π. Ιωάννη Ρωμανίδη
Ο διάβολος παρακίνησε τον Αδάμ και την Εύα να αμαρτήσουν, να μην υπακούσουν στο θέλημα του Θεού, με αποτέλεσμα να προέλθει ο θάνατος. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι δημιουργός του θανάτου ο Θεός, αλλά ο διάβολος.
Έκτοτε, μέσω του θανάτου, ο διάβολος κυριαρχεί πάνω στον άνθρωπο. Ο Απόστολος Παύλος, αναφερόμενος στον σκοπό της ενανθρωπήσεως του Χριστού, με την πρόσληψη του θνητού και παθητού σώματος, χωρίς αμαρτία, γράφει: «και αυτός (ο Χριστός) μετέσχε των αυτών, ίνα δια του θανάτου καταργήσει τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστι τον διάβολον, και απαλλάξει τούτους, όσοι φόβω θανάτου δια παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας» (Εβραίους Β΄, 14-15).
Είναι φανερόν ότι ο διάβολος συνδέεται στενά με τον θάνατο, κυριαρχεί στον άνθρωπο, αφού ο άνθρωπος λόγω του φόβου του θανάτου ζει σαρκικά, διακατέχεται από την ιδιοτελή αγάπη, αποκτά τα πάθη της φιλοδοξίας, της φιληδονίας, της φιλαργυρίας.
«Ο σατανάς, όντας ο ίδιος η αρχή της αμαρτίας, δια του θανάτου και της διαφθοράς εμπλέκει όλη την ανθρωπότητα και την δημιουργία στην αμαρτία και τον θάνατο. Έτσι, το να είσαι υπό την εξουσία του θανάτου, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, είναι το να είσαι δούλος στον διάβολο και αμαρτωλός, λόγω της ανικανότητας της σάρκας να ζήσει σύμφωνα με τον νόμο του Θεού, ο οποίος είναι ανιδιοτελής αγάπη».
Ο Χριστός νίκησε τον διάβολο, τον θάνατο και την αμαρτία με τον Σταυρό και την Ανάστασή Του. Εφ' όσον ο θάνατος, με την υποκίνηση του διαβόλου, πέρασε μέσα στο σώμα του ανθρώπου, η νίκη εναντίον του διαβόλου και του θανάτου δεν μπορεί να γίνει με στοχασμούς και λογικές σκέψεις, αλλά με τον Σταυρό, την Ταφή και την Ανάσταση του Χριστού.
«Είναι σαφές ότι για τον Απόστολο Παύλο η σωματική ανάσταση του Χριστού είναι η καταστροφή του διαβόλου, του θανάτου και της διαφθοράς. Ο Χριστός είναι ο πρώτος που αναστήθηκε από τους νεκρούς. Εάν δεν υπάρχει ανάσταση, δεν μπορεί να υπάρχει σωτηρία. Αφού ο θάνατος είναι μια συνέπεια της διακοπής της κοινωνίας με την ζωή και την αγάπη του Θεού, και γι' αυτό μια αιχμαλωσία για τον άνθρωπο και την δημιουργία από τον διάβολο, μόνον μια πραγματική ανάσταση μπορεί να καταστρέψει την δύναμη του διαβόλου. Στο κέντρο της βιβλικής και πατερικής σκέψεως υπάρχει μια Χριστολογία της πραγματικής ένωσης, η οποία είναι εξαρτημένη από την βιβλική διδασκαλία για τον σατανά, τον θάνατο και την διαφθορά και τον ανθρώπινο προορισμό. Ο σατανάς κυβερνά δια του θανάτου, ολικώς και φυσικώς. Η ήττα του πρέπει να είναι ολική και φυσική. Η αποκατάσταση της κοινωνίας πρέπει να είναι όχι μόνον στο βασίλειο της νοητικής διάστασης, αλλά, πλέον σημαντικό, δια της δημιουργίας, της οποίας ο άνθρωπος είναι ένα αναπόσπαστο μέλος».
Κατά συνέπεια οι Χριστιανοί νικούν τον διάβολο, τον θάνατο και την αμαρτία, όταν συμμετέχουν στην νίκη του Χριστού, όταν είναι μέλη της Εκκλησίας, δηλαδή μέλη του αναστημένου Σώματος του Χριστού.
«Η μεγαλύτερη δύναμη του διαβόλου είναι ο θάνατος, ο οποίος καταστρέφεται μέσα στο Σώμα του Χριστού, όπου οι πιστοί συνεχώς μάχονται κατά του σατανά, αγωνιζόμενοι για την ανιδιοτελή αγάπη. Αυτή η μάχη κατά του διαβόλου και ο αγώνας για την ανιδιοτελή αγάπη έχει κέντρο την συλλογική ευχαριστιακή ζωή της τοπικής Κοινότητας».
Πηγή: "Εμπειρική Δογματική τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις τού π. Ι. Ρωμανίδη" Τόμος Β΄. Τού σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και αγ. Βλασίου Ιεροθέου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου