βάθος); Είναι άραγε τόσο δύσκολο; Δεν νομίζω. Απλά η συνεχιζόμενη σιωπή θα αρχίσει να αποδεικνύεται ένοχη...

 

 

Κ. Νούσης

Λάρισα, 20/6/2025