Προγραφή Τυχικού;

Προγραφή Τυχικού;

Η λέξη της προδεδικασμένης και προαποφασισμένης καταδίκης του Τυχικού δένει με την πραγματικότητα, αρκεί απλά να βλέπεις την εξέλιξη των γεγονότων και των δημοσιευθέντων κειμένων εκατέρωθεν. Ο μεν Τυχικός προσπαθεί μέσα από επιστολές να διεκδικήσει το αυτονόητο δίκιο του, το δε Κυπριακό συνέδριο της ανομίας – ελάχιστα έχον να ζηλώσει από τη δόξα του πάλαι ποτέ Ιουδαϊκού – εκτίθεται μέρα τη μέρα. Οι μάσκες έπεσαν, οι κρυμμένες διαθέσεις αποκαλύφθηκαν και φάνηκε το ήθος του αρχιεπισκόπου της μεγαλονήσου και τον περί αυτόν υποτακτικών, είτε από δουλοπρέπεια είτε από συμφέρον και δειλία.

Οι αγαπολόγοι Οικουμενιστές φαίνεται να αγαπούν υπερβολικά τους πάντες πλην των “αυστηρών” ομοδόξων αδελφών τους. Το ένα παράπτωμα μετά το άλλο, η μια γκάφα διάδοχη της προηγούμενης. Καμία σχέση με το επισκοπικό, μην πω και το μέσο οφειλόμενο χριστιανικό ήθος. Και εφόσον έφυγαν τα προσωπεία και μάλιστα χωρίς σοβαρό λόγο και αφορμή, απλά αποδεικνύεται το δυσειδές πρόσωπο ανθρώπων που υποτίθεται πως ίστανται εις τόπον και τύπον Χριστού.

Ο Γεώργιος είναι ο μονοκράτωρ και θιασάρχης αυτής της φαρσοκωμωδίας που φαίνεται να έχει προδιαγεγραμμένη πορεία και καταδικαστική κατάληξη. Στην τελευταία του αυστηρή και αναιδέστατη επιστολή ο Γεώργιος λάβρος βάλλει κατά του Τυχικού και τον απειλεί χωρίς προσχήματα, όπως άλλωστε και τον καταδίκασε σε πρώτο βαθμό. Έδειξε μάλιστα ένα πρώτο δείγμα γραφής, τρίζοντας τα σαρκοβόρα δόντια της εξουσίας, με το να περικόψει στο μισό τον μισθό εκείνου – και καθαιρώντας προ ολίγων ημερών τον πολύτεκνο ιερέα Δήμο.

 Στην αυτή επιστολή χαρακτηρίζει τον Τυχικό – χωρίς κανένα σοβαρό επιχείρημα και σε αντίθεση με την ταπεινή υπακοή του Πάφου στις μέχρι στιγμής άδικες αποφάσεις της Συνόδου – ανυπάκουο και φερόμενο ασεβώς σε μια σύνοδο που χωρίς την τήρηση της στοιχειώδους ιεροκανονικής τάξης και διαδικασίας τον έπαυσε από τα καθήκοντά του. Μάλιστα έφθασε σε σημείο έμμεσης προειδοποίησης (απειλής) πως και στο Πατριαρχείο που έκανε την έφεση θα ακουστεί και ο δικός τους αντίλογος: ομολογούν έτσι με αυθάδεια, αναίδεια και ανερυθρίαστα πως θα κάνουν το παν για να πετύχουν την καθαίρεσή του! Ποιοι; Αυτοί που υποτίθεται ότι θα πρέπει να τον στηρίζουν αγαπητικά ως αδελφό εν Χριστώ και δη συνεπίσκοπο…

Ο αρχιεπίσκοπος Γεώργιος – σέρνοντας και τους λοιπούς συνοδικούς, εκ των οποίων η αφωνία ενίων αρχίζει να προβληματίζει ιδιαίτερα – έχει χάσει πραγματικά κάθε τσίπα: όχι μονάχα δεν έχει, ως όφειλε, αποστείλει ακόμη στον Τυχικό εγγράφως τις εις βάρος του καταγγελίες, αλλά και τον επιπλήττει που δημοσιεύει τις επιστολές του, για να μη “θιχτεί το συνοδικό κύρος”. Η ουσία φυσικά έχει πάει προ πολλού περίπατο… Τον μαλώνει ακόμη που ζητάει εγγράφως άδεια τέλεσης λειτουργίας και λοιπά σχετικά, ενώ τον εγκαλεί ταυτόχρονα για πλήρη απείθεια. Εδώ φρίττει και ο ήλιος… Δεν κάνει επίσης δεκτή την Ομολογία που του απέστειλε ο Τυχικός, ενώ ο ίδιος τη ζήτησε στην πρώτη ληστρική σύνοδο, διότι τάχα έκανε έφεση στον Πατριάρχη. Και τι με αυτό; Και τέλος καθίσταται φαιδρός, όταν σε άλλες συνοδικές ανακοινώσεις αναφέρει πως δεν έλαβε τίποτε ακόμη στα χέρια του… Φυσικά δεν συζητάμε καν το πόσο απαράδεκτη στάση κράτησε στο θέμα του μνημοσύνου της κατά σάρκα μητρός του Τυχικού.

Όλα τα προαναφερθέντα καταδεικνύουν σαφώς τις προθέσεις των Κυπρίων ιεραρχών. Ίσως να μην περίμεναν κιόλας τη σχετική αντίδραση αυτού του ωσεί άκακου και άλαλου αρνίου αδελφού τους. Η σκληρή πραγματικότητα παραπέμπει στο προφανές: σχεδόν αποφάσισαν την καθαίρεση του Τυχικού. Αν όχι, την υποβάθμισή του σε τιτουλάριο επίσκοπο, απολύτως εξαρτώμενο υπαλληλίσκο από τις γραφειοκρατικές διαταγές της αρχιεπισκοπής Κύπρου. Τον εξαφανίζουν δηλαδή από τον χάρτη τεχνηέντως στην περίπτωση αυτή και οι ίδιοι παρουσιάζονται και φιλάνθρωποι. Ω της υποκρισίας! Προς τούτο θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να πείσουν και τον Οικουμενικό. Μάλλον έτσι θα περαστεί για μια ακόμη φορά το μήνυμα του επιθετικού Οικουμενισμού: η φίμωση με τον πιο σαφή τρόπο κάθε ενάντιας φωνής. Όπως έγινε και με τον μακαρίτη τον λαϊκό θεολόγο Ν. Σωτηρόπουλο, τον π. Θεόδωρο Ζήση, τον μακαριστό π. Ρωμανίδη και πάει λέγοντας…

Μήπως όμως έτσι έρχεται και η σειρά του Μόρφου Νεοφύτου; Μήπως το Κολυμπάρι καταστεί όρος αποδοχής και συμμόρφωσης στην οικουμενιστική νεορθοδοξία; Ας ελπίσουμε να μην υποχωρήσει ο Τυχικός, διότι πρόκειται για θέματα πίστεως και όχι προσωπικής αποκαταστάσεως. Και ας ευχηθούμε να φωτίσει ο Θεός τον Πατριάρχη μας να εξετάσει την έφεσή του με βάση τους Κανόνες της Εκκλησίας. Αυτό αρκεί και περισσεύει προκειμένου να αντιστρέψει τα πράγματα και στη θέση του Τυχικού να βρεθεί αυτός που επιτάσσει η θεία και ανθρώπινη δικαιοσύνη: Ο Κύπρου Γεώργιος και κάποιοι περί αυτόν...

 

 

Κ. Νούσης

Λάρισα, 5/7/2025