Τα τελευταία χρόνια έχει δυστυχώς ταυτιστεί η εικόνα του πνευματικού ανθρώπου με την εικόνα ενός ανθρώπου εσωστρεφούς, κλειστού, ενοχικού και πολύ μίζερου· ενός ανθρώπου που φοβάται να χαρεί. Δεν μπορεί όμως ένας άνθρωπος που μετέχει στο γεγονός της Εκκλησίας να μην έχει χαρά μέσα του.
Ο Χριστιανός είναι ένας άνθρωπος ανοιχτός, που μπορεί κανείς να νιώσει άνετα δίπλα του, να ανασάνει, να είναι ο εαυτός του. Δυστυχώς στον χώρο της Εκκλησίας, έχει διαμορφωθεί ένα κλίμα ηθικισμού, το οποίο δυσκολεύει τον άνθρωπο να είναι ο εαυτός του.
Οι Χριστιανοί σήμερα ντρεπόμαστε να ομολογήσουμε την αμαρτωλότητά μας, επειδή προσπαθούμε να είμαστε οι "τέλειοι" Χριστιανοί. Είναι σημαντικό ωστόσο να ξέρουμε πως στην Εκκλησία δεν σώζεται κανείς επειδή είναι σωστός Χριστιανός, αλλά επειδή παρ' όλη την αμαρτία του, ο Χριστός εξακολουθεί να τον αγαπά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, την ίδια ένταση.
Στην πρώτη Εκκλησία, οι Χριστιανοί έχοντας πλήρη συνείδηση της αμαρτωλότητάς τους, έχοντας συνείδηση ότι είναι κτιστοί άνθρωποι, αδύναμοι δεν δίσταζαν να ομολογούν δημόσια τα πάθη τους.
Με τον π. Χαράλαμπο (Λίβυο) Παπαδόπουλο -----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μουσική: Στέφανος Δορμπαράκης (από το άλμπουμ "Λευκό γράμμα")
Εικόνα: Videezy.com ------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Επί Ασπαλάθων Ι. Ν. Αγίων Αναργύρων Ηλιούπολης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου