«…Δέν πηγαίνω ποτέ σέ Ἱερατικά συνέδρια ὡς ὁμιλητής. Διαπίστωσα ὅτι οἱ ἐκασταχοῦ Μητροπολῖτες πλήν ἐνίων ἐξαιρέσεων, μέ βλοσυρότητα Σουλτάνων προσπαθοῦν νά κατατρομοκρατήσουν τους Ἱερεῖς, κυρίως αὐτούς πού σέβονται τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί Παράδοση καί νά ἐπιβάλλουν τήν ἀθεολόγητη ἰδεοληψία τους, τόν ἀδογμάτιστο κοινωνισμό τους ἤ ἀκόμη καί τά πάθη τῆς ἀτιμίας τους… Μέ τέχνη καί τρομοκρατία προσπαθοῦν νά τά ἐπιβάλλουν καί αὐτά…
Οἱ γαστρίμαργοι λένε: <Δέν βλάπτουν τά φαγητά καί τά ποτά! Τά ἐξερχόμενα βλάπτουν>. Φανερή ἡ Δεσποτική σοφιστεία στήν παρερμηνεία… τοῦ Εὐαγγελίου. Σέ ὅλο τό μεγαλεῖο της!
Οἱ ἠθικιστές λένε: <Δράση θέλει ὁ Χριστός>. Ἐννοεῖται ποιμαντική δράση, χωρίς ἀγῶνα ἐσωτερικῆς κατάστασης. Δράση, δράση… βράση, βράση… Καί στό τέλος ἐξατμίζονται ὅλα καί μένει ἄδεια ἡ κατσαρόλα.
Οἱ ἀμοραλιστές, ἐκεῖ νά ἀκούσετε φωνές… <Δέν ἀσχολεῖται ὁ Θεός μέ τό πῶς λειτουργοῦν οἱ γενετήσιες ὁρμές μας ἀλλά μέ τήν καρδιά μας>. <Καλά, εἶπα σέ κάποιον, ἀκρωτηριασμένοι θά μποῦμε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Τά γεννητικά ὄργανα, δέν συντονίζονται λειτουργικά μέ τήν καρδιά; Ἄν εἶναι καθαρή ἡ καρδιά, ὅλος ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ διότι δέν ἐκφεύγει λειτουργικά ἀπό τήν ἀρχή καί τό ἀτέλεστον τέλος τῆς ὑποστάσεως, δηλαδή τό κατ’ εἰκόνα καί τό καθ’ ὁμοίωσιν τοῦ Ἀρχετύπου Συνανάρχου Λόγου. Στά εὐαίσθητα σημεῖα τοῦ σώματος δέν πηγαίνει ἡ Θεία Κοινωνία; Δέν θεοῦται ὅλος ὁ ἄνθρωπος; Ὑπάρχουν σημεῖα πού ἐπικρατεῖ ὁ Χριστός καί ἄλλα πού διαφεντεύει ὁ διάβολος; Τί εἴδους πίστη ἔχετε; Τί δυαλισμό εἰσάγετε στήν Ἐκκλησία;>
– <Μά ἐσεῖς, ἀπάντησε μέ κομμένη ἀνάσα, εἶστε ἐνάντια στήν ἠθική. Πῶς τά λέτε αὐτά;>
– <Στήν στείρα ἠθική τῆς ἐπιφάνειας τοῦ ἐξήγησα. Ὄχι στήν ψυχοσωματική ἠθική τοῦ βάθους πού στήν ὀρθόδοξη γλῶσσα λέγεται Ἀσκητική>.
