Να αποφεύγουμε λοιπόν, αδελφοί, τον χορτασμό, για να μην ανάψουμε περισσότερο την έμφυτη φλόγα της σάρκας μας. Όπως εκείνος που ρίχνει ξύλα στη φωτιά φουντώνει τις φλόγες, έτσι και αυτός που δίνει στο σώμα άφθονες τροφές φουντώνει και ξεσηκώνει την επιθυμία. Παρόμοια και η πολυτέλεια των τροφών ευχαριστεί πρόσκαιρα τον λάρυγγα, τρέφει όμως το ακοίμητο σκουλήκι της ακολασίας.
Ο γαστρίμαργος μοναχός δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μόνο φόρου υποτελής στην κοιλιά του, και μετρά τις γιορτές των αγίων, ενώ ο εγκρατής μιμείται τη ζωή τους. Ο γαστρίμαργος για τίποτε άλλο δεν καμαρώνει, παρά μόνο για τη μεγάλη και ευρύχωρη κοιλιά, την αποθήκη των πολύτιμων γι’ αυτόν και αγαπητών κοπράνων˙ λυπεί όμως το άγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα του και το διώχνει μακριά του, γιατί αυτό δεν ανέχεται την δυσωδία και φεύγει από αυτόν. Όπως δηλαδή ο καπνός διώχνει τις μέλισσες, έτσι και ο γαστρίμαργος τη χάρη του αγίου Πνεύματος.
(Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.», Τόμος 2-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος, Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, 2001, Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη)
(Πηγή ψηφ. κειμένου: orp.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου