Ο ΚΛΟΟΥΝ

ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ; 

 

Ο ΚΛΟΟΥΝ 

 

Ὁ Πέτρος Γκουερὲν ἦταν σπουδαῖος κλόουν. Τὰ χρόνια ὅμως πέρασαν, γέρασε καὶ δὲνἔβρισκε πιὰ δουλειά. Ἀπελπισμένος καὶ γιὰ νὰ μὴ πεθάνει τῆς πείνας, πῆρε τὸ δρόμο γιὰ ἕνα μοναστήρι ἀφιερωμένο στὴν Παναγία.

Ἴσως οἱ καλόγεροι νὰ τὸν φιλοξενοῦσαν γιὰ λίγο. Πραγματικά, ὁ ἡγούμενος τὸν κράτησε ἐκεῖ, γιὰ νὰ κάνει κάποιο θέλημα. Ὁ Πέτρος χάρηκε. Κι ἤθελε νὰ εὐχαριστήσει τὴν Παναγία γι' αὐτό.

Δὲν ἤξερε ὅμως γράμματα, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰδιαβάζει στὰ μεγάλα βιβλία καὶ νὰ τῆς ψέλνει ὕμνους, ὅπως οἱ καλόγεροι. Ἀλλὰ κάτι σκέφτηκε νὰ κάνει κι αὐτός...

Κι ἕνα μεσημέρι, ποὺ οἱ καλογέροι ἡσύχαζαν στὰ κελιά τους, ὁΠέτρος χάθηκε. Ὁ ἡγούμενος, θέλοντας νὰ τὸν στείλει σὲ κάποιο θέλημα, ἔψαξε νὰ τὸν βρεῖ.

Τὸν γύρεψε παντοῦ μὰ δὲν φαινόταν πουθενά. Κάποια στιγμὴ πέρασε καὶ μπροστὰ ἀπ' τὴδυτικὴ πόρτα τῆς ἐκκλησίας κι ἀπ' τὸ μεγάλο τζάμι τῆς ἔριξε μία γρήγορη ματιὰ μέσα στὴνἐκκλησία.

Καὶ τί νὰ δεῖ! Ὁ Πέτρος ἦταν μπρὸς στὴ μεγάλη εἰκόνα τῆς Παναγίας κι ἔκανε τοῦμπες καὶ χίλια δύο ἀκροβατικά. Μία περπατοῦσε μὲ τὰ χέρια, μία ἰσορροποῦσε μόνο πάνω στὸ ἕνα χέρι, μία κυλοῦσε στηριγμένος στὶς ἄκρες τῶν ποδιῶν καὶ τῶν χεριῶν σὰν τροχός. Ὁ ἡγούμενος ἀναστατώθηκε ἀπ' αὐτὰ ποὺ ἔβλεπε. Τὰ πέρασε γιὰ μεγέλη ἀσέβεια κιἦταν ἕτοιμος νὰ τοῦ βάλει τὶς φωνές.


Ἦταν ἀκριβῶς ἡ στιγμὴ ποὺ...ὁ Πέτρος, ἀκουμπώντας μόνο πάνω στὸ κεφάλι του, ἔπαιζε στὰ πόδια του, τὰ γυρισμένα πρὸς τὰ πάνω, τὸ παλιό του μπαστούνι τῶν κλόουν. Κι εἶχε ἀναψοκοκκινίσει τὸ γέρικο πρόσωπό του κι εἶχαν φουσκώσει οἱ φλέβες τοῦ λαιμοῦ του καὶ ποτάμι ἔτρεχε ὁ ἱδρώτας ἀπὸ τὸ μέτωπό του.


Ἕτοιμος ἦταν νὰ τοῦ βάλει τὶς φωνὲς ὁ ἡγούμενος. Μὰ ἐκείνη τὴ στιγμὴ φάνηκε ἡ Παναγίαἐκεῖ ἀπὸ τὴ μεγάλη εἰκόνα ν' ἁπλώνει τὸ χέρι της, νὰ σκύβει καὶ μὲ τὴν ἄκρη τοῦ μανδύα της νὰ σκουπίζει τὸν ἱδρώτα ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Πέτρου.