Κατάπιε τήν γλῶσσα του ὁ τυραννίσκος…
Ἄλλος μέ κόλλημα στά λεφτά: <θέλω λεφτά γιά νά κάνω ἔργο>. Βαρέθηκαν οἱ παπᾶδες του νά ἀκοῦνε γιά λεφτά, ἐπιχειρήσεις, ἐπενδύσεις, ἱδρύματα, οἰκονομικά προγράμματα… Αὐτά τά βαπτίζει <ἔργο>, <διαποίμανση>! Χρειάζονται καί αὐτά σέ ἕνα βαθμό ἀλλά δέν εἶναι αὐτά τό ποιμαντικό ἔργο… Ἄλλος βρίζει τούς Ἁγίους. Εἶπε κάποιος: <ἐπιβάλλω νά οἰκοδομοῦν Ναούς ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ἁγίων τῶν πρωτοχριστιανικῶν χρόνων. Τούς νεώτερους δέν τούς ἐμπιστεύομαι>. Δέν ἤθελε τήν Ὁσία Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου καί τόν Ἅγιο Νεκτάριο. Καί ποιός εἶσαι ἐσύ πού νομίζεις πώς τό ἐγκόλπιό σου λειτουργεῖ σωστά, ὅταν δέν ἔχεις ἐγκολπωθεῖ μέ νοερά προσευχή τό φρόνημα τῶν θεουμένων μέσα στήν καρδιά; Τότε μπορεῖς νά ξεχωρίζεις ἀπλανῶς. Τώρα συγχύζεις… Τί τό φορᾶς αὐτό τό στρογγυλό στό στῆθος πάνω στήν καρδιά; Δέν ἔμαθες ποτέ ὅτι ὁ «ἔσω ἄνθρωπος τοῖς ἔξωθεν σχήμασι διατυποῦται;» Ἐσύ τί νομίζεις ἄσχετε; Τό ἐγκόλπιό σου, πρέπει νά ξέρεις, πού τό λανσάρεις ἐπιδεικτικά ὡς ἔμβλημα ἐξουσίας, ἔχει μία συνάρτηση μέ τό βαθύτερο φρόνημά σου. Μέ τό ἦθος τῆς καρδιᾶς σου. Γι’ αὐτό τό φορᾶς, φοράς στό στῆθος σου. Ἀντανακλᾶ πρός τά ἔξω «τόν φερόμενον ἐν τῇ καρδίᾳ». Ἄν δέν τό ξέρεις καί τό φορᾶς γιά νά λιτανεύεις μιά Κολωνακιώτικη ἐκκλησιαστική ἀριστοκρατία ὡς δεῖγμα ποικίλης ὑπεροχῆς, εἶσαι ἕνας μασκαρεμένος ἀπατεωνίσκος, πού ἐκμεταλλεύεσαι τήν Ἀποστολική ἐξουσία ἀλλά μισεῖς τήν Ἀποστολική ἀξία… Τελεῖς μυστήρια ἀλλά δέν θεραπεύεις ψυχές. Ἀπεναντίας διαφθείρεις περισσότερο τίς ἤδη πάσχουσες καί ἀρρωσταίνεις καί τά ὑγιῆ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Εἶσαι ἐπικίνδυνος. Ἔπρεπε νά εἶσαι στίς τάξεις τῶν κατηχουμένων. Τό ἐγκόλπιο στό στῆθος σημαίνει: «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». Βέβαια, ἄν καί εἶναι ἀνούσια τά ἐξωτερικά δείγματα χωρίς καρδιακή συνάρτηση, ὑποστηρίζω ἀκράδαντα, ὅτι πρέπει νά διατηρηθεῖ τό ὀρθόδοξο σχῆμα περιβολῆς τῶν κληρικῶν στήν Ἑλλάδα. Εἶναι τό μόνο πού ἀπομένει νά θυμίζει ὅτι εἶναι θεραπευτές καί φορᾶνε καί εἰδική ἰατρική ποδιά πού μαρτυρεῖ τήν ἰδιότητά τους αὐτή…
Ὁ ἄλλος φωστῆρας λέει σέ πανορθόδοξες διασκέψεις (τό ἐπέβαλε ἀργότερα στό Μπαλαμάντ): «Παπικοί καί ὀρθόδοξοι ἔχουν τήν ἴδια Ἱερωσύνη!!! Ὁδηγοῦν δηλαδή στήν θέωση ταυτοτρόπως. Οἱ διαφορές τους εἶναι ἰδεολογικές καί δέν ἐπηρεάζουν τό ἀποτέλεσμα τῆς δουλειᾶς τους…»…. Φταίω τώρα πού ὀνομάζω εἰδωλολατρική τήν εὐχαριστία του καί σκατολογία τήν ἐσχατολογία του; Μεγάλη πληγή αὐτός ὁ ἄνθρωπος…
Δέν θά παύσω νά λέω ὅτι ὁ διάβολος σήμερα πῆγε διακοπές γιατί τό ἔργο του τό συνεχίζουν οἱ Ἐπίσκοποι. Τρομοκράτες τῶν ἀγωνιζομένων καί ἐκπαιδευτές τῶν ἀλλοτριωμένων… τά ἔχω ζήσει… εἶπα κάποτε στόν Ἀμερικῆς Μιχαήλ πού μοῦ εἶπε ὅτι εἶμαι ἀνεξέλεγκτος ἀντάρτης: «Ἄλλο ὑπάκουος καί ἄλλο δουλοπρεπής».
Τό μεγαλύτερο σημερινό πρόβλημα εἶναι οἱ Ἀρχιερεῖς. Τί πίστη ἔχουν… Ἔχει ὑποχρέωση ὁ Ἐπίσκοπος νά διδάσκει μέ ἔμπνευση τόν κλῆρο πρωτίστως καί τόν λαό ἔπειτα, ἀλλά ὄχι μέ ὅσα ἐκφράζουν καί βολεύουν τόν ἴδιο. Κάποτε, στήν χειροτονία του, μπῆκε ἀνοιχτό τό Εὐαγγέλιο πάνω ἀπό τό κεφάλι του… Δέν εἶναι λοιπόν αὐτόβουλος. Δέν ἔχει ἴδιον θέλημα. Εἶναι φερέφωνο τοῦ Χριστοῦ. Θά μοῦ πεῖς πῶς νά εἶναι τέτοιος ἀφοῦ δέν ἔχει καρδιακά γευθεῖ τήν Χάρη καί τόν πνίγουν τά πάθη πού τρέφονται σάν γιγαντιαῖα παράσιτα μέσα στήν καρδιά του; Τότε νά ἔχει τόν ἀνδρισμό νά ἀκολουθεῖ αὐτούς γιά τούς ὁποίους ὁρκίσθηκε ὅτι θά ἔχει ὁδηγούς, λίγο πρίν τήν χειροτονία του. Πάνω στό Εὐαγγέλιο ὁρκίσθηκε. Καί Εὐαγγέλιο σημαίνει ὅλη τήν παράδοση τῶν θεουμένων. Δέν χωρίζουν αὐτά.
Ἕνας σέ μία συνάντηση μοῦ εἶπε: «Πουθενά στό Εὐαγγέλιο δέν μίλησε γιά σαρκικά καί ἀρσενοκοῖτες ὁ Χριστός. Γιά ἀγάπη μίλησε, τούς πλούσιους ἤλεγξε». «Αὐτό δείχνει τήν πονηριά σου, ἀπάντησα, τήν ἀσχετοσύνη σου. Ποιός σοῦ εἶπε ὅτι ὁ εὐαγγελικός λόγος ἔκλεισε; Καί ἄν χαθοῦν ὅλα τά ἁγιογραφικά κείμενα, ὅσο ὑπάρχει ἡ δύναμη τῆς Πεντηκοστῆς ἐνεργουμένη στίς καρδιές τῶν θεουμένων, πάλι τό Ἅγιον Πνεῦμα θά τά ὑπαγορεύσει… Στόμα Χριστοῦ ἦταν καί ὁ Παῦλος καί καθένας πού μετέχει ἐμπειρικά στό θεμελιακό αὐτό γεγονός πού συνιστᾶ <πᾶσαν τήν ἀλήθειαν>».
