Οι μάγοι, «Περσών βασιλείς», άνθρωποι της σοφίας, ήλθαν «εξ ανατολών» και προσκύνησαν το νεογέννητο νήπιο της Βηθλεέμ, τον Χριστό. Του πρόσφεραν τρία δώρα συμβολικά, «χρυσόν και λίβανον και σμύρναν», με τα οποία τον αναγνώριζαν ως βασιλέα και Θεό ενανθρωπήσαντα. Με το χρυσάφι τον τίμησαν ως βασιλέα. Με το λιβάνι (θυμίαμα) ως Θεό. Και με τη σμύρνα (μύρο) ως άνθρωπο, που θα υφίστατο υπέρ ημών θάνατο και θα κατέβαινε στον τάφο, τυλιγμένος «σινδόνι καθαρά και αρώμασιν», καθώς ήταν το «έθος τοις Ιουδαίοις ενταφιάζειν».
Και οι μεν μάγοι αναχώρησαν για τη χώρα τους, ενώ ο Ηρώδης τους περίμενε ματαίως για να τον πληροφορήσουν «περί του παιδίου». Και όταν είδε ότι «ενεπαίχθη», διέταξε τη φοβερή σφαγή των νηπίων από δύο χρονών και κάτω στη Βηθλεέμ και σε όλα τα περίχωρά της. Ο Ιωσήφ όμως, πληροφορημένος από άγγελο Κυρίου, διέφυγε με το θείο βρέφος και την Παναγία στην Αίγυπτο. Μετά τον θάνατο του Ηρώδη επέστρεψαν ξανά και κατοίκησαν στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία: «Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου»(Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν). Η Αίγυπτος νοείται πάντα ως τόπος πνευματικής δουλείας-αμαρτίας.
Η προφητεία αυτή ξεκινάει με το γεγονός της εκλογής του Μωυσή από τον Θεό για να ηγηθεί του Ισραηλιτικού λαού, που τα χρόνια εκείνα στέναζε κάτω από τη δουλεία του Φαραώ στην Αίγυπτο. Του λέει τότε ο Θεός: «Υιός πρωτότοκός μου Ισραήλ». Είχε ιδιαίτερη αγάπη ο Θεός στον λαό του, γιατί ήταν απόγονοι του εκλεκτού του Αβραάμ. Υπάρχει και μια εικόνα στον προφήτη Ησαΐα, όπου ο λαός του Ισραήλ παρομοιάζεται με αμπελώνα, τον οποίο φυτεύει και περιποιείται με περισσή φροντίδα ο Θεός. Εκεί ο λαός και ειδικότερα η φυλή του Ιούδα, από την οποία θα γεννιόταν ο Χριστός, ονομάζεται «νεόφυτον ηγαπημένον» (Εξ. 4, 22. Ησ. 5, 1-7).
Ο λαός αυτός εν τη γενέσει του, ολιγάριθμος, κατέφυγε αρχικά στην Αίγυπτο για να σωθεί από τον αφανισμό της πείνας, αλλά καταδυναστεύτηκε κατόπιν από τον Φαραώ. Ο Θεός οργάνωσε τότε διά του Μωυσέως τη μεγάλη έξοδο από τη γη της δουλείας και την επάνοδό του στη Γη της Επαγγελίας, πράγμα που μνημονεύει και ο προφήτης Ωσηέ: «…νήπιος Ισραήλ, και εγώ ηγάπησα αυτόν· και εξ Αιγύπτου μετεκάλεσα τα τέκνα αυτού». Από τη νηπιακή του ηλικία ο λαός αυτός αγαπήθηκε από τον Θεό. Οι απόγονοί του κλήθηκαν να εξέλθουν από την Αίγυπτο και να μεταβούν στη γη που είχε υποσχεθεί ο Θεός στους πατέρες τους, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ (Ωσ. 11, 1).
Η έξοδος του Ισραήλ από την Αίγυπτο συμβολίζει και προεικονίζει την αντίστοιχη πορεία του Χριστού. Από την Αίγυπτο, όπου είχε καταφύγει για να σωθεί από τη μανία του Ηρώδη, καλεί τώρα ξανά ο Θεός τον Υιό του τον πρωτότοκο, τον Μονογενή, όπως παλιά τον Ισραήλ.
Η Αίγυπτος δεν είναι ο τόπος μας. Μας καλεί όλους στη Γη της Επαγγελίας του ο Θεός.
Καλό Άγιο Δωδεκαήμερο! Καλή Χρονιά! Χρόνια πολλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου