Οι εχθροί με έσπρωξαν πιο πολύ στην αγκαλιά Σου παρά οι φίλοι. Οι φίλοι με έδεναν με τη γη· οι εχθροί με έλυναν από τη γη και γκρέμιζαν όλες τις ελπίδες μου σ’ αυτήν.
Αυτοί με έκαναν ξένο στης γης τα βασίλεια και άχρηστο κάτοικό της. Όπως το αγρίμι που διώκεται βρίσκει καταφύγιο πιο σίγουρο από εκείνο που δεν διώκεται, έτσι είμαι και εγώ διωκόμενος από τους εχθρούς. Βρήκα το πιο σίγουρο καταφύγιο με το να κρυφτώ κάτω από την δική Σου σκηνή, όπου ούτε φίλοι ούτε εχθροί δεν μπορούν να κάνουν κακό στην ψυχή μου. Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε. Και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι.
Αυτοί με μαστίγωναν, όταν εγώ δίσταζα να μαστιγώσω τον εαυτό μου.
Αυτοί με βασάνιζαν, όταν εγώ απέφευγα τα βάσανα.
Αυτοί με επέπλητταν, όταν εγώ ο ίδιος κολάκευα τον εαυτό μου.
Αυτοί με έφτυναν, όταν εγώ υπερηφανευόμουν για τον εαυτό μου.
Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε. Και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι.
Όταν εγώ παρίστανα τον σοφό, αυτοί με ονομάτιζαν τρελό.
Όταν εγώ παρίστανα τον δυνατό, αυτοί με χλεύαζαν σαν νάνο.
Όταν εγώ ήθελα να καθοδηγώ ανθρώπους, αυτοί με έσπρωχναν στα μετόπισθεν.
Όταν εγώ έσπευδα να πλουτίσω, αυτοί με χτυπούσαν με σιδερένιο χέρι.
Όταν εγώ σκεφτόμουν πως θα κοιμηθώ ήσυχα, αυτοί με ξυπνούσαν από τον ύπνο.
Όταν εγώ έχτιζα σπίτι για μακροχρόνια και γαλήνια ζωή, αυτοί το γκρέμιζαν και με πετούσαν έξω.
Πράγματι· οι εχθροί με απάλλαξαν από τον κόσμο και μάκρυναν τα χέρια μου μέχρι τα δικά Σου τα κράσπεδα…
Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε. Και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι.
Ευλόγησέ τους και πολλαπλασίασέ τους· πολλαπλασίασέ τους και ακόμη περισσότερο εξαγρίωσέ τους εναντίον μου.
Ώστε η φυγή μου προς Εσένα να γίνει ανεπιστρεπτί.
Ώστε η ελπίδα μου στους ανθρώπους να διαλυθή ολάκερη σαν ιστός αράχνης.
Ώστε η ταπείνωση να βασιλεύσει ολοκληρωτικά στην ψυχή μου.
Ώστε η καρδιά μου να γίνει τάφος των δύο κακών διδύμων μου: της υπερηφάνειας και της οργής.
Ώστε όλον τον θησαυρό μου να τον συγκεντρώσω στον ουρανό…
Αχ! να ελευθερωθώ επιτέλους από την αυταπάτη, που με έχει μπλέξει στο φοβερό δίχτυ της απατηλής ζωής.
Οι εχθροί μου δίδαξαν αυτό που λίγοι γνωρίζουν, πως ο άνθρωπος δεν έχει εχθρούς στον κόσμο πέρα από τον εαυτό του…
Μισεί τους εχθρούς εκείνος μονάχα που δεν γνωρίζει πως οι εχθροί δεν είναι εχθροί αλλά φίλοι σκληροί.
Πράγματι· μου είναι δύσκολο να πω ποιός μου έκανε περισσότερο καλό και ποιός περισσότερο κακό σ’ αυτόν τον κόσμο: οι φίλοι ή οι εχθροί.
Γι’ αυτό ευλόγησε, Κύριε, και τους φίλους και τους εχθρούς μου.
Ο δούλος καταριέται τους εχθρούς, γιατί δεν ξέρει.
Ο υιός τους ευλογεί, γιατί ξέρει…
Γιατί ξέρει ο υιός ότι οι εχθροί δεν μπορούν να του αγγίξουν την ζωή. Γι’ αυτό ελεύθερα βαδίζει ανάμεσά τους και προσεύχεται στον Θεό γι’ αυτούς.
Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε. Και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι…
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Προσευχές στην Λίμνη, έκδ. Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Ορμύλια 2021, σσ. 196-199.
https://www.pemptousia.gr/2021/11/prosefches-stin-limni-evlogise-tous-echthrous-mou/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου