Η μικρή κόκκινη κλώσα. Μια διδακτική ιστορία.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια μικρή κόκκινη κλώσα, που σκάλιζε το χώμα στη φάρμα που ζούσε, μέχρι που ανακάλυψε μερικούς σπόρους σιταριού. Φώναξε τότε τους γείτονές της και είπε: "*Αν φυτέψουμε αυτούς τους σπόρους, θα μπορέσουμε να έχουμε ψωμί να φάμε. Ποιος θα με βοηθήσει στο όργωμα και στο φύτεμα;*".
'Όχι εγώ', είπε η αγελάδα, 'τέλειωσε το ωράριο μου'.
'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα έχω ημιαργία'.
'Όχι εγώ', είπε το γουρούνι, 'δεν αρμόζει στο επίπεδό μου'.
'Όχι εγώ', είπε η χήνα,'έχω πάρει άδεια αιμοδοσίας'.

'*_Θα το κάνω τότε μόνη μου_'*, είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Όργωσε το χωράφι, φύτεψε τους σπόρους, πότισε το χωράφι. Το σιτάρι ψήλωσε, ωρίμασε, έγινε ολόχρυσο.

'*Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι;*' Ρώτησε τότε η μικρή κόκκινη κλώσα.

'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα κάνω στάση εργασίας.' 'Όχι εγώ, δεν αρμόζει στο επίπεδό μου', είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, θα χάσω την αρχαιότητά μου', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα ανεργίας', είπε η χήνα.

'_*Θα το κάνω τότε μόνη μου*_', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Θέρισε το σιτάρι, έφτιαξε το αλεύρι και έφτασε επιτέλους η ώρα να φτιαχτεί το ψωμί.

'*Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;*' ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.

'Όχι εγώ, θα ήταν υπερωρία αν σε βοηθούσα', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα της έγκαιρης προσέλευσης', είπε η πάπια.
'Όχι εγώ, θα έπεφτε η υπόληψή μου αν έκανα κάτι τέτοιο', είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, έχω εξασφαλίσει τα ένσημά μου', είπε η χήνα.

'_*Θα το κάνω τότε μόνη μου*_', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Ζύμωσε κι έψησε πέντε φραντζόλες και μοσχομύρισε ολόκληρη η φάρμα.

Τότε έτρεξαν όλα τα ζώα και ζήτησαν -για την ακρίβεια απαίτησαν-, μερίδιο απ' το ψωμί. Αλλά η μικρή κόκκινη κλώσα είπε: '_*Όχι, μπορώ να φάω και τις πέντε φραντζόλες μόνη μου*_'.

'Αίσχος - Κερδοσκοπία!', φώναξε η αγελάδα.
'Καπιταλιστική βδέλλα!', ούρλιαξε η πάπια.
'Απαιτώ ίσα δικαιώματα!', διαμαρτυρήθηκε η χήνα.
Και το γουρούνι, απλώς γρύλισε, κάτι για κομματόσκυλα του κυβερνητικού σχηματισμού.

Αμέσως όλες οι εφημερίδες των ζώων έγραψαν άρθρα με τίτλους, όπως: 'Αδικία', 'Η μικρή κόκκινη κλώσα να φορολογηθεί', 'Να κρατικοποιηθεί το ψωμί', 'Τα πεινασμένα ζώα έχουν δίκιο', 'Νόμος είναι το δίκιο του γουρουνιού' και ταυτόχρονα, οργανώθηκαν αθρόες μαζικές πορείες και καταλήψεις με συνθήματα κατά της μικρής κόκκινης κλώσας.

Τότε... ήρθε στη φάρμα ένας αντιπρόσωπος της κυβέρνησης και είπε στη μικρή κόκκινη κλώσα. '*Δεν πρέπει να είσαι τόσο άπληστη, δεν μπορείς να τα φας μόνη σου*'.
'_*Μα εγώ δούλεψα μόνη μου, για να φτιαχτεί αυτό το ψωμί. Κανένας άλλος δεν βοήθησε. *__*Ολομόναχη τα έκανα όλα*_', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. '
*'Ακριβώς', είπε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης. 'Αυτή είναι η ομορφιά της ελεύθερης αγοράς. Καθένας μπορεί να δουλεύει όσο θέλει. Αλλά, με τους σύγχρονους κρατικούς κανονισμούς, το ψωμί θα πρέπει να μοιραστεί σε όλα τα ζώα και εσύ μικρή κόκκινη κλώσα, θα πρέπει να δώσεις φόρο τη μισή φραντζόλα ψωμιού στο κράτος, να πληρώσεις φόρο ακίνητης περιουσίας για το χωράφι που όργωσες, να πληρώσεις για να δημοσιεύσεις στις εφημερίδες φωτογραφίες του ψωμιού που έψησες και να πληρώσεις εισφορές στα ταμεία των αγροτών, των μυλωνάδων και αρτοποιών, οπότε θα σου μείνει το ένα τέταρτο της φραντζόλας. Τι νομίζεις δηλαδή, ότι εσύ θα τρως και οι άλλοι θα πεινάνε;'*

Η μικρή κόκκινη κλώσα έζησε καλά (με το ένα τέταρτο της φραντζόλας) και τα υπόλοιπα ζώαακόμα καλύτερα(με τις ολόκληρες φραντζόλες).

Εδώ το παραμύθι τελειώνει. Όμως, ημικρή κόκκινη κλώσα μετακόμισε στη διπλανή φάρμα και η πάπια, η αγελάδα, το γουρούνι και η χήνα αναρωτιούνται, ακόμη και σήμερα, για ποιόν λόγο η μικρή κόκκινη κλώσα έκανε αυτή την "αντιφαρμική" (αντεθνική) ενέργεια.
(Παραλλαγή του αγγλικού παιδικού παραμυθιού : "The little red hen").

Το παραμύθι συνεχίζεται στην Ελλάδα... όπου οι βιομηχανίες μετακομίζουν στις γειτονικές χώρες. Τα ντόπια γουρούνια, πάπιες, χήνες, αγελάδες ισχυρίζονται ότι "οι επιχειρηματίες κυνηγούν το εύκολο κέρδος". Είναι γνωστό άλλωστε, ότι οι γειτονικές χώρες κατοικούνται από χαμηλού επιπέδου, χαμηλών ικανοτήτων και σαφώς χαμηλών απαιτήσεων κατοίκους, οι οποίοι δουλεύουν περισσότερο, λουφάρουν λιγότερο και αμείβονται χαμηλότερα. Στην Ελλάδα δεν είμαστε κορόϊδα. Δουλεύουμε λιγότερο, λουφάρουμε περισσότερο και λογικά, απαιτούμε υψηλότερη αμοιβή. Αυτό που προβληματίζει όμως ακόμη και σήμερα, τα γουρούνια, τις πάπιες, τις χήνες, τις αγελάδες και τα άλλα ζώα στην Ελλάδα, είναι γιατί μετακόμισε η Goodyear από την Πάτρα στην Τουρκία και άφησε τόσους εργαζόμενους άνεργους... και έδωσε δουλειά σε τούρκους...


Το πλήρες κείμενο θα το βρείτε στο βιβλίο «Reagan In His Own Voice». Η μετάφραση εδώ είναι του Γιώργου Σαριγιαννίδη
canislibertatis.blogspot.com

Αναρτήθηκε από: Συν-οδοιπορία