Ἀνατριχίασε ὁ ἡγούμενος. Γονάτισε, σταυροκοπήθηκε καὶ ψιθύρισε τρέμοντας: " Συγχώρεσε μέ, Παναγία μου. Ἐσὺ ξέρεις ποιὸς σὲ τιμᾶ καὶ σὲ δοξάζει καλύτερα ..."


-Ἀνατὸλ Φρὰνς-

Αχ! αυτή η αγάπη, που κυνηγήθηκε αλλά δεν παγιδεύτηκε!
που ποθήθηκε αλλά δεν κατακτήθηκε ! που εξυμνήθηκε από ανθρώπους της διανόησης, της φιλοσοφίας, της τέχνης, και από Αγίους όπως ο Απόστολος Παύλος στον υπέροχο ύμνο της Αγάπης!

Εγώ, λοιπόν ,σαν απλός άνθρωπος, δεν μπορώ να συλλάβω με τον φτωχό μου νου και την καρδιά μου, τα βαθιά νοήματα του ύμνου της Αγάπης. Και σαν απλός άνθρωπος, με τον φτωχό μου νου, θα συγκινηθώ με μια ωραία μελωδία και κάποιους στίχους που θα μιλήσουν στην ψυχή μου. Και σαν τον κλόουν του τσίρκου θα υψώσω την καρδιά μου στον Θεό και θα Του μιλήσω μ' αυτήν την μουσική, μ' αυτά τα λόγια. Γιατί η ψυχή μου είναι φτωχή κι έχει μόνο το "δίλεπτο της χήρας" Οταν συγκλονιστεί η ψυχή από τη Θεική Αγάπη δεν μπορεί παρά να ανταποδώσει αυτή την αγάπη: "εφώτισάς με και έγνων σε, και χάριτας οίδα σοι, ει και ευτελείς και ανίσους ταις ευεργεσίαις ταις σαις, ας μεν τοι, το εμόν ασθενές δύναται τοιαύτας προσφέρω" και "ώσπερ γαρ, ουδεμιά εστίν ώρα ή στιγμή εν πάση μου τή ζωή, εν η τοις σοις δώροις ου χρώμαι, ούτως εν ουδεμιά στιγμή χρόνου δίκαιον μη έχειν με σε προ των οφθαλμών μου εν τη εμή μνήμη, και μη αγαπάν σε εξ' όλης μου της ισχύος"

" Γείραν τα μάτια μου στη γη και ξεχαστήκανε" λένε οι στίχοι κάποιου τραγουδιού. Τι να πούμε; Ξεχνιόμαστε! Μας πλανεύει η γη, η ύλη, το χώμα, έχουμε γείρει τα μάτια μας στα κάτω, μεριμνάμε για πολλά και ξεχνάμε ότι "ενός εστί χρεία"

Ξεχνάμε ότι "άφρων τούτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσι από σου".. ότι "το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως"

Πώς αγωνίζεται ο άνθρωπος να βρεί την αγάπη! Πόση ανάγκη την έχει! Αιώνες τώρα γύρω από αυτήν στρέφεται η ανθρωπότητα. Αλλαξε τίποτα στον κόσμο μας; Μήπως δεν είναι αυτή που νομίζουμε η αληθινή αγάπη; Μήπως να ψάξουμε εκείνη την άλλη Αγάπη;

Υπάρχουν άνθρωποι, κι ένας από αυτούς είμαι κι εγώ, που δεν ξέρουν ψαλμούς, δεν ξέρουν ωραίες προσευχές, δεν γνωρίζουν καν πώς να επικοινωνήσουν με τον Θεό!

Αλλά μέσα μας, η ψυχή μας διψάει, αναζητάει την Αγάπη, έχει ανάγκη την Αγάπη και μπορεί να την βρεί σ'όλη την κτίση, σ'ολη την πλάση! Γιατί τελικά, αν αφουγκραστούμε, όλα μιλούν για το Θεό! Ας πάρουμε στα χέρια μας τη γη κι ας την κάνουμε Ουρανό! Δεν ξέρω φιλοσοφίες, δεν ξέρω να λέω ωραία λόγια...

Είμαι ένας κλόουν μπροστά στα μάτια Του κι έχω μόνο ένα δίλεπτο της χήρας να Του προσφέρω.

Αυτό έχω.