Ποιά εἶναι ἡ <πᾶσα ἀλήθεια;>
Ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καί ὁμιλεῖ ἑπομένως ὁ Χριστός μέσῳ Αὐτῆς; Μέσῳ ποίων ὅμως; Τῶν ὑγιῶν μελῶν τοῦ σώματος, τῶν τεθεραπευμένων. Σέ σκότος μπορεῖ νά εἶσαι ἐσύ τοῦ εἶπα, ὁ διαχειριστής τῆς Χάριτος καί νά σοῦ βάλλει τά γυαλιά μιά ἁπλή γιαγιούλα ἤ ἕνας τσομπάνος ἀπό τά Ἄγραφα… Ἔπειτα, ἐπειδή λές ὅτι ὁ Χριστός στό Εὐαγγέλιο δέν τά καυτηριάζει αὐτά, μᾶλλον δέν ξέρεις νά τό διαβάζεις σωστά. Δέν ἔχεις ἑρμηνευτικά κλειδιά. Δέν ἀναφέρει ὁ Χριστός «ἀμὴν λέγώ ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ». Τί σημαίνει τό «ἀνεκτότερον ἔσται»; Ὅτι ἡ σοδομιτική ἁμαρτία ἦταν μέτρο σύγκρισης καί ἀξιολόγησης γιά κάθε ἄλλη πνευματική ἀσθένεια! «Τῶν Σοδομιτῶν ἡ θεήλατος κόλασις φοβερωτέρα πάσης ἐδόκει πᾶσιν…» ἑρμηνεύουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Τί ἦταν αὐτό; Ὅτι «ὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας» (Ἰούδα 7) ἀσελγοῦσαν ἄνδρες μεταξύ τους, ἐπέκτειναν τήν ἀνώμαλη λύσσα καί στίς γυναῖκες τους καί ἔκαναν καί μέ αὐτές τήν ἴδια παρά φύση σιχαμερότητα, καί τό φοβερότερο, ἀκόμη καί τά παιδιά μόλυναν μέ αὐτές τίς ὀρέξεις κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Αὐτή ἡ φοβερή ἁμαρτία, ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, ἐπιφέρει καυστικότερη τήν Ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ πάνω τους. Αὐτό εἶναι ἡ κόλασις. Ἀκαθαρσία, ἀρρώστια νοός, πληγή βαθιά πού ἐπεκτείνεται στόν ὅλο ἄνθρωπο. Καί ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ βιώνεται ὡς ἀφόρητη καύσις… καίγεται ὁ ἄρρωστος νοῦς καί κατά προέκταση ὅλος ὁ ἄνθρωπος πού συντονίζεται ἀπ΄ αὐτόν. Τό Ἄκτιστο Φῶς γίνεται <πῦρ καταναλίσκον>.
Ἄρα ὁ ὑποκτηνώδης σοδομισμός εἶναι μέτρο σύγκρισης γιά ὅλες τίς ἄλλες πνευματικές ἀσθένειες. Μόνο πού τό κακό ἀρχίζει μέσα ἀπό τήν καρδιά, γι’ αὐτό ὅλα τά τοποθέτησε στήν ἀρχή, στήν γένεση τοῦ κακοῦ. «ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸς πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη· πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον» καί τό πρᾶγμα δέν συμμαζεύεται…
Γι’ αὐτό πηγαίνω μόνο στά συνέδρια τοῦ Μητροπολίτη Πρεβέζης Μελετίου… Ἐκεῖ δέν ἐπικρατεῖ δεσποτικῇ συμπεριφορᾷ. Δεσποτική ξενία, οἰκοδομή καί παράκληση γεύεσαι… Τόν εὐχαριστῶ πού μοῦ θυμίζει ὅτι λειτουργεῖ ἀκόμη ἡ Ἀρχιερωσύνη ὡς ἦθος Χριστοῦ… ὅποιος εἶναι σίγουρος γιά τόν ἑαυτό του διαλέγεται εἰρηνικά καί ἐμπνέει… Ὁ φοβικός καί ἀνασφαλής, μοιάζει μέ τήν κουρούνα πού εἶναι πιασμένη σέ παγίδα. Βγάζει ἀπεγνωσμένες κραυγές μπάς καί φοβίσει κάποιους καί γλυτώσει ἔστω τήν ὑστάτη…»….
Ἀπό ἰδιόχειρη ἐπιστολή τοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδου στόν ἀείμνηστο ἀγωνιστή καί ὁμολογητή Θεολόγο Διονύσιο Μπατιστάτο, πρωτανεψιό τοῦ Ὁσίου Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ.
Eπιμέλεια: Μοναχός Βρυένιος
Ο Ρωμανίδης είναι αυτός που πέταξε το Τάσος Που αυτοσποσχηματισθηκε; Και κάνει τον μέγα κήρυκα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ρωμανίδης είναι αυτός που είπε τη μεγαλύτερη θεολογική μπούρδα: ότι η Άκτιστη Χάρη του θεοπτη αποτυπώνεται και στην μαγνητική τομογραφία;