Ξεχνιούνται αυτές οι υπογραφές;

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ

Ο μήνας Μάιος, για εμάς τους Έλληνες, είναι ο μήνας της μνήμης.

Στις 19 Μαΐου μνημονεύουμε τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και στις 29, τους υπερασπιστές της Πόλης.

Η αλήθεια είναι, ότι, στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, η λέξη μνήμη τείνει να ταυτισθεί με την λέξη μνημόνιο. Αυτό το μνημόνιο, που οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, έραψαν στα τα μέτρα τα δικά τους κι εμείς, χωρίς πολλή σκέψη, σπεύσαμε να το εφαρμόσουμε.

Τα γεγονότα, όμως, έτσι όπως εξελίχθηκαν, όσο πιο οδυνηρά και αποτρόπαια γίνονται μέρα με την ημέρα, άλλο τόσο ξυπνούν μέσα μας μνήμες παλιές και μας οδηγούν μοιραία σε μια αυτοκριτική εμπεριέχουσα, αναμφίβολα, ακμαιότατο το σπέρμα της λύτρωσης.

Μπορεί, ίσως, να επιπλέουν προς το παρόν, στην ελληνική επικαιρότητα οι φελλοί του ανθρωποκτόνου εκφυλισμού και της περιποίησης των παθών.

Εντούτοις, η λαϊκή βάση, που διατηρεί ακόμα άσβεστη την φλόγα του φιλότιμου και της ελληνοπρέπειας, άρχισε να κινείται –από ανάγκη μεν, αλλά κινείται- προς άλλη κατεύθυνση, την Ρωμαίικη.

Να είναι καλά η μεσαιωνική απανθρωπία των δήθεν εταίρων μας, που ανέλαβε να μας ξυπνήσει από τον λήθαργο της συλλογικής μας αφασίας. Να είναι επίσης καλά και οι καθημερινές δηλώσεις αμερικανών και άλλων αξιωματούχων, που αποκαλύπτουν στις ναρκωμένες συνειδήσεις μας την σύγχρονη δυτική βαρβαρότητα και αφήνουν πρακτικά υπονοούμενα της υπεροχής του ξεχασμένου δικού μας Τρόπου.

Στο τέλος, οι ίδιοι οι εχθροί μας, -θαρρείς σταλμένοι από τον Θεό-, με τα έργα τους και τις αποφάσεις τους, θα μας σπρώξουν με το ζόρι στην συναίσθηση, στον αυτοέλεγχο και την όντως αλλαγή.

Έτσι, λοιπόν, έχουν οι Φράγκοι το μνημόνιο το δικό τους, έχουμε όμως κι εμείς το δικό μας. Με την διαφορά, ότι, ενώ το φράγκικο κάποτε θα λήξει, το δικό μας μνημόνιο ημερομηνία λήξεως δεν έχει. Θα πάψει να ισχύει, μονάχα όταν έλθει η συντέλεια του κόσμου.

Το δικό μας μνημόνιο, το Μνημόνιο το Ρωμαίικο, ούτε από το αγγλικό δίκαιο διέπεται ούτε και καθορίζεται από τα σπρέντ και τους δείκτες των διεθνών χρηματιστηρίων.

Το δικό μας μνημόνιο ορίζεται από την αρετή του Σωκράτη και πορεύεται πάνω στην πνευματική γραμμή των ησυχαστών Πατέρων της Εκκλησίας μας.

Το δικό μας μνημόνιο δεν μπαίνει σε διαπραγμάτευση ούτε και πληρώνεται με ευρώ και δολλάρια.

Έχει πληρωθεί, με το παραπάνω, με το ίδιο μας το αίμα. Με το αίμα των προγόνων μας.

Το μνημόνιο το δικό μας δεν το συνέταξαν ασημαντότητες της κομμισιόν.

Το έγραψαν και το υπέγραψαν με την θυσία τους, ο τελευταίος μας βασιλιάς, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, οι στρατιές των Νεομαρτύρων, οι αντάρτες του Πόντου, οι ’’συνωστισμένοι’’ στο λιμάνι της Σμύρνης, οι 353 χιλιάδες σφραγιασθέντες και αποκεφαλισθέντες Έλληνες του Πόντου, το ενάμισι εκατομμύριο βασανισθέντων, φονευθέντων και εκτοπισθέντων Μικρασιατών, τα 100 χιλιάδες ορφανά και οι 50 χιλιάδες αγνοούμενοι της κεμαλικής θηριωδίας.

Το δικό μας μνημόνιο δεν γράφτηκε μέσα στα σαλόνια του Βερολίνου, με πένες πολυτελείας, πάνω σε ατσαλάκωτη κόλλα.

Γράφτηκε στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στον Χορτιάτη, στα Κερδύλλια, στην Τρίπολη, στην Καισαριανή, με τα πολυβόλα και τις ξιφολόγχες των Γερμανών, πάνω στα διάτρητα και κομματιασμένα κορμιά των παππούδων μας.

Ξεχνιούνται αυτές οι υπογραφές;