Οι Τούρκοι ρυθμίζουν και καθορίζουν την εκλογή του Πατριάρχη

Του Θεοδώρου Καλμούκου/ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ

Επειτα από την πρόσφατη επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Αμερική για την παραλαβή του βραβείου Templeton και του υψηλού χρηματικού ποσού που το συνόδευε, έχει καταστεί έντονη και εν πολλοίς απροκάλυπτη η συζήτηση ανάμεσα σε πλειάδα κληρικών και λαϊκών ότι έχομε ήδη εισέλθει στην μετά-Βαρθολομαίο εποχή.

Κι αυτό λέγεται παρά το γεγονός ότι ο σημερινός Πατριάρχης ο οποίος άγει το 85ο έτος της ηλικίας του βρίσκεται σε άριστη κατ’ άμφω υγεία, δηλαδή σωματική και πνευματική. Υπενθυμίζεται ότι ο «Εθνικός Κήρυκας» αποκάλυψε κατά την εδώ παραμονή του ότι τα αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων στις οποίες είχε υποβληθεί σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης ήταν άριστα.

Το ζώπυρο ερώτημα που θέτουν οι ομογενείς μας, αλλά και πλείστοι άλλοι όπως προέκυψε κι από την πρόσφατη επίσκεψη μου στην Ελλάδα είναι αν και σε ποίο βαθμό οι Τούρκοι ρυθμίζουν ή ακόμα καθορίζουν την εκλογή του Οικουμενικού Πατριάρχη.

Η απάντηση είναι και βέβαια δυστυχώς οι Τούρκοι ρυθμίζουν και καθορίζουν την διαδικασία της εκλογής ως εξής: Κατ’ αρχήν υπάρχει ο δεσμευτικός όρος και προϋπόθεση πως οι υποψήφιοι θα πρέπει απαραιτήτως να είναι Τούρκοι υπήκοοι. Αυτό δεν έχει διευκρινιστεί μέχρι στιγμής αν θα ισχύσει μόνο για εκείνους που είναι γηγενείς Τούρκοι, ή πιο απλά έχουν γεννηθεί στην Τουρκία ή και για εκείνους τους 42 με 45 ιεράρχες εκ της Αποδημίας οι οποίοι έχουν αποκτήσει επίκτητα την Τούρκικη υπηκοότητα πολιτογραφηθέντες κατά τα τελευταία χρόνια.

Αν ισχύσει το πρώτο, δηλαδή να είναι γεννημένοι στην Τουρκία τότε υπάρχει τεράστιο πρόβλημα διότι είναι μόνο οκτώ, οι εξής: Δέρκων Απόστολος, Πριγκηποννήσων Δημήτριος, Φιλαδελφείας Μελίτων, Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Μύρων Χρυσόστομος, Ικονίου Θεόληπτος, Αμερικής Ελπιδοφόρος και Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος.

Βέβαια υπάρχουν και τρεις Βοηθοί Επίσκοποι γεννηθέντες στην Τουρκία και συγκεκριμένα οι εξής: Αλικαρνασσού Ανδριανός, Τράλλεων  Βενιαμίν και Ξανθουπόλεως Παϊσιος, οι οποίοι όμως μη όντες Μητροπολίτες δεν μπορούν να είναι υποψήφιοι.

Καθίσταται αντιληπτό πως αν πρόκειται μόνο για τους οκτώ αυτοί δεν επαρκούν ούτε Ενδημούσα Σύνοδο να συγκροτήσουν για να γίνει εκλογή καθότι απαιτούνται δώδεκα συνοδικοί αρχιερείς.

Ας μην σπεύσουν κάποιοι να μεμφθούν ότι μιλούμε για διαδοχή και αλλαξοπατριαρχία τη στιγμή που ο Βαρθολομαίος είναι «επί γης» και ακμαίος, διότι δεν λανθάνει της γνώσης μας ότι οι συζητήσεις ιεροκρυφίως, οι υπολογισμοί, οι συσχετισμοί, εν Φαναρίω, εν Αμερική, εν Αθήναις, δίνουν και παίρνουν. Κι αυτά όλα τα γνωρίζει ο Βαρθολομαίος.

