π. Δημήτριος Μπόκος
Ρώτησαν κάποτε τον αββά Αγάθωνα:
– Εσύ είσαι ο Αγάθων; Ακούμε για σένα ότι είσαι πόρνος και υπερήφανος.
– Ναι, έτσι είναι, απαντά ο ασκητής.
– Εσύ είσαι ο Αγάθων που φλυαρείς και κατακρίνεις;
– Εγώ είμαι.
– Εσύ είσαι ο Αγάθων ο αιρετικός;
– Πες μας, τον παρακάλεσαν τότε, γιατί τόσα σου είπαμε και τα δέχθηκες, αλλά το τελευταίο δεν το άντεξες;
– Τα πρώτα ωφελούν την ψυχή μου, αλλά η αίρεση είναι χωρισμός απ’ τον Θεό, και δεν θέλω να χωρισθώ απ’ τον Θεό. (από το Γεροντικό)
Να ένα θέμα που σήμερα έπαψε να είναι ουσιώδες και πέρασε σε δευτερεύουσα μοίρα. Δεν θεωρούμε ότι η ορθή πίστη είναι αναγκαία προϋπόθεση για τον ορθό τρόπο ζωής. Νομίζουμε ότι στον Θεό και στη σωτηρία μας (ζητήματα ζωής και θανάτου) μπορούμε να φτάσουμε από χίλια-δυο δρομάκια. Δεν έχει σημασία τελικά ποια πίστη ακολουθείς, σε τι Θεό πιστεύεις.
Ρωτήθηκε κάποιος που στον καιρό μας από Χριστιανός έγινε Μουσουλμάνος:
– Πώς το αποφάσισες;
– Μόνος μου, απάντησε. Ψάχνοντας σιγά-σιγά βρήκα αυτό που ήθελα στο Ισλάμ.
– Έμαθα ότι παραλίγο να γινόσουν μοναχός στο Άγιον Όρος!
– Ναι! Δεν έχει καμία διαφορά. Διαφορετικοί δρόμοι, ίδιο τέλος.
– Δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα στο Άγιον Όρος και το Ισλάμ;
– Απολύτως καμία. Όταν πας στο Άγιον Όρος ή επισκέπτεσαι κάποιον τεκέ στην Αίγυπτο (= κάτι σαν μοναστήρι ισλαμικό), βλέπεις ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία διαφορά. (Στ. Θεοδωράκη, Οι άνθρωποί μου, σελ. 214)
Τι Μωάμεθ, τι Χριστός! Ένα και το αυτό λοιπόν; Καμιά διαφορά; Μέσα απ’ το κανάλι του παγκοσμίου κινήματος της «Νέας Εποχής» περνάει το καταστροφικό μήνυμα, ότι οι θρησκείες όλες είναι μία. Δεν έχουν διαφορά. Σε όποια θέλεις, πηγαίνεις. Και όποιον Θεό θέλεις, προσκυνάς. Αυτός είναι ο λεγόμενος θρησκευτικός συγκρητισμός, που λέγεται και εσωτερισμός.
Όμως ο ένας και μοναδικός Θεός, που ποτέ βέβαια δεν είχε αφήσει αμάρτυρο (= χωρίς μαρτυρίες, χωρίς σημάδια) τον εαυτό του (Πράξ. 14:17), φανερώθηκε ολοφάνερα στον κόσμο με την ένσαρκη παρουσία του μονογενούς του Υιού Ιησού Χριστού. Ο Χριστός είναι ο μόνος που ήρθε για να σώσει τον κόσμο (Ιω. 3:16-18). «Ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην», είπε ο άγγελος στους ποιμένες, «ότι ετέχθη (= γεννήθηκε) υμίν Σωτήρ» (Λουκ. 2:10-11).
Σωζόμαστε λοιπόν μόνο διά Ιησού Χριστού. Κανένας άλλος δεν μπορεί, ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος, να μας σώσει. Μόνο ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, που είπε: «Εγώ (μόνο) είμαι η αλήθεια» (Ιω. 14:6). «Και δεν είναι δυνατόν διά κανενός άλλου να σωθούμε. Διότι δεν υπάρχει άλλο όνομα (πλην του ονόματος του Ιησού Χριστού) που να δόθηκε κάτω από τον ουρανό μεταξύ των ανθρώπων, με το οποίο ορίσθηκε να σωθούμε» (Πραξ. 4:12).
Λόγω της απόλυτης, μέχρι σταυρικού θανάτου, υπακοής Του στον Πατέρα Του, «ο Θεός τον υπερύψωσε και του χάρισε όνομα, που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα. Ώστε στο όνομα του Ιησού να καμφθεί κάθε γόνυ, αγγέλων, ανθρώπων και δαιμόνων, και να ομολογήσει κάθε γλώσσα, ότι Κύριος (όλων είναι ο) Ιησούς Χριστός (και μόνο)» (Φιλ. 2:9-10).
Να γιατί ο αββάς Αγάθων νοιαζόταν τόσο πολύ να μην ξεφύγει από την πίστη αυτή. Εμείς σε ποιον Θεό κλίνουμε γόνυ; Ποιον αναγνωρίζουμε Κύριο και Σωτήρα μας;
Από το περιοδικό ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, αρ. φ. 356, Μάρτιος 2013).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου