Πατερικός: Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, (Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ)

Σάββατο 11 Μαΐου 2024

Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, (Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ)

π. Δημητρίου Μπόκου

Ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς χωρίστηκε ἀπὸ τοὺς ἄλλους μαθητὲς καὶ ἔχασε τὴν εὐκαιρία νὰ δεῖ τὸν ἀναστημένο Χριστὸ στὴν πρώτη του ἐμφάνιση, «οὔσης ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων». Ἔδειξε ἀπροθυμία νὰ πιστέψει ἀμέσως τὸ ἀπίστευτο καὶ ἔθεσε ὅρους. Ἤθελε νὰ εἶναι αὐτόπτης, νὰ βεβαιωθεῖ ἰδίοις ὄμμασι, νὰ ἔχει ἄμεση ἐμπειρία. Ὁ Χριστὸς ἀνταποκρίθηκε στὴν πρόκληση, γιατὶ ὁ Θωμᾶς ἦταν εἰλικρινὴς ἀναζητητὴς τῆς ἀλήθειας. Δὲν ἔψαχνε γιὰ ἀφορμὲς νὰ ἀπορρίψει τὸν Χριστό, ἀλλὰ γιὰ ἀτράνταχτες μαρτυρίες νὰ τὸν βρεῖ (Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ).

Τὴν ἴδια στάση κρατάει ὁ Θεὸς ἀπέναντι σὲ κάθε ἄνθρωπο ποὺ προσπαθεῖ εἰλικρινὰ νὰ ἀνακαλύψει τὴν ἀλήθεια. Σὲ ὅποιον ὑπάρχει τὸ κίνητρο τῆς ἀγάπης γιὰ τὴν ἀλήθεια, ὁ Θεὸς ἐμφανίζεται.

Λέει ὁ Μητροπολίτης Σουρὸζ Ἀντώνιος:

Ἕνας ἄντρας ἦρθε στὴν ἐκκλησία νὰ δώσει ἕνα δέμα σὲ κάποιον ἐνορίτη. Ἦταν ἀρνητικὸς ἀπέναντι στὴν πίστη, ἰδιαίτερα ἀνυπόμονος, σχεδὸν ἐπιθετικός. Ὑπολόγισε νὰ ἔρθει ἀκριβῶς ὅταν θὰ τελείωνε ἡ Λειτουργία, ἐπειδὴ δὲν ἤθελε νὰ ἔχει καμμιὰ σχέση μὲ ὅ,τι συνέβαινε μέσα σὲ αὐτοὺς τοὺς τοίχους. Ὡστόσο, ὁ Θεὸς εἶχε προνοήσει διαφο- ρετικά.

Ἔφτασε λίγο πρὶν τελειώσει ὁ Ἑσπερινός. Ἀνυπόμονα κάθισε στὸ πίσω μέρος τοῦ ναοῦ μὲ τὸ δέμα. Καὶ τότε κάτι συνέβη σὲ αὐτόν... γιατί, ἐνῶ εἶχε παραδώσει τὸ δέμα καὶ ὅλοι εἶχαν φύγει, καθὼς γύριζα τὸν ναὸ γιὰ νὰ ἐλέγξω ὅτι ὅλα ἦταν ἐντάξει, τὸν βρῆκα νὰ κάθεται πίσω κι εὐγενικὰ τοῦ ἐξήγησα ὅτι ἦταν ὥρα νὰ πάει σπίτι του.

Ἐκεῖνος εἶπε: «Ὄχι! Πρέπει νὰ μοῦ ἐξηγήσεις κάτι: Τί συμβαίνει ἐδῶ; Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ μὲ ἐπηρέασε, ποὺ μὲ ἐντυπωσίασε; Δὲν ἔχω καμμιὰ σχέση μὲ τὴν πίστη. Εἶμαι βέβαιος ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ὑπάρχει! Κι ὅμως, κάτι συνέβαινε ἐδῶ».

Ἀνασήκωσα τοὺς ὤμους μου καὶ εἶπα: «Θὰ ἔλεγα ὅτι ἦταν ἡ πα- ρουσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά, ἂν πιστεύεις ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, πρέπει νὰ ψάξεις γιὰ μιὰ ἄλλη ἐξήγηση».

