Πατερικά Λόγια. Προσευχή και Σιωπή

Όποιος έχει μάθεί να σωπαίνει, βρίσκει
παντού ανάπαυσι, λέγει ο Αββάς Ποιμήν.

Ο Χριστιανός που θυμάται να συνομιλήσει
με τον Θεό μόνο όταν φθάσει η ορισμένη 

ώρα της προσευχής, δεν έχει ακόμη μάθει
να προσεύχεται, λέει ένας από τους
Πατέρας.

Οι νεώτεροι Αδελφοί στην σκήτη περικύκλωσαν μια μέρα τον Όσιο Μακάριο και τον παρακαλούσαν να τους διδάξει πών να προσεύχωνται.
-Το μεγαλύτερο σφάλμα, που κάνουμε στιν προσευχή,
αποκρίθηκε εκείνος, είναι η περιττολογία. Αρκεί να μάθει ο
άνθρωπος να υψώνει το νού του στα ουράνια και να λέγη
μ’όλη του την ψυχἠ: «Κύριε, ελέησον με, όπως γνωρίζεις και
όπως θέλεις». Τούτο είναι προσευχή.
Όταν πάλι νοιώθει δυνατή επάνω του την επίθεση του
διαβόλου ή την επανάσταση των κατώτερων παθών του, ας
τρέξει με πίστη στον Ουράνιο Πατέρα κι ας φωνάξει σ’ Αυτόν
όχι με το στόμα, αλλά με την καρδιά: «Κύριε, βοήθησε με».
Εκείνος γνωρίζει τον τρόπο να βοηθήσει την ψυχή, που
πηγαίνει κοντά Του μ’ εμπιστοσύνη.

Γεροντικό