Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ «ΑΛΗΤΕΙΑ» ΑΝΑΧΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΤΑΞΗ

     Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ  «ΑΛΗΤΕΙΑ»

ΑΝΑΧΩΜΑ

      ΓΙΑ ΤΗΝ  ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ  Α Ν Α Τ Α Ξ Η.

Όροι του καθημερινού λεξιλογίου των εκπροσώπων της Βουλής των Ελλήνων.

                      

            Η πολιτική άποψη και σκέψη για να προαχθεί πρέπει να υφίσταται αξιόπιστος πολιτικός χώρος, η πολιτική πρακτική επίσης για να οδηγήσει στα όρια της ανάταξης όταν μάλιστα  συμβαίνουν σηψαιμικά φαινόμενα όπως σήμερα στην Ελλάδα, προϋποθέτει την ύπαρξη πολιτικών οντοτήτων, όχι βεβαίως σαν αυτές  που γελοιοποιούν διεθνώς την χώρα μας, με το αδιανόητο παιγνιολόγημα έκλεψαν δεν έκλεψαν, και πόσα έκλεψαν.

   Δυστυχώς …η πολιτική αλητεία αποτελεί όρο της πολιτικής διαδικασίας  στην χώρα μας… αυτή αγαπητέ μου είναι η πραγματικότητα και μέσα σε αυτή την αχαρτογράφητη πραγματικότητα του τι επιτρέπεται και του τι απαγορεύετε βρίσκουν την ευκαιρία οι λειτουργοί της δήθεν απονομής της δικαιοσύνης να εξαιρεθούν  από το πόθεν έσχες …οι άθλιοι…

               Αποτελεί δε κοινό τόπο, ότι το  ουσιαστικό  γεγονός που προκαλεί ανησυχία δεν είναι μόνο  το οικονομικό χάος η τα όποια οικονομικά προβλήματα, αλλά η συνεχής και ανεξέλεγκτη πολιτική συμπεριφορά, και είναι ίσως η πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας μας, η «πολιτική» να βάλλεται τόσο σφοδρά ,και οι «πολιτικοί» να περιχαρακώνονται σε κλειστή επαγγελματική κάστα.

              Τέτοια θλιβερά και αναξιόπιστα πρόσωπα με περισσό θράσος όμως  δεν κατέγραψε πολλές φορές  η πολιτική ιστορία της χώρας ,πολιτικούς αμοραλιστές έμπορους της δημόσιας περιουσίας και  ελληνικής αξιοπρέπειας, ελεεινούς υποθηκευτές της ζωής , και της ελπίδας των παιδιών μας.

Πολλές φορές η οικονομική  μας κατάσταση  αποτέλεσε θέμα παρέμβασης εξωτερικών οικονομικών η άλλων παραγόντων, καμία φορά όμως η οικονομική προβληματική δεν συνδυάσθηκε με τέτοιου τύπου πολιτική αδιαφάνεια, η οποία με την σειρά της προκάλεσε στην κοινωνία, μια αδιανόητη ανομία και εξαθλίωση, όχι γιατί δεν ενοχοποιούνται πολλά, αλλά γιατί κυρίως η μεταπολίτευση εξέθρεψε τους περισσότερους ερμαφρόδιτους πολιτικούς  τύπους  αυτής  της περιόδου

Η άσκηση της εξουσίας ακόμη και σήμερα  αγνόησε  και αγνοεί την έννοια του πολιτικού σεβασμού σε πολιτικές αρχές και αξίες, πολύ περισσότερο δε αγνόησε ετσιθελικά  και λειτούργησε έξω από το πολιτικό και πολιτειακό θεσμικό πλαίσιο.

Η Ανάταξη της πολιτικής συμπεριφοράς, προϋποθέτει δομική αναδιάρθρωση της πολιτικής κουλτούρας (γεγονός πράγματι δύσκολο)   και εντελώς μακριά από εκείνες που οδήγησαν σε αυτήν την  αχαρακτήριστη προσβολή του πολιτικού μας υπόβαθρου, από  τους φορείς των θεσμών , οι οποίοι αλαζονικά υπέσκαψαν την θεμελιώδη αρχή της πολιτικής ορολογίας ότι η «πολιτική» είναι διαδικασία παραγωγής πολιτικής σκέψης και πράξης ενώ ο «πολιτικός» πρόσωπο ,η διαδικασία αποτελεί το μείζον το πρόσωπο το έλασσον, και με τις ενέργειες των οδήγησαν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και τους Έλληνες στην σημερινή κατάσταση, αυτή του πολιτικού αμοραλισμού, και της αδιαφορίας.

Η δομική αναδιοργάνωση και ανάταξη της οικονομικής μας κατάστασης με τον ένα η τον άλλο τρόπο, και αφού κάνει τον κύκλο της η παρούσα κρίση σε βάθος χρόνου θα επιτευχθεί.

