Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Μια… χαμένη αυτοκρατορία, του Νίκου Παπουτσόπουλου.

Η βίαιη διακοπή της εξάπλωσης της ελληνικής γλώσσας και ο περιορισμός της θρησκείας, των δύο πυλώνων πάνω στους οποίους στηρίχθηκε και επετεύχθη η επιβίωση του Γένους στους πολύ δύσκολους καιρούς

***
Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ της εξάπλωσης της ελληνικής γλώσσας διεκόπη βίαια, ύστερα από τις μεθοδευμένες ενέργειες των δυνάμεων που είχαν τον απόλυτο οικονομικό έλεγχο, διέλυαν αυτοκρατορίες και δημιουργούσαν νέα κράτη για να εξυπηρετήσουν κατά τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα τους και καθόριζαν τις τύχες των λαών. Στην εποχή που η Μεσόγειος έπρεπε να μοιραστεί ξανά, στον καιρό που οι ακτές της πλημμύρισαν πρόσφυγες απελπισμένους που ζητούσαν γη κι ελπίδα, υποκινούμενες ακραίες εκδηλώσεις εθνικισμού και μισαλλοδοξίας καταδίκασαν όμορους λαούς σ' έναν μακρόχρονο σπαραγμό και μίσος, που έσβησαν τα ίχνη του Οδυσσέα απ' τις αμμουδιές του Ομήρου. Η σκόπιμη δημιουργία εύθραυστων μικρών κρατών και εθνοτικών θυλάκων, που προάγουν τον αλυτρωτισμό, ιδιαίτερα στη Βαλκανική και τη Μέση Ανατολή βρίσκονταν πάντα υπό τον απόλυτο έλεγχο των οικονομικών δυνάμεων και των διεθνών συμφερόντων. Κατά την άποψη του Βρετανού ιστορικού Άρνολντ Τόινμπι, οι Έλληνες του '21 με μιαν άφρονα ενέργεια έχασαν ολόκληρη αυτοκρατορία.

Μαγικό κλειδί

Η ελληνική γλώσσα, άλλωστε, μανικό κλειδί στην αναζήτηση της αρχαίας σοφίας και αποκαλυπτικός οδηγός του αρχαίου πνευματικού πολιτισμού, της Παιδείας, αντιμετωπιζόταν ανέκαθεν από επιβουλείς των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των λαών ως κύρια απειλή και σοβαρός κίνδυνος, αφού

Ένας χρόνος "Πατερικός"

 Συμπληρώθηκε σήμερα ένας χρόνος από την ημέρα που ξεκίνησε το ταξίδεμά του το ιστολόγιό μας "Πατερικός".  Ευχαριστούμε τους συνοδοιπόρους μας για την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν. Καθόλου τυχαία η επιλογή μας για την πρώτη επέτειο με τη φράση του Ελύτη: “Μια ζωή αγωνίστηκα για αυτό που λέμε Ελληνικότητα”




Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Ελύτης: “Μια ζωή αγωνίστηκα για αυτό που λέμε Ελληνικότητα”

«…Κάποτε θα ερχόταν η στιγμή για την Ευρώπη να συνειδητοποιήσει τις ρίζες της, αφού δεν μπορεί να υπάρξει σαν αυτόνομη μονάδα, χωρίς κάποιο θεωρητικό υπόβαθρο. Αλλά και για την Ελλάδα η στιγμή, να αποφασίσει αν θα μείνει απομονωμένη στις δικές της αξίες ή θα ενταχτεί σε ένα ευρύτερο σύνολο με οφέλη πρακτικής φύσεως αναμφισβήτητα, αλλά και με τον κίνδυνο να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία της.

Απ’ αυτή την άποψη, το ομολογώ, είμαι απομονωτικός. Μια ζωήν ολόκληρη αγωνίστηκα για αυτό που λέμε Ελληνικότητα...
και που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος να βλέπεις και να αισθάνεσαι τα πράγματα. Είτε στην κλίμακα τη μεγάλη, είτε στην ταπεινή. Θέλω να πω, είτε σ’ ένα Παρθενώνα, είτε σ’ ένα λιθάρι. Το παν είναι η ευγένεια, η ποιότητα, σε αντίθεση με το μέγεθος και την ποσότητα που χαρακτηρίζουν τη Δύση.

Γιατί, εκεί βρίσκεται η διαφορά. Οι Ευρωπαίοι, αντλήσανε από τις Ελληνικές αξίες για να φτάσουν στην Αναγέννηση. Αλλά, η Αναγέννηση η δική τους είναι κάτι πολύ διαφορετικό απ’ αυτό που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει εμείς, εάν δεν μας σταματούσε η τουρκοκρατία. Το βλέπουμε αυτό στην ταπεινή κλίμακα, τη μόνη άλλωστε όπου μπορούσαμε ακόμα να εκδηλωνόμαστε. Από την άποψη ότι, μια εσωτερική αυλή νησιώτικου σπιτιού, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ή ένας περίβολος μοναστηριού, είναι, σαν αντίληψη εννοώ, πολύ πιο κοντά στο πνεύμα που έκανε τους Παρθενώνες και τις Θεομήτορες, παρά όλες οι κολόνες κι οι μετώπες των ευρωπαϊκών ανακτόρων. Που σημαίνει ότι, αν συνέχισε κάποιος την αισθαντικότητα

Η ιστοσελίδα ερευνητικής εργασίας του Λυκείου Πεδινής Ιωαννίνων



Μικρές ομάδες εργασίας είχαν αναλάβει να διερευνήσουν τις πηγές, να συλλέξουν τα δεδομένα, να τα εξετάσουν κριτικά, να τα επεξεργασθούν και να δημιουργήσουν νέες, πρωτότυπες συνθέσεις. Δούλεψαν ομαδικά και ανέπτυξαν σχέσεις συνεργασίας και συλλογικότητας με τα άλλα μέλη των ομάδων εργασίας. Συνέθεσαν σύντομες εργασίες με εικόνα και λόγο, έκαναν ηχογραφήσεις, φωτογραφίσεις, βιντεοσκοπήσεις.

Τελειώνοντας την ερευνητική εργασία του α΄ τετραμήνου 2011-12, ολοκληρώσαμε (σχεδόν) και τη δημοσίευση των εργασιών μας στην ιστοσελίδα  που δημιουργήσαμε γι` αυτό το σκοπό. Οργανώσαμε το υλικό μας κατά θεματικές σελίδες και υποσελίδες, που βρίσκονται στο αριστερό μενού του ιστοτόπου.
Στις σελίδες μας μπορείτε να βρείτε και πλούσιο εικονιστικό υλικό το οποίο προέρχεται, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, από την ψηφιοποίηση εικόνων που περιλαμβάνονται στα λευκώματα του κυρίου Αν. Παπασταύρου, τα οποία αναφέρουμε στη βιβλιογραφία. Τον ευχαριστούμε θερμά και από εδώ, γιατί με μεγάλη προθυμία μας έδωσε την άδεια να ψηφιοποιήσουμε ό,τι και όσο εικονιστικό υλικό από τα λευκώματά του χρειαζόμασταν. Πιστεύουμε ότι όλη αυτή η συλλογή εικόνων, που προέρχονται από την εικαστική απόδοση εκείνης της εποχής, μας έφερε πιο κοντά στο «κλίμα» και την "ατμόσφαιρα" της εποχής.