Ἐκεῖνος εἶπε: «Ναί, θέλω νὰ ἔρθω ἐδῶ κάποια στιγμή, ὅταν δὲν θὰ εἶναι κανεὶς στὸν ναό, ἔτσι ὥστε ἡ μαζικὴ ὑστερία τῶν πιστῶν σου νὰ μὴ μὲ ἐπηρεάσει. Κι ἂν ἔρθω, θέλω ἀπὸ σένα νὰ ἐξαφανιστεῖς. Δὲν θέλω νὰ ἐπηρεαστῶ ἀπὸ τὴν παρουσία σου».

«Ναί», τοῦ εἶπα, «ἔλα ξανά».

Ἦρθε πολλὲς φορές, καθόταν γιὰ πολλὴ ὥρα καὶ μιὰ μέρα μοῦ εἶπε: «Ξέρεις..., ὅταν δὲν ὑπάρχει κανείς, ὅταν εἶσαι ἀπών, ὑπάρχει ἀκόμη κάτι σὲ αὐτὸν τὸν ναό, τὸ ὁποῖο δὲν ἔχω συναντήσει πουθενὰ ἀλλοῦ. Ἂν ὑποθέσουμε ὅτι εἶναι ὁ Θεός, ...τί σημασία ἔχει γιὰ μένα;»

«Δὲν ξέρω», τοῦ εἶπα, «ἔλα ξανὰ καὶ βρές το».

Καὶ ἐπανῆλθε.

Καὶ μιὰ μέρα μοῦ εἶπε! «Ἔχω παρατηρήσει ὅτι, ὅταν οἱ ἄνθρωποι

ἔρχονται στὴν Ἐκκλησία, ὑπάρχει ἀνησυχία στὰ πρόσωπά τους καὶ ἔνταση στὴ συμπεριφορά τους. Ὅταν φεύγουν, εἶναι ἤρεμοι... Ὑπάρχει καὶ κάτι ἄλλο... Ὅσοι ἔρχονται στὴ Λειτουργία, παίρνουν κάτι ἀπὸ ἕνα κύπελλο μὲ ἕνα κουταλάκι. Ἐνῶ ὅταν ἔρχονται, τὸ πρόσωπό τους εἶναι κανονικό, ὅταν γυρίζουν ἀπ’ τὴν ἄλλη, τὰ πρόσωπά τους εἶναι ἐντελῶς διαφορετικά. Ὑπάρχει φῶς μέσα τους. Ὑπάρχει φῶς στὰ μάτια τους. Ἑπομένως, ὁ Θεός σας εἶναι ἕνας ἐνεργὸς Θεός, ποὺ κάτι κάνει σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, κάτι τὸ ὁποῖο εὔχομαι νὰ ἔκανε κάποιος γιὰ μένα».

«Ναί», τοῦ εἶπα, «ποῦ θέλετε νὰ καταλήξετε;»

«Θέλω νὰ μοῦ μιλήσεις καὶ νὰ μοῦ ἐξηγήσεις πράγματα ποὺ δὲν καταλαβαίνω ἢ δὲν γνωρίζω».

Γιὰ ἕνα διάστημα ἐρχόταν τακτικά. Καὶ μιὰ μέρα εἶπε: «Τώρα ξέρω ὅτι ὁ Θεός σας εἶναι ἕνας ἐνεργὸς Θεὸς ποὺ μεταμορφώνει τοὺς ἀνθρώπους. Χρειάζομαι αὐτὴ τὴ μεταμόρφωση. Θὰ μποροῦσα νὰ βαπτισθῶ;»

Αὐτὴ ἦταν μιὰ ἀκόμα ἐμπειρία, στὴν ὁποία ἕνα συνηθισμένο ἐκκλησίασμα -κανείς μας δὲν εἶναι ἅγιος- ἔδειξε τὴν παρουσία καὶ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ ἕνας ἄνθρωπος ἔγινε πιστός, ἐπειδὴ ἀναζήτησε εἰλικρινὰ καὶ βρῆκε ἐδῶ κάτι ποὺ δὲν συνάντησε πουθενὰ ἀλλοῦ.

Χριστὸς ἀνέστη! Χρόνια πολλά! Καλὴ εὐλογημένη ἑβδομάδα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Γέροντας Παΐσιος

«Για τη συγκέντρωση σου γενικά, και ιδίως στην προσευχή, καθώς και για την τόνωση της ψυχής σου, είναι απαραίτητη η μελέτη της Κ. Διαθήκης και τα βοηθητικά βιβλία των αγίων Πατέρων... Τα Συναξάρια πολύ βοηθούν, διότι βρίσκει κανείς σ ` αυτά ότι είδους βιταμίνες έχει ανάγκη η ψυχή του. Καλό είναι το συναξάρι της ημέρας». «Ο Χριστός αναπαύεται όπου υπάρχει η Αρχοντιά και το Φιλότιμο».