Ταυτόχρονα όμως αν δεν επιχειρηθεί και η πολιτική επανατοποθέτηση σε σχέση με  το ποιο είναι το ζητούμενο ο «πολιτικός» και η επιβίωσή του, ή η «πολιτική», ο πολίτης θα συνεχίσει να μην συμμετέχει, ο νέος να μην τον ενδιαφέρει το πολιτικό γίγνεσθαι, και η κοινωνία να μπολιάζεται με άκρως αντιδημοκρατικές παραφυάδες .

Είναι επιβεβλημένη η παρατήρηση ότι μια ευνομούμενη πολιτεία πρέπει να θέτει και να τηρεί όρια στην άσκηση της πολιτικής, είναι αναγκαίο λοιπόν να οριοθετηθεί το πλαίσιο και να επαναπροσδιοριστεί με σύγχρονες θέσεις, το τι  επιτρέπεται και το τι απαγορεύεται στον πολιτικό, γιατί έως σήμερα δίνουν ακόμη την εντύπωση ότι επιτρέπεται όχι μόνο να λένε απερίγραπτες ανακολουθίες αλλά και να θεωρούν τον εαυτό τους εθνικό κεφάλαιο.

Στην οικονομική ανάταξη θα εξυπηρετήσει με εθνική προοπτική στο μέλλον η ανάταξη της σχέσεως του «πολιτικού» με την «πολιτική», με την έννοια (και μόνο) της οριοθέτησης όσον αφορά την πολιτική βούληση από την πολιτική δράση.

Οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε την στάση μας απέναντι στον ψεύτικο καθωσπρεπισμό την γραβάτα και τους κάθε λογίς χαρτογιακάδες, οι οποίοι θεωρούν ακόμη σήμερα παρόλη την κατάντια που οδήγησαν τον τόπο, ότι αποτελούν κεφάλαιο για την χώρα.

Είναι εθνικά ανέντιμο, και πολιτικά ανεπίτρεπτο, μια νέα Δημοκρατία λίγων μόλις δεκαετιών να μην έχει βάλει τα θεμέλια του σεβασμού στους θεσμούς , και να είναι έρμαιο των κάθε λογής «τυχοδιωκτών», γιατί πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις αυτόκλητα πρόσωπα από όλο το φάσμα της πολιτικής κοινωνικής θρησκευτικής και δικαστικής πραγματικότητας που ενεπλάκησαν στην διαχείριση της εξουσίας να συμπεριφέρονται ως οι «αλητάμπουρες» του ποδοσφαίρου, και οι «νταβατζήδες» του ημερήσιου και νυχτερινού υπόκοσμου.

Είναι δε προβοκατόρικη αν όχι άσχετη και άστοχη αλλά και ατεκμηρίωτη η άποψη που οι επαγγελματίες της πολιτικής θέλοντας να αποκρύψουν την πραγματικότητα επικαλούνται την Δημοκρατία, μόνο που με την συμπεριφορά τους έχουν πείσει το κοινωνικό σύνολο ότι πλείστοι εξ αυτών είναι αναξιόπιστοι και αξιοθρήνητα υποκείμενα του κοινού ποινικού δικαίου.

Κι αν αυτή η Δημοκρατία είχε ως σημεία αναφοράς τους θεσμούς κι όχι τα πρόσωπα, τότε σήμερα η ελληνική πραγματικότητα παρόλα τα διαρθρωτικά της προβλήματα θα είχε να παρουσιάσει  λύσεις και προτάσεις, ενώ σήμερα έχει να παρουσιάσει πολλά παζλ κλεφτών και ερμαφρόδιτων χαρτογιακάδων της ελληνικής πολιτικής  σκηνής και όχι μόνο .

Η Δημοκρατία είναι θεσμικά έωλη γιατί σε άλλη περίπτωση  δεν θα μπορούσαν αυτοί οι «τιποτένιοι» από όλους τους χώρους να κλέβουν ,και να ασελγούν στη δημόσια περιουσία, και αξιοπρέπεια χαρακτηρίζοντας το νόμιμο ως ηθικό, η την κλοπή ως φροντίδα για τα γεράματα.

Εν κατακλείδι αγαπητέ μου συμπολίτη η πολιτική αλητεία σήμερα δημιουργεί μέγιστο ανάχωμα στην πολιτική ανάταξη η οποία αποτελεί προϋπόθεση της όποιας οικονομικής η άλλης  ανάταξης στην χώρα μας, αν δε δεν επιχειρηθεί σοβαρά, τότε είναι πιθανή η μετάβαση σε μια κατάσταση που πλείστοι εξ αυτών θα παρεμβαίνουν δήθεν για την Ελληνική Δημοκρατία, ζώντας όμως στην «προσωπική τους δημοκρατία που έχτισαν κλέβοντας και γλείφοντας και συρόμενοι με τα κερατά τους».

 Χρήστου Παπαδημητρίου, Κοινωνιολόγου

ΥΓ. Κείμενο-Άρθρο σε πρώτη γραφή. Για την αξιοπιστία του κειμένου αναφέρεται ότι σαφώς και γίνεται διάκριση μεταξύ πολιτικών.

Κείμενο ελεύθερο δημοσίευσης.

  Ιωάννινα Οκτώβριος 2017.