Η τελευταία ευκαιρία του Τυχικού

Η τελευταία ευκαιρία του Τυχικού

 

Η περίπτωση Τυχικού μας ξεγέλασε όλους. Από το Φανάρι μέχρι και τους απλούς πιστούς που τον ταύτισαν με τον άγιο Νεκτάριο και τις άδικες διώξεις που υπέστη. Τι να πούμε, πραγματικά, για τον πρώην Πάφου Τυχικό; Ήταν - είναι μπερδεμένος; Ήτο απροετοίμαστος; Έχει μια φυσική αφέλεια; Δεν ήταν πλήρως συνειδητοποιημένος στην αντιοικουμενιστική του πορεία; Αποτέλεσε απλά θύμα των περιστάσεων και των δυσμενών συγκυριών; Είναι το απόλυτο θύμα ή και ο θύτης του εαυτού του και της πίστεως χάριν εφήμερων συμφερόντων; Συνδυασμός μερικών από τα παραπάνω; Τι ακριβώς επιτέλους να υποθέσουμε για την ιδιάζουσα περίπτωσή του;

Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες του γράφοντος, όχι όμως επαρκώς επιβεβαιωμένες, δεν είναι και τόσο αθώος όσο δείχνει. Μέσα ίσως στη σύγχυση της δίνης που τον περιέβαλε, προτίμησε μάλλον τη συμβιβαστική οδό της τακτικής (αρχικά ατάκτου) υποχώρησης στα αίσχη των Κυπρίων και Φαναριωτών Ιεραρχών, προκειμένου να περισώσει την επισκοπική του ιδιότητα, ανεξαρτήτως κόστους προσωπικού και εκκλησιαστικού. Το πρώτο διότι διεσύρθη σε προσωπικό επίπεδο που διόγκωσε και ο ίδιος με τις θλιβερές του δηλώσεις μετανοίας και υποτέλειας και αφετέρου με το “άδειασμα” προς όσους πίστεψαν σε αυτόν και πως και σήμερα μπορεί να αναδειχθούν “αντιστασιακοί” ποιμένες, όπως στο παρελθόν τόσοι Άγιοι πολέμησαν τις αιρέσεις με κόστος πολλάκις την ίδια τους τη ζωή. Και σήμερα υφίσταται σοβαρότατη αίρεση: ο Οικουμενισμός.

Οι επόμενες μέρες θα αποκαλύψουν την αλήθεια των πραγμάτων. Ο επίσκοπος Τυχικός θα κληθεί από την Κυπριακή Σύνοδο να ταπεινωθεί ακόμη περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο με την υπογραφή λιβέλου πίστεως και αποδοχής του Κολυμπαρίου. Τον λίβελο, ως γνωστόν, υπέγραφαν οι αιρετικοί, η δε αποδοχή μιας συνόδου που στοχεύει απλά να στηρίξει τον οικουμενισμό και δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ούτε καν πανορθόδοξη, θα σημάνει τον έσχατο βαθμό του αυτοεξευτελισμού του ως ορθοδόξου επισκόπου, εφόσον και για απλό πιστό κάτι τέτοιο θα ήταν άκρως προσβλητικό και ταπεινωτικό.

Ενδιαφέρον έχει επίσης να δούμε αν θα αποκηρύξει και την αποτείχιση. Νομίζω ότι περιλαμβάνεται σχετικό άρθρο μέσα στον λίβελο που το δόθηκε. Ποια, λοιπόν, αποτείχιση θα αποκηρύξει; Του Ζήση; Όλων των συγχρόνων; Ή μήπως τον ίδιο τον Ιερό Κανόνα της Πρωτοδευτέρας, που θα αποτελέσει καθαρή βλασφημία και δική του και όσων τον έβαλαν να το υπογράψει; Ας θυμάται ο πρώην Πάφου ότι και σύγχρονοι άγιοι αποτειχίστηκαν, όπως ο Ιουστίνος Πόποβιτς και ο γνωστός σε όλους μας Παΐσιος. Μήπως και αυτών την αποτείχιση θα τη θεωρήσει πλάνη και αμαρτία;

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και Κυριακή κοντή γιορτή, όπως θυμοσόφησε άριστα ο λαός μας. Τις αμέσως επόμενες μέρες θα πιεστεί να υπογράψει, διότι εκκρεμεί και η εκλογή του νέου Πάφου. Εδώ λοιπόν βρίσκεται και η ύστατη ευκαιρία του Τυχικού να επανορθώσει. Άλλωστε χρόνος παρήλθε ικανός και όλοι μας, μαζί και εκείνος, έχουμε μια πιο σφαιρική αντίληψη των τεκταινομένων. Αν δεν υπογράψει, τότε θα κρατήσει ψηλά και την ατομική και την επισκοπική του αξιοπρέπεια, προπαντός όμως θα αποδείξει σε όλους πως πάνω από όλα τίθεται ο Χριστός και η Ορθοδοξία. Αξίζει η θυσία μιας θέσης εφήμερης για την αιώνια θεία δικαίωση και τη χαροποίηση του λαού του Θεού, ο οποίος θα τον στηρίξει και θα τον επικροτήσει για την … αυτονόητη αυτή επιλογή. Και ποιος ξέρει το μέλλον; Ίσως με την αλλαγή της θλιβερής εκκλησιαστικής ηγεσίας του παρόντος αποστείλει ο Θεός αξίους ποιμένες και αποκατασταθεί και σε αυτή τη ζωή. Το σίγουρο όμως είναι πως θα έχει τον αιώνιο στέφανο του Ομολογητή. Υπάρχει κάτι ανώτερο από τούτο;

 

 

Κ. Νούσης

Λάρισα, 20/10/2025