Οι κριτική σας θα μας βοηθήσει πολύ να εμπλουτίσουμε τις ιδέες μας και να βελτιώσουμε τη δουλειά μας.


http://estamou.blogspot.com/2012/01/blog-post_30.html

Η Ευρώπη αντίθετη στην ευθανασία. Μεγάλη νίκη για την προστασία της ζωής.


Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μέσα στο ζόφο της εκμετάλλευσης που ζει η ανθρωπότητα και ειδικότερα η Ελλάδα ένα ευχάριστο μήνυμα ανθρωπισμού από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Η κοινοβουλευτική συνέλευση του, στις 25 Ιανουαρίου, με μεγάλη πλειονοψηφία αποφάσισε ότι επιμένει στην απαγόρευση της ευθανασίας, την οποία πάντα θεωρεί ανθρωποκτονία. Συγκεκριμένα η απόφαση αναφέρει: " Η ευθανασία πρέπει πάντοτε να είναι απαγορευμένη σε όλα τα κράτη μέλη του, ως φόνος εκ προμελέτης, έστω και αν υπάρχει η συγκατάθεση του ασθενούς και ανεξάρτητα αν είναι ενεργητικός - λόγου χάριν με μία θανατηφόρα ένεση -, ή παθητικός - με αφαίρεση των υποστηρικτικών οργάνων ή διακοπή της φαρμακευτικής και άλλης θεραπείας-". Η απόφαση αποτελεί κόλαφο για τους υλιστές που, από χρόνια, επιδιώκουν να επιτραπεί η ευθανασία στην Ευρώπη και στην Αμερική, για ωφελιμιστικούς και οικονομικούς λόγους. Είναι επίσης σημαντική γιατί προέρχεται από ένα Ευρωπαϊκό κοινοβουλευτικό θεσμό, στον οποίο συμμετέχουν βουλευτές από 47 κράτη, είκοσι περισσότερα από αυτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η απόφαση χαιρετίστηκε από το "Ευρωπαϊκό Κέντρο για το Νόμο και τη Δικαιοσύνη" γιατί, όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του, " είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που η ευθανασία απορρίπτεται με τόσο καθαρό τρόπο από ένα ευρωπαϊκό πολιτικό θεσμό". Κατά το ίδιο Κέντρο πρόκειται για μια πολύ μεγάλη νίκη της Ευρώπης υπέρ της προστασίας της ζωής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ένα χρόνο μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες και στη Ευρωπαϊκή Συνθήκη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) πρόβλεψη για απαγόρευση στο "δικαίωμα στην ευθανασία" ή στην "υποβοηθούμενη αυτοκτονία". Ο διευθυντής του ΕΚΝΔ Γκρέγκορ Πούπινκ

Σήμερα είναι Κυριακή: Η εορτή των Τριών Ιεραρχών


Η διαδρομή του εκκλησιαστικού σώματος που οδήγησε, κατά τον 11ο αιώνα, στην καθιέρωση της ενοποιημένης γιορτής των τριών ιεραρχών. Το πνευματικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής. Τα εκκλησιολογικά ρεύματα που συγκεράζει η θέσπιση της ισότιμης, αυτής, αναφοράς.
Η, ευρύτερη, συνθετική λειτουργία της ευχαριστιακής βιοτής.
Η στάση των Πατέρων του 4ου αιώνα έναντι των κλασσικών ελληνικών γραμμάτων, και η επιβεβαίωσή της από τους Πατέρες του 11ου.
Ο  Δημήτρης Μαυρόπουλος απαντά στις ερωτήσες του Βασίλη Ξυδιά, μέσα στα πλαίσια της εκπομπής «Σήμερα είναι Κυριακή», από τον τηλεοπτικό σταθμό της ΕΤ1. Περίοδος 1989-90.



Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Γέροντας Παίσιος: «χωρίς την ταπείνωση...δεν τρώγονται οι αρετές»

Γέροντα, πέστε μας κάτι, πριν φύγετε.
-Τι να σας πω; Τόσα σας είπα!
-Πέστε μας κάτι,για να το δουλέψουμε,μέχρι να ξαναρθήτε.
-Ε, αφού επιμένετε να σας πω… Μία είναι η αρετή, η ταπείνωση, επειδή όμως δεν το καταλαβαίνετε, άντε, να σας πω και την αγάπη. Αλλά, όποιος έχει ταπείνωση, δεν έχει και αγάπη;
-Γέροντα, ο Αββάς Ισαάκ λέει: «Ό,τι είναι το αλάτι για το φαγητό, είναι και η ταπείνωση για την αρετή».
-Δηλαδή χωρίς την ταπείνωση δεν...τρώγονται οι αρετές! Θέλει να πη ο Άγιος πόσο απαραίτητη είναι η ταπείνωση στην εργασία των αρετών.
-Γέροντα, αλλού ο Αββάς Ισαάκ λέει ότι η ταπείνωση έρχεται, όταν αποκτήση ο άνθρωπος αρετές.
-Μήπως δεν το κατάλαβες καλά; Αν δεν έχη ο άνθρωπος ταπείνωση, καμιά αρετή δεν μπορεί να τον πλησιάση.
-Δηλαδή, Γέροντα, όποιος έχει ταπείνωση έχει όλες τις αρετές;
-Εμ βέβαια. Ο ταπεινός έχει όλα τα πνευματικά αρώματα: απλότητα, πραότητα, αγάπη χωρίς όρια, καλωσύνη, ανεξικακία, θυσία, υπακοή κ.λπ. Επειδή έχει την πνευματική φτώχεια, έχει και όλον τον πνευματικό πλούτο. Είναι επίσης και ευλαβής και σιωπηλός, γι’ αυτό συγγενεύει και με την Κεχαριτωμένη Θεοτόκο Μαρία, η οποία είχε μεγάλη ταπείνωση. Ενώ είχε μέσα της ολόκληρο τον Θεό σαρκωμένο, δεν μίλησε καθόλου, μέχρι που μίλησε ο Χριστός στα τριάντα Του χρόνια . Στον ασπασμό του Αγγέλου είπε: «Ιδού η δούλη Κυρίου,γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Δεν είπε: «Εγώ θα γίνω μητέρα του Υιού του Θεού».
Η Παναγία, για την ταπείνωσή της ,κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος. «Χαίροις μετά Θεόν η Θεός,τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα», λέει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης. Να είναι δούλη, να είναι και Νύμφη του Θεού! Να είναι παρθένος, να είναι και

Υπουργείο Παιδείας: Πρεμιέρα στις 21 Μαϊου για τις Πανελλαδικές - Δείτε το πρόγραμμα - Οι αιτήσεις συμμετοχής - Οι αιτήσεις για το ενδοσχολικό Απολυτήριο

Δελτίο Τύπου
Α. Προγραμματισμός των πανελλαδικών εξετάσεων 2012
Β. Υποβολή Αίτησης – Δήλωσης συμμετοχής στις Πανελλαδικές Εξετάσεις του 2012 των ΓΕΛ και ΕΠΑΛ ή Αίτησης για ενδοσχολικό απολυτήριο
Α. Προγραμματισμός των πανελλαδικών εξετάσεων 2012.
 
α) Στις 18 Μαΐου ολοκληρώνεται η διαδικασία έκδοσης και αποστολής των στοιχείων των υποψηφίων από τα Γενικά και Επαγγελματικά Λύκεια προς τα οικεία Εξεταστικά κέντρα.
β) Οι πανελλαδικές εξετάσεις των υποψηφίων των ημερήσιων και εσπερινών Γενικών Λυκείων (ΓΕΛ) και των ημερήσιων και εσπερινών Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ-ΟΜΑΔΑ Β΄) για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα αρχίσουν τη Δευτέρα 21/05/2012, ενώ οι πανελλαδικές εξετάσεις των υποψηφίων των ημερήσιων και εσπερινών Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ-ΟΜΑΔΑ Α΄) θα αρχίσουν την Τρίτη 22/05/2012. Οι εξετάσεις των ειδικών μαθημάτων θα ξεκινήσουν στις 16/06/2012 και η Υγειονομική Εξέταση και Πρακτική Δοκιμασία των υποψηφίων για εισαγωγή στα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) θα διεξαχθεί περί τα μέσα Ιουνίου. Τέλος, οι επαναληπτικές πανελλαδικές εξετάσεις των ΓΕΛ θα αρχίσουν στις 11/06/2012.
 
γ) Οι απολυτήριες εξετάσεις για τα μαθήματα που εξετάζονται σε επίπεδο σχολικής μονάδας για την Γ΄ τάξη των ημερήσιων και τη Δ΄ τάξη των εσπερινών Γενικών Λυκείων θα ξεκινήσουν στις 07/06/2012 για όσους θα έχουν συμμετάσχει στις πανελλαδικές και θα διενεργηθούν με βάση το πρόγραμμα που καταρτίζει το κάθε λύκειο χωριστά.
δ) Οι απολυτήριες και πτυχιακές εξετάσεις ημερήσιων και εσπερινών ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΑ Α΄ και Β΄) σε επίπεδο σχολικής μονάδας θα ξεκινήσουν στις 12/06/2012 και θα διενεργηθούν με βάση το πρόγραμμα που καταρτίζει το κάθε λύκειο χωριστά.

 http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=56142

Ο μύθος του Σίσυφου”, όπως δεν τον γνωρίζουμε...

“Ο μύθος του Σίσυφου”: Ένας από τους γνωστότερους της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας με ήρωα τον Σίσυφο, τον “κέρδιστον ανδρών”, τον πανουργότατο, όπως τον χαρακτηρίζει η Ιλιάδα, και που τα πάθη του, συγκλονιστικά ιστορημένα από τον Όμηρο στη Νέκυια της Οδύσσειας. Ο Σίσυφος είναι καταδικασμένος από τους βλοσυρούς Θεούς να ανεβάζει στον αιώνα τον άπαντα έναν πελώριο βράχο έως την κορυφή ενός βουνού πνιγμένος στον ιδρώτα  (“κατά δ’ ιδρώς έρρεεν εκ μελέων”), και μόλις φτάνει πάνω...
να τον βλέπει να κατρακυλάει και πάλι άσπλαχνος, “αναιδής”, σπρωγμένος από το ίδιο του το βάρος…


...Κ. Π. Καβάφης, [Και όσο προσπαθούμε, τόσο θα χαλνούμε]

Τούτο τον καιρό της βαθιάς οικονομικής κρίσης ο «Μύθος του Σίσυφου» έχει μεγάλη «πέραση», καθώς γίνεται συχνότατη αναφορά στο «μαρτύριό» του για να παρομοιαστεί μ’ αυτό του λαού μας που, εδώ και δυο χρόνια, βιώνει τη λαίλαπα των σκληρών μνημονιακών οικονομικών μέτρων, και που οι κυβερνώντες όλο τον διαβεβαιώνουν ότι με τα μέτρα που πάρθηκαν γλιτώσαμε την πτώχευση, κι όλο (ξανά) απαιτούνται νέα επαχθέστερα μέτρα για τη διάσωσή μας! Κόψε και ξανακόψε μισθούς και συντάξεις, κι όλο κατρακυλούμε στου «κακού τη σκάλα» ή όπως το είπε ο Καβάφης «Ειν’ η προσπάθειές μας των συφοριασμένων/ ειν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων./ Κομμάτι κατορθώνουμε, κομμάτι/ παίρνουμ’ επάνω μας, κι αρχίζουμε/ να ‘χουμε θάρρος κι ελπίδες…./ Όμως η πτώση μας είναι βεβαία. Επάνω,/ στα τείχη άρχισε ο θρήνος…»…

«Η πτώση μας είναι βεβαία», λοιπόν, όπως και η πτώση του βράχου που κουβαλά ο Σίσυφος, το μαρτύριο του οποίου όλοι γνωρίζουμε, μα το «γιατί;» τιμωρήθηκε από τους Θεούς, μάλλον οι περισσότεροι το αγνοούμε…


Λένε λοιπόν οι μύθοι για τον Σίσυφο, που “πρώτος εν τοις Έλλησιν” μετήλθε το δόλο και την απάτη, πως μια φορά κι έναν καιρό, αδίστακτος καθώς ήταν, δεν φοβήθηκε να καταδώσει τον ίδιο τον Δία!

Είχε, που λέτε λοιπόν, κατέβει ο πατέρας των Θεών και των ανθρώπων στη γη, φλογισμένος για μια φορά ακόμα από το πάθος του έρωτα για μια θνητή, και απήγαγε την Αίγινα, την κόρη του Ασωπού.

Τους πήρε στο κυνήγι ο αδικημένος πατέρας, και πάνω που ο Ασωπός άρχισε να χάνει

29η Ἰανουαρίου 2012, Κυριακή: ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (τῆς Χαναναίας), Ἦχος πλ. δ΄

Κυριακῆς ΙΖ ́ Ματθαίου (Χαναναίας).
(Ματθ. ιε ́ 21‐28).

Βοήθησέ με Κύριε! Ελέησόν με! 
Με μεγάλη πίστη, για να αξιωθούμε των θείων δωρεών, όπως η Χαναναία.

21 Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. 22 καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα· Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. 23 ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτουν αὐτὸν λέγοντες· Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. 24 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. 25 ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. 26 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. 27 ἡ δὲ εἶπε· Ναί, Κύριε, καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. 28 τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. 


Αναβαθμοί πλ. δ - Eng. Subtitles

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Σ᾽ ἀποζητοῦμε, Χριστόδουλε!… Γράφει ο Σαράντος Καργάκος

Ὅταν ἔφυγε ἔγραψα: «Σέ κλαίει ὁ λαός!». Σήμερα, μετά ἀπό τήν παρέλευση τόσων ἐτῶν ἀπό τή θανή του εἶμαι ὑποχρεωμένος νά γράψω: «Σέ θέλει ὁ λαός!».
Στό διάστημα τῆς ἐπίγειας ἀπουσίας του «ἔφυγαν κι ἄλλοι πολλοί, μεγάλοι καί τρανοί, πού ἦσαν πασίγνωστοι ἐδῶ κι ἐκεῖ. Ὅλους ὅμως τούς πῆρε τό ποτάμι τῆς Λήθης. Μόνον ὁ Χριστόδουλος ζῆ -ἄσβηστο καντήλι στήν ψυχή τοῦ ἁγνοῦ λαοῦ πού πονεῖ γιά τήν ἔρμη πατρίδα. Ὅσο ζοῦσε ὁ Χριστόδουλος ὁ λαός εἶχε μιάν ἐλπίδα: εἶχε ἕναν ἡγέτη! Ἦταν γιά τό λαό μας ὅ,τι καί ὁ Χρυσόστομος γιά τόν ἐγκαταλελειμμένο λαό τῆς Σμύρνης. Καί οἱ δύο ὁδηγήθηκαν στό μαρτύριο: ὁ Σμύρνης ἀπό τόν τουρκικό ὄχλο, ὁ Ἀθηνῶν καί Ἑλλήνων πάντων ἀπό τόν δημοσιογραφικό καί χαμηλοπολιτικό ὄχλο. Ὁ ἕνας πέθανε βασανισμένος, ὁ ἄλλος πέθανε φαρμακωμένος. Κανείς δέν ἤπιε τόσο φαρμάκι ὅσο ὁ Χριστόδουλος. Γιατί εἶχε Παπαφλέσσειο ἀνάστημα καί ὕψωνε φωνή ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος. Κουβαλοῦσε μέσα του τήν παράδοση τοῦ 1821. Μέ τόν λόγο του ξαναζωντάνευε τ᾽ ἀρματολίκι, τούς καιρούς τῆς παλληκαριᾶς καί τῆς λεβεντιᾶς.. Τόν ἔφαγε ἡ χαμέρπεια καί ἡ κακομοιριά. Ἡ χυδαία κακολογία καί μικρολογία.

Ἔπρεπε νά πέσει γιά νά πεισθοῦν οἱ κακόπιστοι πόσο μεγάλος ἦταν! Δανείζομαι μιά φράση τοῦ Παν. Κανελλόπουλου γιά νά τόν παραστήσω: «Τόν μικρό τόν γνωρίζει κανείς ἀπό τήν ἄνοδό του• τόν μεγάλο ἀπό τήν πτώση του». Ναί, ὅταν ἔπεσε ὁ Χριστόδουλος, ἦταν σάν νά ἔπεσε ἡ Βασιλική Δρῦς τῆς πατρίδας. Ὁ λαός ἔχασε τόν ἄνθρωπο πού τοῦ προσέφερε ὅραμα, δύναμη, ἀντιστασιακή διάθεση..

Ὁ Χριστόδουλος χτυποῦσε διαρκῶς τήν καμπάνα τοῦ συναγερμοῦ, διότι «ἄκουε τήν βοήν τῶν πλησιαζόντων γεγονότων». Γι᾽ αὐτό εἶχε ἀπέναντί του ὅλους αὐτούς πού ἀπεργάστηκαν τήν σημερινή μας κατάντια. Δυστυχῶς, στήν Ἑλλάδα, ἀντί νά χτυπᾶμε αὐτούς πού βάζουν τήν φωτιά, χτυπᾶμε ἐκείνους πού βαρᾶνε τήν καμπάνα τοῦ συναγερμοῦ. Δεκάδες οἱ φαρέτρες μέ τά δηλητηριασμένα βέλη πού στρέφονταν

Η Ορθοδοξία και τα … «αμαρτήματα» της «αριστεράς» και του Ριζοσπάστη

Του Θύμιου Παπανικολάου

Από πολύ παλιά, από την εποχή της σύγκρουσης του «εκσυγχρονισμού» με την Εκκλησία (σύγκρουση για τις ταυτότητες) είχαμε υπογραμμίσει τούτο: «Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ πίστη ως συνεκτικός ιστός της εθνικής συνείδησης και ως ανεξάρτητη συλλογικότητα είναι υπό διωγμό από τη Νέα Τάξη».

Σε σειρά άρθρων αναλύσαμε διεξοδικά ότι:

« Για την πλανητική αυτοκρατορία δεν υπάρχει χώρος για έθνη, εθνικές οικονομίες, εθνικές νομοθεσίες, εθνικές κυβερνήσεις, εθνικούς στρατούς, εθνικούς πολιτισμούς, εθνικές θρησκείες κλπ. Τα διακριτικά των εθνών, οι συνεκτικοί ιστοί, δηλαδή κάθε είδους συλλογικότητας και εθνικής συνείδησης, πρέπει να εξαφανιστούν, να πολτοποιηθούν στη χοάνη του παγκοσμιοποιημένου μονοθεϊσμού…».

Ακόμα, εκείνη την εποχή είχαμε δείξει αναλυτικά ότι η «αριστερά», στη σύγκρουση του «εκσυγχρονισμού» με την Εκκλησία, είχε ταχθεί με το μέρος του «εκσυγχρονισμού» και της Νέας Τάξης: Αποτέλεσε την εμπροσθοφυλακή της Νέας Τάξης εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας…

O Σύνδεσμος Θεολόγων Μακεδονίας - Θράκης προς τη Διακομματική Επιτροπή Παιδείας για την υποχρεωτικότητα των Θρησκευτικών στο Νέο Λύκειο

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ
Γραφείο 404, Θεολογική Σχολή ΑΠΘ, 54624 Θεσσαλονίκη
Τηλ. Επικ.– fax: 2310 997113, mail: theologoi@gmail.com, http://theologoi.wordpress.com

Συνοπτική Αναφορά για την αναγκαιότητα του μόνιμου και υποχρεωτικού χαρακτήρα του Μαθήματος των Θρησκευτικών στο «νέο Λύκειο» προς την Διακομματική Επιτροπή Παιδείας της Βουλής των Ελλήνων
Θεσσαλονίκη, 24/01/2012
Βρισκόμαστε σε μια εποχή που η ανάγκη για ανθρωπιστική μόρφωση των νέων με γνώσεις, παιδεία και ήθος όλο και πιο πολύ μεγεθύνεται.
Οι γνώσεις που παίρνει το παιδί στο σχολείο εμπεριέχουν θρησκευτικά, πολιτισμικά, ηθικοκοινωνικά και οικολογικά πρότυπα καθώς και άλλες παιδαγωγικές ευαισθησίες, έτσι ώστε να μπορεί βαθμιαία, να καλλιεργεί ή ακόμη και να διορθώνει τη σκέψη και το χαρακτήρα του.

Το Mάθημα των Θρησκευτικών ως γνωστό συμβάλλει:
1. στην εκπλήρωση του γενικού σκοπού της παιδείας
2. στον ειδικό του σκοπό, που είναι να βοηθά την παιδεία να εκπληρώνει το συνταγματικό της σκοπό που είναι «η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών».
Έτσι, εκπληρώνεται με τον τρόπο αυτό, εκείνο που δέχονται όλες οι ευρωπαϊκές χώρες και όλες οι σύγχρονες παιδαγωγικές θεωρίες, ότι δηλαδή η αγωγή και η μόρφωση των μαθητών δεν μπορεί να είναι άσχετη με την κοινωνική, την πολιτισμική και τη θρησκευτική συνείδηση του τόπου στον οποίο ζουν και αναπτύσσονται.
Μια ενδεχόμενη θέσπιση από το Υπ. Παιδείας ΔΒΜΘ της προαιρετικότητας του μαθήματος των θρησκευτικών ή της μείωσης των ωρών διδασκαλίας στο «νέο Λύκειο», δημιουργεί τεράστιο κοινωνικό και πολιτισμικό πρόβλημα διότι:
Η ηθικοκοινωνική αγωγή και συμπεριφορά του μαθητή, ιδιαίτερα πάνω στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας, βασίζεται, εκτός των άλλων, στη θρησκευτική

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Τα χρόνια της ανιδιοτέλειας

Θεόδωρος Αγγελόπουλος
Του Χρηστου Γιανναρα

Hταν ο καλύτερός μας. Eφηβος, κι έγραφε ποιήματα που κανένας μας δεν τα παράβγαινε. Iδια τάξη σε όλο το γυμνάσιο: ο Θόδωρος, ο Aλέκος Φασιανός, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Kαι ονόματα ακόμα πολλά, παδιών χαρισματικών που δεν γνώρισαν δημοσιότητα, αλλά δεν υστερούσαν σε ποιότητα.

O Θόδωρος ήταν αισθαντικός, βιβλιοφάγος και πεισματάρης. O «κολλητός» μου των γυμνασιακών χρόνων – το πρωί σχολείο, το απόγευμα παρέα. Στέκι μας το μαγικό «Iλιον Tρωάς», με τα γήπεδά του, βόλεϊ και μπάσκετ, τις αίθουσες του πινγκ-πονγκ, τη θεατρική του σκηνή, όπου ο Σαμαράκης μάς μυούσε στην υποκριτική και ο Nτίνος Ξυνόπουλος στις μπογιές, στις κόλλες, στα πινέλα. Aτέλειωτες βραδιές στο «ταρατσάκι», κουβέντα και πάθος για τις μεθυστικές ανακαλύψεις μας: βιβλία, μουσική, όνειρα – προπάντων όνειρα. Eφηβεία με όραμα, στρατευμένη στο όραμα, με θυσιαστική ετοιμότητα.

Πολλά χρόνια αργότερα, όταν έβγαλα το «Kαταφύγιο Iδεών» κριτικάροντας εκείνη τη στράτευση, ο Θόδωρος με επέπληξε: «Aδίκησες μιαν ονειρική εφηβεία».

O ίδιος δεν αναμετρήθηκε με το λάθος, πήρε απλώς άλλο δρόμο. Που ποτέ, νομίζω, δεν τον αφομοίωσε οργανικά, αλλά δεν χώρισαν οι καρδιές μας. Φιλία που χτίστηκε στα χρόνια της ανιδιοτέλειας, μένει πάντα ζεστή, ολοζώντανη. Πήρε το βραβείο στις Kάννες, έγινε διάσημος στον πλανήτη ολόκληρο, μένοντας το φιλαράκι της αφειδώλευτης εγγύτητας. Mε την εφηβική μας πάντοτε αχόρταγη πείνα και δίψα.

Παρηγοριέμαι που έφυγε όρθιος. Tον θέρισε ο θάνατος την ώρα που συνέχιζε να γράφει το όνειρο. Mε τεντωμένη την ευαισθησία. Mε αμείωτο τον πόθο και το πείσμα.

Θόδωρε, ξέρεις ότι σε αγαπώ.


http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_26/01/2012_470177

ΜΗΝΥΜΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ & ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. Ιερωνύμου Β'

Προς τους Εκπαιδευτικούς των Σχολείων της Αθήνας
Με την ευκαιρία της εορτής των Τριών Ιεραρχών
Αθήνα 21 Ιανουαρίου 2012
Αγαπητοί μου Εκπαιδευτικοί, Αγαπητά μου παιδιά,
Η Εκκλησία μας εορτάζει τους «αναφθέντας άνθρακας, εκ του αστέκτου πυρός». Αυτούς που μας φώτισαν με το φως του Αγ.Πνεύματος και ο λόγος τους για την Παιδεία δεν είναι κενός αλλά ουσιαστικός γιατί αφορά κάθε άνθρωπο...
Εορτάζουμε τρεις αγίους των οποίων ο βίος και το παράδειγμα παραμένει ακατανόητο. Αν και πλούσιοι έγιναν φτωχοί για χάρη μιας ιδέας θα λέγαμε σήμερα, για χάρη του Χριστού, όπως κηρύττει η Εκκλησία μας.
Ποιος είναι ο βίος των Τριών Ιεραρχών; Συνοπτικά ήταν τρείς νέοι, παιδιά ευκατάστατων οικογενειών. Σπούδασαν στις καλύτερες σχολές της εποχής, έχοντας τους καλύτερους δασκάλους, όλες σχεδόν τις επιστήμες του καιρού τους. Στην κορύφωση της νιότης και των σπουδών τους εκεί που οι δρόμοι για την εξουσία, τη δόξα, τον πλούτο και την καταξίωση ήταν ανοικτοί, αποσύρονται στην έρημο, πωλούν την περιουσία τους γιατί αγάπησαν βαθιά το Θεό και τον άνθρωπο. Με τα μέτρα της εποχή μας «απέτυχαν» διότι άφησαν τη δόξα, την εξουσία και τις τιμές για να μοιραστούν τη χαρά, τον κόπο και τον πόνο των συνανθρώπων τους διακονώντας τους ολόκληρη τη ζωή τους στο όνομα του Κυρίου μας.
Ήταν «εκτός πραγματικότητας», «αιθεροβάμονες» για τους σύγχρονους Έλληνες γιατί ήταν πατέρες που ποίμαναν την αγωνία των ανθρώπων για να τους θρέψουν με τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος.
Ποιος πραγματικά εορτάζει σήμερα; Εκείνοι που μπορούν να αγαπούν. Οι δάσκαλοι που τολμούν να υπηρετούν την αγωγή που σήμερα είναι παραγκωνισμένη, τη σπουδή που βαθαίνει τα ερωτήματα και δεν διαμελίζει τη γνώση. Οι γονείς που αγαπούν τόσο τα παιδιά τους ώστε να μην εγκλωβίσουν το μέλλον τους σε μερικών ωρών εξετάσεις για μια προοπτική που αποδεικνύεται αβέβαιη. Οι μαθητές που επαναστατούν στην ανία και στην κόπωση της επιλεκτικής μάθησης και τολμούν να θέτουν ερωτήματα και να ψάχνουν βιβλιοθήκες. Οι ιερείς που είναι «εκτός ύλης» επειδή επιμένουν με τη διακονία τους να φροντίζουν τους ανθρώπους μαθαίνοντας τους στο όνομα του Χριστού, να πιστεύουν, να αγαπούν, να ελπίζουν να επιμένουν ακόμα και όταν είναι μόνοι.
Εορτάζουν όλοι εκείνοι που δεν σταματούν σε επιδόματα την προσπάθεια τους αλλά αντιλαμβάνονται το ψωμί του αδελφού ως ζήτημα βαθύτατα πνευματικό και αγωνίζονται να αλλάξουν οι άνισες και άδικες δομές των κοινωνιών μας.
Όσοι δεν κάμπτονται από απειλές και βασανιστήρια και μπορούν όπως ο Μ. Βασίλειος να απαντούν στους εκάστοτε άρχοντες: « αρπαγή περιουσίας δεν φοβάμαι, γιατί δεν έχω τίποτε άλλο εκτός από λίγα τριμμένα ράσα και λίγα βιβλία. Εξορία δεν γνωρίζω γιατί οι τόποι δεν με εμποδίζουν να προσεύχομαι».
Όλοι όσοι παραμένουν «των Αποστόλων ομότροποι» μπορούν και πορεύονται σε ένα αμήχανο κόσμο επόμενοι των Τριών Δασκάλων της οικουμένης.

Λίγο καθαρό αέρα!

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Στο χωριό που πήγα ευλαβής γέροντας ιερέας, ετών 85, μου είπε με συγκίνηση ότι τα περασμένα Χριστούγεννα ήταν τα καλύτερα της μακράς εκκλησιαστικής του ζωής, και πως τα ένιωσε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Τον κάλεσαν και πήγε σε ένα ορεινό οικισμό ποιμένων για τη Θεία Λειτουργία. Τόσο αναγάλλιασε η ψυχή του που, χωρίς να του το ζητήσουν, ξαναπήγε στα Φώτα. Οι βοσκοί ούτε που θυμόνταν πόσα χρόνια είχαν να λειτουργηθούν Χριστούγεννα, γι' αυτό και τα παράτησαν όλα και πήγαν οικογενειακώς στην Εκκλησία, αφήνοντας τα πρόβατα και τα γίδια τους στις στάνες. Ήταν ένα γραφικό όσο και συγκινητικό θέαμα πριν από το χάραμα και με παγωνιά να μαζεύονται οι τσοπάνηδες στο μικρό και φτωχικό ξωκλήσι. Θύμιζε το προσκύνημα των βοσκών της Βηθλεέμ στον νεογέννητο Χριστό. Οι περισσότεροι κοινώνησαν, πιάνοντας με τα ροζιασμένα αλλά καθαρά χέρια τους το ιερό μαντήλι και παίρνοντας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού με δάκρυα στα μάτια. Άνθρωποι φτωχοί, ταπεινοί, αλλά αγνοί, έντιμοι, δουλευταράδες. Ζουν μια πολύ δύσκολη ζωή, αλλά βιώνουν τον καθαρό αέρα. Αυτή είναι η μία Ελλάδα, η σωστή, αλλά καταφρονεμένη και αγνοημένη.
Την ίδια ημέρα που μου τα είπε αυτά ο γέροντας λευίτης διάβαζα σε καθημερινή εφημερίδα για τα σκάνδαλα με τις τοκογλυφίες, και τη σύλληψη πάνω από πενήντα

Ο Κόσμος, η Γειτονιά μας

 

 H άποψη της εκκλησίας. (3/12/2011)
                                        Παρουσίαση: Κώστας Βέργος
           Συνομιλεί με π. Παντελεήμονα Τσορμπατζόγλου, θεολόγο διδάκτορα Ιστορίας

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Παλαιά Διαθήκη και αρχαιολάτρες, του π. Εφραίμ Γ. Τριανταφυλλόπουλου,

              Παλαιά Διαθήκη
και αρχαιολάτρες
του Αρχιμανδρίτη Εφραίμ Γ. Τριανταφυλλόπουλου
Ιεροκήρυκα Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης
Εντεταλμένου επί θεμάτων αιρέσεων
Β' έκδοση Σιάτιστα 2004
***
Η ιστοσελίδα www.zoiforos.gr
έχει τη χαρά να παρουσιάζει για πρώτη φορά στο διαδίκτυο
το βιβλίο του π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλου
«Παλαιά Διαθήκη και αρχαιολάτρες»
το οποίο αποτελεί μια αποστομωτιική απάντηση
στα φληναφήματα των αρχαιολατρών –
νεοπαγανιστών – δωδεκαθειστών – Ολυμπιστών
και κάθε είδους «μετά Χριστόν ειδωλοπλήκτων» νεοελλήνων!
***
Επεξεργασμένο κείμενο ομιλίας σε δύο μέρη που δόθηκαν στις Ιερατικές συνάξεις της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης κατά την περίοδο Μαρτίου - Μαΐου 2004.
Τηλ. συγγραφέως: 24650 22618 6977 179788
***
Το παρόν πόνημα αφιερώνεται στη μνήμη του κατά σάρκα πατρός μου
Γεωργίου (1930-2004)
ο όποιος εκοιμήθη τα φετινά Θεοφάνεια
εν Δραίνα Μεσσηνίας
***
Πρόλογος
Οξύ πρόβλημα των ημερών μας αποτελεί η υποτίμηση και η συνακόλουθη πολεμική των -γραφικών κατά τ' αλλά- Ολυμπιστών / Ελλαδιστών, έναντι της Παλαιάς Διαθήκης.
Αποφασίσαμε -έπειτα από ευλογία και πάλι- του Σεβασμιωτάτου ποιμενάρχου μας, Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Αντωνίου, ν' ασχοληθούμε διεξοδικά και σύντομα -όσον εγχωρεί- με το θέμα, το όποιο εν πρώτοις εισηγηθήκαμε σε Ιερατικές συνάξεις της Μητροπόλεως μας.
Με οδηγό τους Πατέρες και την Αγία Γραφή κυρίως, αλλά και με αναφορές - παραπομπές στους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, όπως και σε συγχρόνους, καταδεικνύεται το άτοπο και έωλο των θέσεων των αρχαιόπληκτων συμπατριωτών μας - και μη.
Τραγική αντίθεση εκείνοι οι «προ Χριστού χριστιανοί» από τους προγόνους μας, οι όποιοι ασυζητητί απέρριπταν το δωδεκάθεο, με τους «μετά Χριστόν ειδωλοπλήκτους» νεοέλληνες!
Άλλο πράγμα ο σεβασμός στο Ολυμπιακό πνεύμα της ευγενούς άμιλλας με το όποιο ουδείς κατά Χριστόν βίων διαφωνεί και άλλο ο άκριτος εναγκαλισμός και συναγελασμός με τα δαιμόνια του δωδεκαθέου, με ένα Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο (και ά-πρόσωπο), και η ειδωλοποίηση του σώματος με στόχο βραβεία φθαρτά, σκοπός για τον όποιο αγιάζονται τα αναβολικά και οι χρηματικές εξαγορές. Υψηλή όντως πνευματική κατάσταση!
Χρειάζεται λοιπόν προσοχή και από εμάς τους εκκλησιαστικούς, μήπως χωρίς

Οδηγίες για τη διδασκαλία της Ερευνητικής Εργασίας της Α΄ τάξης Επαγγελματικού Λυκείου για το σχ. έτος 2011-2012

Αλβανοί, Αρβανίτες και η διαστρέβλωση του 1821

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Όταν διάβασα την είδηση ομολογώ ότι δεν εξεπλάγην. Αλβανικό τηλεοπτικό κανάλι παρουσιάζει αποσπάσματα από την τηλεοπτική σειρά του ελληνικού ΣΚΑΙ για το 1821 με στόχο να αποδείξει ότι οι Έλληνες είναι αλβανικής καταγωγής. Προφανώς οι γείτονες αξιοποιούν τα ανιστόρητα στοιχεία του διαστρεβλωτικού εκείνου ντοκυμανταίρ, τα οποία ταύτιζαν τους Αρβανίτες με τους Αλβανούς. Τα ολισθήματα των «μεταμοντέρνων» Ελλήνων ιστορικών αλείφουν βούτυρο στο ψωμί του Αλβανικού εθνικισμού.

Άγνοια η και διαστρέβλωση της Ιστορίας προδίδει η καινοφανής άποψη που ακούσθηκε ότι δηλαδή μεγάλοι ήρωες του 1821 και των μετέπειτα εθνικών αγώνων υπήρξαν Αλβανοί...Γίνεται σύγχυση με τους Αρβανίτες, τους αρβανιτόφωνους Έλληνες.

 Άλλο, όμως, Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες. Υπάρχει μεγάλη διαφορά. Και εξηγούμεθα: Ο Μάρκος Μπότσαρης, στη μνήμη του οποίου ασεβούν πολλοί, ήταν Έλλην αρβανιτόφωνος, όπως όλοι οι Σουλιώτες. Η ελληνική του συνείδηση φαίνεται και από την περίφημη φράση που είπε όταν πρωτοπάτησε στα Επτάνησα : Ο Έλλην δεν μπορεί να αισθάνεται ελεύθερος εκεί όπου κυματίζει η Βρετανική σημαία". Το δε Λεξικό που έγραψε ήταν της αρβανίτικης - όχι αλβανικής - και

Ορθοδοξία και «λαϊκό» κράτος

Κείμενο του κ. Κ. Χολέβα, πολιτικού επιστήμονος, σχετικά με την σχέση Εκκλησίας και Κράτους.



ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ «ΛΑΪΚΟ» ΚΡΑΤΟΣ
Κατά τις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων αρκετοί Έλληνες συνηθίζουν να αξιοποιούν τον χρόνο των αργιών για να διαβάσουν ένα βιβλίο της αρεσκείας τους. Αν με ρωτήσετε, λοιπόν, τι αξιόλογο διάβασα αυτές τις ημέρες, θα σας απαντήσω ότι αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση δεν ήταν ένα βιβλίο, αλλά το αφιέρωμα ενός περιοδικού.
Αναφέρομαι στο μηνιαίο περιοδικό Ελευθερίας και Γλώσσας, όπως δηλώνει, την γνωστή ΕΥΘΥΝΗ, που επιμελείται ο διακεκριμένος λόγιος Κώστας Τσιρόπουλος. Στο τεύχος Δεκεμβρίου 2004 υπάρχει ένα πολύ χρήσιμο και επίκαιρο αφιέρωμα στο μύθο του «Λαϊκού Κράτους», δηλαδή στην άποψη που καλλιεργήθηκε μετά την Γαλλική Επανάσταση ότι η θρησκεία πρέπει να έχει περιθωριακό ρόλο και η Εκκλησία να αντιμετωπίζεται σαν ένα ιδιωτικό σωματείο.
Η ιστορική πραγματικότητα και η άποψη της πλειοψηφίας στη χώρα μας διαφέρει κατά πολύ από τις γαλλικές εμπειρίες και η Ορθοδοξία γίνεται ευρέως αποδεκτή ως ένα από τα θεμελιώδη συστατικά της εθνικής μας ταυτότητας. Ακόμη και ο σοβαρός μαρξιστής ιστορικός Νίκος Σβορώνος είχε την επιστημονική εντιμότητα να αποδεχθεί αυτό τον ιστορικό ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τούτο φαίνεται και από ένα μέχρι τώρα αδημοσίευτο δοκίμιό του, το οποίο εξεδόθη προσφάτως από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ με τον τίτλο «Το Ελληνικό Έθνος».

Επειδή, όμως, από μερικούς Έλληνες πολιτικούς και διανοουμένους ακούονται κατά καιρούς απόψεις που προσεγγίζουν προς το λεγόμενο «Λαϊκό» Κράτος καλό είναι να

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Τα Θρησκευτικά στην Ειδική Αγωγή. Πρωτότυπη έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος.


Μια νέα πρωτοβουλία της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος & Αλμυρού προστίθεται στο ποιμαντικό της έργο. Πρόκειται για την έκδοση του βιβλίου «Τα Θρησκευτικά στην Ειδική Αγωγή», με σκοπό την καλλιέργεια της θρησκευτικότητας στα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Η ιδέα για τη συγγραφή του προέκυψε από την αναγκαιότητα να καλυφθεί το κενό της διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στην ειδική αγωγή. Μέχρι σήμερα, το μάθημα των θρησκευτικών, αν και εντάσσεται στα ανάλογα αναλυτικά προγράμματα ειδικής αγωγής, εντούτοις, σε κανένα σχολικό πλαίσιο ειδικής αγωγής δεν υπάρχει σχετικό εγχειρίδιο - βιβλίο, όχι μόνο για το μάθημα των θρησκευτικών, αλλά και για τα υπόλοιπα σχολικά μαθήματα.

Το εν λόγω βιβλίο είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας διαφόρων ειδικοτήτων. Μια ομάδα ανθρώπων, όπως ο κ. Γεώργιος Μυλωνάς, δάσκαλος ειδικής αγωγής, η κ. Σταυρούλα Τσέλια, ψυχολόγος, ο κ. Γεώργιος Γιαννιός, θεολόγος, ο κ. Βασίλης Βούγιας, κοινωνιολόγος - κοινωνικός λειτουργός, οι κυρίες Σεραϊνα Αντωνοπούλου, Ασημούλα Βαλαή, δασκάλες ειδικής αγωγής, η κ. Νανά Τσεκούρα, ειδική νηπιαγωγός, και η κ. Ζωή Φωτοπούλου,  μουσικός εργάστηκαν επί μήνες καταθέτοντας την επαγγελματική τους εμπειρία, για να δημιουργήσουν ένα βιβλίο ανάλογο με τις δυνατότητες των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Στην ευρύτερη ομάδα συνεργασίας ανήκουν ο εικαστικός - ζωγράφος κ. Νικόλαος Ποδιάς, ο οποίος φιλοτέχνησε τις εικόνες του βιβλίου, ο φιλόλογος κ. Νικόλαος Ράπτης, ο οποίος επιμελήθηκε φιλολογικά το όλο εγχείρημα, καθώς και η κ. Ευαγγελία Γουργιώτη, ειδική εφαρμογών με πολυμέσα, η οποία είχε και την ευθύνη του ηλεκτρονικού σχεδιασμού.
Το βιβλίο διαιρείται σε τρία μέρη.

Το πρώτο μέρος διαπραγματεύεται τη σχέση ειδικής αγωγής και θρησκευτικότητας του παιδιού.

Το δεύτερο μέρος χωρίζεται σε δύο ενότητες: Η πρώτη ενότητα, έχει γενικό τίτλο «Η ιστορία του Χριστού μας», και η δεύτερη ενότητα, έχει γενικό τίτλο «Ο Χριστός στη ζωή μας».

Το τρίτο και τελευταίο μέρος του βιβλίου περιέχει ένα προτεινόμενο σχέδιο διδασκαλίας για το 1ο μάθημα, «Η δημιουργία του κόσμου», το οποίο ο εκπαιδευτικός της τάξης μπορεί να προσαρμόσει ανάλογα με το μαθησιακό επίπεδο των μαθητών του.
Το βιβλίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κάθε εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής, αυτούσιο ή προσαρμοσμένο, τόσο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, π.χ. ειδικά νηπιαγωγεία, ειδικά δημοτικά σχολεία, όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, π.χ. Ε.Ε.Ε.Ε.Κ., Τ.Ε.Ε. ειδικής αγωγής όπως και στα τμήματα Ένταξης και των δύο βαθμίδων εκπαίδευσης.
Αξίζει να σημειωθεί πως το βιβλίο «Τα Θρησκευτικά στην Ειδική Αγωγή» είναι αφιερωμένο στους μαθητές του  Ειδικού Σχολείου Αλμυρού, μιας και η ιδέα υλοποίησής του ξεκίνησε από το χώρο αυτό σε συνεργασία πάντα με την Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού.

Μπορείτε εδώ να κατεβάσετε σε ηλεκτρονική μορφή ολόκληρο το βιβλίο!


http://imd.gr/site/news/3/485

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α ΛΥΚΕΙΟΥ:Ο βαθμός θα μετράει στην προαγωγή των μαθητών- Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ


Project 1821


Σαν σήμερα, ένα χρόνο πριν, άρχισε να προβάλλεται η σειρά “1821” του ΣΚΑΪ, για να ανατρέψει -όπως έλεγε- τους μύθους της παιδείας για την Ιστορία του Ελληνικού Κράτους και για να δώσει προοπτική στο εθνικό μέλλον, μέσα από την αναπροσαρμογή του παρελθόντος. Την τελευταία δεν την ομολογούσε, παρότι, αντιφατικά, την παρουσίαζε ως “διαλεύκανση του παρόντος”.
Ξεκινά σήμερα, μια ερευνητική εργασία: το “Project 1821” που με αφορμή την εκδοχή του ΣΚΑΪ θέτει προς επανεξέταση ιστορικές εκδοχές παλιές και νέες, δεξιές και αριστερές, εθνικές και διεθνιστικές, με στόχο να βγάλουμε -όσο μπορέσουμε- άκρη σε βασικά σημεία όπως: Ήταν “τοπικά συμφέροντα” οι εσωτερικές συγκρούσεις του 1821; Ήταν τα ράσα και οι φουστανέλες τα εμπόδια για την κοινωνική πρόοδο και την δικαιοσύνη; Ήταν αγαθές οι προθέσεις των “φιλελλήνων”; Τελικά, σήμερα πού βρισκόμαστε; “όλοι μαζί τα φάγαμε;”, “όλοι μαζί φτιάξαμε το άρθρο 86;”, “είναι η Ελλάδα ο παρασιτικός τεμπέλης της Ευρώπης;”.
Γρήγορες απαντήσεις, απαντήσεις κλισέ σε τέτοια θέματα, δεν βοηθούν, άλλωστε, αν το θέμα “ίδρυση του Ελληνικού κράτους” ήταν ξεκάθαρο, δεν θα βρισκόμασταν για άλλη μια φορά στο ίδιο σημείο: να “εκλιπαρούμε” για ένα “Ναυαρίνο”. Μερικές εύλογες απορίες: Γιατί ο ΣΚΑΪ θέλοντας να μιλήσει για το “εθνικό” αύριο, μίλησε για το 1821; Μήπως η περίφημη “αυτογνωσία” μας, ήταν μια απλή μεταφορά του ενοχικού συνδρόμου των Ελλήνων από τον -μέχρι χτες- “σωβινισμό” στον “ευρω-παρασιτισμό”; Μήπως πρέπει να χρεωθεί στην ελληνική  “φουστανελο-ανυπακοή” και μια διάλυση του ευρώ, μια αναπροσαρμογή της Ευρώπης; Γιατί εμφανίζει τέτοια επιμονή ο πανεπιστημιακός ΣΚΑΪ, να μας “σώσει” καλά και ντε από κάποιους “απολίτιστους” εσωτερικούς εχθρούς; Γιατί τόση μανία στην προβολή του ψευτοδιλήμματος “μένουμε στο κλαμπ των πολιτισμένων ή καταστρεφόμαστε;” Γιατί τόση λατρεία στα δάνεια; Γιατί τόση αγάπη προς τα ευρύτερα πολιτικά σχήματα; Γιατί το “έθνος” μπορεί να είναι κοινό για όλο τον κόσμο, αρκεί να ορίζεται από τους “ανεξάρτητους”, διεθνείς οργανισμούς; Πώς δικαιολογείται η μονότονη, χονδροειδήςεπιλεκτικότητα προς τον ελληνικό πολιτισμό; Γιατί όλα αυτά πρέπει να τα ξαναδούμε σήμερα;
 Το να έχει κάποιος μια πολιτική άποψη είναι απόλυτα λογικό και σεβαστό. Το να χρησιμοποιεί όμως την Ιστορία για να την επιβάλλει; Το να ισχυρίζεται ότι η ιστορία αποδεικνύεται όπως το πυθαγόρειο θεώρημα; Το να ισχυρίζεται ότι σε βγάζει από τον “μεσαίωνα” αυτός που επαγγέλλεται το νέο “αλάθητο”, την παγκόσμια “auctoritas”, την “επιστημονική αλήθεια”; Το να κρύβει τις δικές του “αθωώσεις και καταδίκες” κάτω από “επιστημονικό” μανδύα; Το να ισχυρίζεται ότι “ανοίγει το διάλογο”, αυτός που υιοθετεί επιλεκτικά ακόμα και τον Βολταίρο; Το να υποβαθμίζει το πανεπιστήμιο με την αναγωγή του σε βραχίονα της πολιτικής; Το να αυτοαναιρείται συνεχώς…, δείχνει κάτι;
 Δεν ασχολούμαστε λοιπόν με τον ΣΚΑΪ, αλλά, δια του ΣΚΑΪ που, κακά τα ψέματα, μας βοήθησε να εξετάσουμε, μας παρακίνησε να ερευνήσουμε. Εξάλλου, σε μια κεντρική του δήλωση είχε απόλυτο δίκιο: “είναι ο καιρός ώριμος…” 

http://karavaki.wordpress.com/2012/01/25/project-1821/

Απορίες από ανώνυμη πρό(σ)κληση…


Αγαπητές συναδέλφισσες - Αγαπητοί συνάδελφοι,
                 

                  
Σε απάντηση της δημόσιας πρόσκλησης-πρόκλησης σας για δημιουργία "Πανελληνίου Συλλόγου Αδιόριστων Θεολόγων", θα επιθυμούσαμε να μας συγκαταριθμήσετε στο δυναμικό της Συντονιστικής Ομάδας, εφόσον βέβαια μας επιλύσετε τις παρακάτω -εύλογες- απορίες μας.
                 
1. Ποιοι λόγοι επέβαλλαν την ανωνυμία των συντακτών του "Καλέσματος" , όπως αυτό κυκλοφόρησε σε ιστοσελίδες ενημέρωσης για εκπαιδευτικούς (esos, alfavita) και αναπαράχθηκε κυρίως από μέλη που ανήκουν στον Σύλλογο του "Καιρού" σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης;  

                 
2. Πως πιστεύετε ότι είναι δυνατό να επιλυθούν τα χρόνια, ποικίλλα και σύνθετα προβλήματα του κλάδου, με τη δημιουργία ενός ακόμη θεολογικού συλλόγου; Δεν νομίζετε ότι είναι ήδη αρκετοί; Γιατί δεν ενισχύετε με την παρουσία σας, την ενεργητικότητα και το ζήλο σας για το Μάθημα τους υπάρχοντες συλλόγους;

               
  3. Ποια εχέγγυα μπορείτε να παράσχετε ώστε να διαφυλαχτεί η περίφημη "θεολογική ενότητα", όταν αναφέρεστε γενικά στις συλλογικότητες του κλάδου; Με ποιον τάσσεστε τελικά και γιατί;

                 
4. Γιατί προκρίνετε τις "ανάγκες της πολυπολιτισμικής κοινωνίας" συγχέοντας την ανθρωπιστική και κοινωνική δυναμική του Μαθήματος των Θρησκευτικών με τις βλέψεις και επιδιώξεις συγκεκριμένης μερίδας του θεολογικού κόσμου που -τυχαία;- συναρτώνται με τις "απαιτήσεις" του Συνασπισμού για την θρησκευτική αγωγή στην πατρίδα μας;

                 
5. Δεν είναι λίγο ξεπερασμένο να μιλάμε για "αδιοριστία" σήμερα με τις εξελίξεις στη πατρίδα μας και την Ε.Ε. ; Αν έχετε εξειδικεύσει με σειρά μέτρων για την επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων Θεολογίας, γιατί δεν τα παρουσιάζετε αυτά πρώτα; Συμφωνείτε ή όχι με τα 7 σημεία που έχουν προταθεί από τις Θεολογικές Σχολές, την ΠΕΘ και την διοίκηση της Εκκλησίας μας από τον Δεκέμβρη του 2008 στην Πεντέλη; Πως ακριβώς σκέφτεστε να αγωνιστείτε για αυτά;

                 
Επειδή είναι πολλά υποσχόμενα τα λεγόμενα σας για τα Ιδρύματα, την Εκκλησία, τους διορισμούς, σας καλούμε με πραγματική αγωνία και πόνο ψυχής να απαντήσετε στις παραπάνω