Αλλά εδώ που τα λέμε κι ο ίδιος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος σιωπηρώς και Φαναριωτικώς πέρασε και περνά τα δικά του μηνύματα κάνοντας διάφορους ελιγμούς, διεμβολισμούς, απόπειρες παραγκωνισμού, μεταθέσεις και μετατάξεις, ανυποψίαστος προφανώς για το «άλλα ο Θεός κελεύει».

Για πρόληψη κάθε παρεξήγησης να πω, μακάρι ο Βαρθολομαίος με τον οποίον γνωριζόμαστε παλαιόθεν καλώς λίαν να ζήσει χίλια χρόνια και να αργήσει πολύ η ώρα της διαδοχής του γιατί παρόλα τα παροράματα και «ημαρτημένα» (εννοώ τις αστοχίες τις άκαιρες και αδόκιμες αποφάσεις του) δεν υπάρχει αμφιβολία πως πρόκειται για έναν χαρισματικό ιεράρχη, όπως έχω πει κι άλλες φορές στο παρελθόν. Γι’ αυτό είναι ανεξήγητο σε πολλούς πώς και γιατί επιτρέπει σε κάποιους να αμαυρώνουν την υστεροφημία του με τα καμώματά τους ή να τον «πουλούν» και να πλουτίζουν. Νομίζω πως καταλαβαινόμαστε με αυτό.

Ας μιλήσουμε όμως  για την διαδικασία της εκλογής και διαδοχής: Όταν για οιονδήποτε λόγο χηρέψει ο Οικουμενικός Θρόνος, ο Τοποτηρητής, ο οποίος κατά παράδοση και τα θέσμια είναι ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος, εν προκειμένω ο Εμμανουήλ, καλεί την λεγόμενη Ενδημούσα Σύνοδο, η οποία απαρτίζεται από τους αρχιερείς τους έχοντες Τούρκικη υπηκοότητα, εδώ οφείλει να ισχύσει τόσο οι γηγενείς όσο και οι του εξωτερικού που την απόκτησαν ως επίκτητη δια πολιτογραφήσεως.

Η Ενδημούσα Σύνοδος καταρτίζει τον κατάλογο των υποψηφίων που μπορεί να είναι υποψήφιοι όλοι οι έχοντες Τούρκικη υπηκοότητα. Ο κατάλογος υποβάλλεται στη Νομαρχία του Φαναρίου και του προϊσταμένου της του επονομαζόμενου Βαλή. Υπογραμμίζεται ότι η Νομαρχία είναι παντοδύναμη, δηλαδή είναι η προέκταση του υπουργείου Εσωτερικών στη συγκεκριμένη Περιφέρεια.  Βέβαια και λαμβάνει γνώση η Αγκυρα η οποία ως γνωστόν έχει τον έλεγχο και τον τελευταίο λόγο και η οποία έχει το δικαίωμα να διαγράψει ή όχι έναν ή περισσότερους υποψηφίους. Πρόκειται δηλαδή για ωμή παρέμβαση της Τουρκίας στα καθαρώς εσωτερικά θέματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καθαρές κουβέντες.

Κανονικά όλοι οι Τούρκοι υπήκοοι γηγενείς και επίκτητοι ή εκ πολιτογραφήσεως αν προτιμάτε, πρέπει να έχουν το δικαίωμα να είναι υποψήφιοι. Αλλά βέβαια Τουρκία είναι αυτή, η οποία πονηρώς φερόμενη μπορεί να αποφασίσει την τελευταία στιγμή να διαγράψει από τον κατάλογο εκείνους οι οποίοι απόκτησαν την υπηκοότητα επίκτητα κι έτσι να τους αποκλείσει από την εκλογή και να πει πως όλοι μπορούν να ψηφίσουν, αλλά όλοι δεν μπορούν να ψηφιστούν, κι έτσι θα παραμείνουν υποψήφιοι μόνο οι γηγενείς Τούρκοι, δηλαδή αυτοί οι οκτώ που είπαμε πιο πάνω.

Στην εκλογή του Βαρθολομαίου το 1991 δεν διεγράφη κανείς από τον κατάλογο. Όμως στην προηγούμενη εκλογή του Δημητρίου διέγραψαν τον Χαλκηδόνος Μελίτωνα και τον Σταυρουπόλεως Μάξιμο, τελευταίο Σχολάρχη της Σχολής της Χάλκης. Εκ των υστέρων πολλοί τόσο στο Φανάρι, όσο και στην Αθήνα έλεγαν πως με τη διαγραφή του Μελίτωνα οι Τούρκοι «προστάτεψαν…» το Πατριαρχείο. Αλλά αυτά δεν είναι του παρόντος.

Όταν, λοιπόν,  επιστρέψει ο κατάλογος των υποψηφίων η Σύνοδος καταρτίζει το τριπρόσωπο. Στη συνέχεια οι συνοδικοί εκλέκτορες αρχιερείς μεταβαίνουν στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου και δια μυστικής ψηφοφορίας προκύπτει το μονοπρόσωπο και ανακηρύσσεται ο Πατριάρχης. Να πούμε και τούτο πως η διαδικασία αυτή επικράτησε από το 1922 και μετά, ενώ μέχρι τότε ψήφιζαν και οι λαϊκοί στις ενορίες, δηλαδή κάτι παρεμφερές που γίνεται ακόμα και σήμερα στην Κύπρο για την ανάδειξη Μητροπολιτών.

Κι ακόμα γνωρίζοντας την νοοτροπία και τη συμπεριφορά των Τούρκων κρατούντων δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το γεγονός να κωλυσιεργήσουν την επιστροφή του καταλόγου οι Τούρκοι για να μην μπορεί να γίνει εκλογή, όσο ακραίο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο.

Έχοντας πει τα παραπάνω να επισημάνουμε την πικρή πραγματικότητα πως το Πατριαρχείο τελεί υπό τον άμεσο έλεγχο της Τουρκίας και κατ’ επέκταση η μισή Ελλάδα διά των λεγόμενων Μητροπόλεων των Νέων Χωρών, τα Δωδεκάνησα ως υπαγόμενα απευθείας στο Πατριαρχείο, η Ημιαυτόμομη Εκκλησία της Κρήτης, οι Πατριαρχικές Μονές και το Αγιο Ορος, σίγουρα βέβαια και ο Απόδημος Ελληνισμός, εμείς η Ομογένεια είμαστε ουσιαστικά «αιχμάλωτοι» των Τούρκων, του Ελπιδοφόρου συνευδοκούντος. Αυτό σημαίνει πως αν ο Ερντογάν απαιτήσει κάτι από το Πατριαρχείο και τον Πατριάρχη σε βάρος της Ελλάδος ή της Ομογένειας, μπορεί να αντιταχθεί και να του πει όχι; Ας αφήσουμε κατά μέρος τον πακτωλό των εκατομμυρίων που δίνει τόσο η Ελλάδα, όσο και ο Απόδημος Ελληνισμός για τη συντήρηση του Πατριαρχείου και τα οποία διοχετεύονται στην οικονομία της Τουρκίας.

Μήπως τα αεροπλάνα και τα βαπόρια που αγοράζει θα τα χρησιμοποιήσει η Τουρκία για να βγει σεργιάνι στο Αιγαίο ή για να μπουκάρει «νύχτα» (δεν ξεχνώ την απειλή του Ερντογάν) και να αρπάξει τα νησιά ανάμεσα στα οποία πρώτο είναι η γενέτειρά μου η Λέσβος; Ποίος θα την σταματήσει την Τουρκία; Ποίος την σταμάτησε όταν εισέβαλλε στην Κύπρο κι εξακολουθούμε μισό αιώνα μετά με παρακλήσεις και μνημόσυνα να βρούμε το δίκιο μας;

Εχω την αίσθηση πως θα πρέπει κάποτε ως Ελληνισμός εντός και εκτός συνόρων της Ελλάδας (αυτής έστω που μας απόμεινε) να αποτινάξουμε τον υποκριτικό στρουθοκαμηλισμό μας και να δούμε τα πράγματα με τιμιότητα και ευθύτητα. Αλλιώς ίσως μια μέρα, ο μη γένοιτο, να επιδοθούμε σε θρηνωδία για την αδράνεια των συνειδήσεων μας σήμερα.

https://exapsalmos.gr