Οι Πατέρες και εμείς: Στυλιανός Παπαδόπουλος

«Ο πρώτιστος λόγος πού κάνει αναγκαία την προσέγγιση και σπουδή των Πατέρων δεν είναι βέβαια να μάθουμε τί ήσαν και τί δίδασκαν, αλλά να γευθούμε το πνευματικό τους κλίμα. Να ψαύσουμε τα ίχνη του Αγίου Πνεύματος στα ιερά τους πρόσωπα. Να θέσουμε το δάκτυλο εις την αγωνία τους για την αλήθεια. Να ακούσουμε τους κτύπους της καρδιάς τους, όταν εισέρχονται περαιτέρω («πλέον και πλείον») στην αλήθεια. Να ζήσουμε κάτι από τις θείες εμπειρίες, τις θεωρίες τους, τις χαρμολύπες, τις απογοητεύσεις, τις εξάρσεις, τις αρπαγές από την εγκοσμιότητα, τις αρπαγές σε τρίτους ουρανούς. Να παρακολουθήσουμε την απόλυτη πιστότητά τους στην παράδοση. Να μάθουμε πόση βαθειά εμπιστοσύνη είχαν στο Άγιο Πνεύμα. Να εκπλαγούμε από το θάρρος τους για δημιουργία νέων όρων στη θεολογία. Να διδαχθούμε την απαραίτητη και τολμηρή τακτική της αυξήσεως και διευρύνσεως της διδασκαλίας, της θεολογίας, της Παραδόσεώς μας. Να γνωρίσουμε τη γενναιοψυχία τους. Να γνωρίσουμε την ευγένειά τους και την αισθαντικότητά τους. Και κάτι πολύ σπουδαίο: Να μάθουμε πως μεθόδευαν την πρόσληψη και μεταστοιχείωση του κόσμου, της γλώσσας του δηλαδή και της σκέψεώς του. Ψαύοντας την προσωπική (αλλά στους κόλπους της Εκκλησίας) πορεία των αγίων Πατέρων, λαμβάνουμε πείρα της κατ΄ εξοχήν παρουσίας και δράσεως του άγ. Πνεύματος στον κόσμο».

Των αγίων Πατέρων ο χορός

"Τῶν ἁγίων Πατέρων ὁ χορός, ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης περάτων συνδραμών, Πατρὸς καὶ Υἱοῦ καὶ Πνεύματος Ἁγίου, μίαν οὐσίανἐδογμάτισε καὶ φύσιν, καὶ τὸ μυστήριον τῆς θεολογίας, τρανῶς περέδωκε τῇ Ἐκκλησίᾳ. Οὓς εὐφημούντες ἐν πίστει, μακαρίσωμεν λέγοντες· Ὦ θεία παρεμβολή, θεηγόροι ὁπλῖται, παρατάξεως Κυρίου, ἀστέρες πολύφωτοι, τοῦ νοητοῦ στερεώματος, τῆς μυστικῆς Σιών, οἱ ἀκαθαίρετοι πύργοι, τὰ μυρίπνοα ἄνθη τοῦΠαραδείσου, τὰ πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου. Νικαίας τὸκαύχημα, οἰκουμένης ἀγλάϊσμα, ἐκτενῶς πρεσβεύσατε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν".

(Δοξαστικό των αίνων της Κυριακής των Πατέρων,Ἦχος πλ. δ' )

Στον Δάσκαλο ... Κωστής Παλαμάς!

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.

Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι !

Υποστηρικτικό διδακτικό υλικό για το Μάθημα και για τις Δημιουργικές και Ερευνητικές Εργασίες

Οι δάσκαλοι αλλά και οι μαθητές στην προσπάθειά τους να αναζητούν και να αξιοποιούν υλικό από το διαδίκτυο για την εργασία τους ή τις διάφορες δραστηριότητές τους, πολλές φορές χάνονται στην έρευνα.
Παραθέτουμε μια ενδεικτική Συλλογή χρήσιμων Διευθύνσεων με αξιόλογο υποστηρικτικό υλικό για το Μάθημα των Θρησκευτικών και όχι μόνο, το οποίο ανανεώνεται τακτικά.