Η απόδειξη του θανάτου του Ιησού Χριστού είναι η ταφή, καθώς και απόδειξη της Αναστάσεώς Του, οι πάμπολλες εμφανίσεις όπως εξηγεί ο απόστολος Παύλος (Α´ Κορ. 15, 3-5).
Την Παρασκευή, της Σταυρώσεως το απόγευμα πριν αρχίσει επισήμως η ημέρα του Σαββάτου που ξεκινούσε με την δύση του ηλίου, ο Ιωσήφ, ένα ευηπόληπτο πρόσωπο της Ιουδαϊκής κοινωνίας, ζήτησε το σώμα του Ιησού που λίγες ώρες νωρίτερα είχε σταυρωθεί στον Γολγοθά με την κατηγορία του επαναστάτη, από τον Ρωμαίο Επίτροπο τον Πιλάτο. Στο εγχείρημα αυτό ο Ιωσήφ δεν ήταν μόνος του, τον συνεπικουρούσε και ο Νικόδημος, άλλο γνωστό πρόσωπο της κοινωνίας· οι δύο μαζί, αψηφώντας την γνώμη και την εντύπωση που θα δημιουργούσαν να φανούν μπροστά στο Πιλάτο ότι έχουν σχέση με έναν καταδικασμένο παράνομο, ζήτησαν να ενταφιάσουν το σώμα του Ιησού. Ο ενταφιασμός έγινε σε ένα καινούργιο τάφο, ιδιοκτησίας του Νικοδήμου, στον παρακείμενο κήπο της Γεθσημανής, λόγω του κατεπείγοντος του χρόνου επειδή άρχιζε ο εορτασμός του Πάσχα!
Κατά το έθιμο της εποχής οι συγγενείς του νεκρού, οι γυναίκες κυρίως, έπρεπε να επισκεφθούν τον τάφο προκειμένου να ραντίσουν με αρώματα το σώμα ώστε η δυσοσμία να μη προκαλεί την δυσαρέσκεια των περαστικών και έτσι να βλασφημείται η μνήμη του τεθνεώτος. Στην προκειμένη όμως περίπωση, του θανάτου του Ιησού, επειδή μεσολάβησε το Σάββατο και το Πάσχα, αναγκάσθηκαν, οι γυναίκες του συγγενικού και φιλικού περιβάλλοντος να πράξουν τούτο την επομένη ημέρα, «τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων», δηλαδή την πρώτη ημέρα της εβδομάδος, την δική μας Κυριακή.
Το ερώτημα που βασάνιζε τον όμιλο των γυναικών, με προεξάρχουσα την Μαρία την Μαγδαληνή, καθώς προχωρούσαν προς το μνήμα, ήταν ποιος θα αποκυλίσει τον λίθο, ο οποίος έφραζε τήν είσοδο του σπηλαιώδους τάφου· δέν χρειάσθηκαν, όμως την βοήθεια κανενός, διότι ο βαρύς λίθος βρέθηκε να έχει μετακινηθεί και όταν έντρομες εισήλθαν στον τάφο ένας λευκοντυμένος άγγελος τους προϋπάντησε αναγγέλοντας το απίστευτο νέο, ότι αυτόν που αναζητούσαν δεν ευρισκόταν εκεί, διότι αναστήθηκε και να σπεύσουν να αναγγείλουν τον νέο αυτό στους άλλους μαθητές και τον Πέτρο, πράγμα που έκαναν αμέσως! Από τους μαθητές μόνον ο Πέτρος και ο Ιωάννης τόλμησαν να σπεύσουν να ελέγξουν τα λεγόμενα των γυναικών. Πρώτος έφθασε ο Ιωάννης, αλλά δεν τόλμησε να εισέλθει, όταν έφθασε κι ο Πέτρος τότε εισήλθαν και είδαν τα σάβανα στο πλάι και τον τάφο κενό και τότε πίστεψαν σε όσα είπαν οι γυναίκες, ότι δηλαδή δεν υπήρχε το σώμα του Ιησού.
Η Μαρία η Μαγδαληνή, όμως, δεν μπορούσε να δεχθεί το γεγονός ότι δεν βρήκε το σώμα του Ιησού, πίστεψε ότι το έκλεψαν και γι᾽ αυτό παρέμεινε στον τάφο και έκλεε απαρηγόρητη, όταν ξαφνικά διέκρινε δύο αγγέλους να κάθονται στα άκρα του τάφου και τότε άκουσε να της απευθύνουν τον λόγο, γιατί κλαίει· στην προσπάθειά της να εξηγησει τι συνέβη κάνει να φύγει και ξαφνικά εμφανίζεται εμπρός της ο Χριστός με μορφή κηπουρού, τον οποίο δεν αναγνώρισε αλλά άκουσε να την προσφωνεί με το όνομά της και με τον γνωριμό τόνο της φωνής Του. Η χαρά της Μαρίας Μαγδαληνής ήταν απερήγραπτη· γεμάτη χαρά καί αγαλλιάση τρέχοντας έσπευσε να μεταφέρει το συγκλονιστικό νέο στούς μαθητές, «ὅτι ἑώρακε τόν Κύριον».
Οι αναφορές από τους ευαγγελιστές των ονομάτων των Μυροφόρων γυναικών, καθώς και των ενδοιασμών που είχαν, αλλά και την δυσπιστία των μαθητών, ονομαστικώς πάλι, είναι απόδειξη της ιστορικότητος των γεγονότων και της κυρίας αιτίας της αλλαγής τους· είδαν τον Αναστημένο Χριστό γι᾽ αυτό κι άλλαξαν στάση και συμπεριφορά! Ο ευαγγελιστής Ιωάννης εξηγεί ότι δεν πίστευαν ακόμη στην Ανάσταση του Χριστού, έπρεπε να εμφανισθεί πολλές φορές και με ποικίλους τρόπους για να πιστέψουν. Μέχρι την Ανάληψη για σαράντα ολόκληρες ημέρες εμφανιζόταν συνεχώς, «δι᾽ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς», (Πράξ. 1, 3), ώστε να εμπεδωθεί στους μαθητές η Ανάστασή Του, όχι μόνο στους δώδεκα, αλλά και στους πεντακόσιους και τέλος στον απόστολο Παύλο (Α´Κορ. 15, 5-8). Το τελευταίο είναι το καλύτερο επιχείρημα που χρησιμοποιεί ο Παύλος για να μας δείξει ότι όσοι αναζητούν τον Χριστό θα αξιωθούν να τον δουν.
Χριστός Ανέστη! Χρόνια Πολλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου