Η κενοδοξία , η έννοια της οποίας είναι ίδια με της ματαιοδοξίας είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό πάθος και αποτελεί πηγή πολλών νόσων της ψυχής , αλλά και κακός σύμβουλος των ανθρώπων αφού είναι κάτι καθαρά δαιμονικό και σμπρώχνει τον καθένα πρός τα νύχια του Διαβόλου.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Κασσιανός αναφέρει ότι μπορεί να χωριστεί σε δύο είδη τα οποία μπορούν ουσιαστικά να θεωρηθούν ως δύο βαθμίδες αυτής.
Το πρώτο είδος λοιπόν κενοδοξίας αναφέρεται στην ανεύρεση τρόπων και στην πρόθεση ανόδου του ατόμου με σκοπό το να αποκτήσει σαρκικά ή άλλα προφανή ωφέλη τα οποία σε καμία περίπτωση δεν τον βοηθούν στο ανέβει στον πνευματικό τομέα αλλά τον δένουν με αυτόν τον κόσμο ακόμα περισσότερο.
Αποτελεί και την πιο συνηθισμένη της μορφή καθώς προσβάλλει τον κάθε άνθρωπο ευκολότερα, αμεσότερα και συνηθέστερα .
Συνίσταται στην επίδειξη αλαζονίας , την καύχηση για τα αγαθά που κατέχει ή που πιστεύει ότι κατέχει.
Επιπλέον εκφράζεται και με την επιθυμία του ατόμου να βλέπεται, να θαυμάζεται, να αγαπάται, να επαινείται και να εγκωμιάζεται ακόμη και να κολακεύεται από τους άλλους ανθρώπους.
Η κενοδοξία εξάλλου οδηγεί τον άνθρωπο στην έπαρση και τον αυτοθαυμασμό για τα πλούτη και τα υλικά αγαθά, που πέτυχε ν' αποκτήσει. Ενδεχομένως έτσι η κενοδοξία συνιστά ένα υποκινητή του πάθους της φιλαργυρίας, το οποίο ανταποδοτικά οδηγεί τον άνθρωπο στην κενοδοξία.
Γράφει ο Αγιος Μάξιμος: «Κενοδοξία και φιλαργυρία αλλήλων εισι γεννετικά, οι μεν γαρ κενοδοξούντες πλουτούσιν, οι δε πλουτούντες κενοδοξούσιν».
Η όρεξη της πολυτέλειας και της επίδειξης φαίνεται να συνδέεται με τα δύο πάθη: υποκινούμενη από την κενοδοξία και προϋποθέτοντας τη φιλαργυρία, τα αυξάνει ανταποδοτικά, καθώς ικανοποιείται.
Συχνά η κενοδοξία ωθεί τον άνθρωπο να θέλει, ν' ανέλθει κοινωνική θέση και τάξη.
Το πάθος προσκολλά τον άνθρωπο σε όλες τις μορφές της εξουσίας και μάλιστα συνήθως εντοπίζεται ως η αιτία της αναζήτησης αυτής· είναι λοιπόν σύμμαχος και υποκινητής των δύο παθών, που οι Πατέρες ονομάζουν «φιλαρχία» .
Είναι σαφές ότι όποιος έχει την εξουσία και κυριαρχείται από την κενοδοξία επιζητεί το θαυμασμό και τον έπαινο. Επιπλέον αγωνίζεται διαρκώς ν' αρέσει, ώστε να συντηρεί και ν' αυξάνει το θαυμασμό, καθώς και για να διατηρεί την ισχύ του, τα προνόμια που απορρέουν από αυτή και τα οφέλη που του αποδίδει.
Σε λεπτομερέστερο επίπεδο, που τοποθετείται λιγότερο στον τομέα της εμφάνισης και της υλικότητας σε σχέση με τα προηγούμενα επίπεδα, αν και είναι σχεδόν το ίδιο διαδεδομένο, η κενοδοξία σημαίνει για το υποχείριό της αλαζονική επίδειξη των νοητικών ιδιοτήτων του· τέτοιες είναι η ευφυΐα του, η φαντασία του, η μνήμη του κ.λπ., όπως και η γνώση, ή η παιδεία του, η γλωσσική επάρκειά του, η ικανότητά του να διαλέγεται ή να γράφει ορθά (ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Προς Σταγείριον).
Συνίσταται επίσης στην αναζήτηση της προσοχής, του θαυμασμού και των εγκωμίων του άλλου για τις ικανότητες αυτές. Φαίνεται ότι ή φιλοδοξία στο διανοητικό και μορφωτικό τομέα, καθώς επίσης και στον πολιτικό ή οικονομικό (ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ, Conlationes), είναι συχνότατα γέννημα της κενοδοξίας.
Το δεύτερο είδος του πάθους αυτού σύμφωνα και πάλι με τον Ιώαννη τον Κασσιανό τροφοδοτείται από την θέληση να έχουμε μάταιη φήμη για τα πνευματικά και τα κρυμμένα αγαθά και συναντάται σε πιο σπάνιο βαθμό απο πρώτο είδος.
Στον πνευματικό άνθρωπο που υπόκειται ακόμη στα πάθη, συνυπάρχει με το πρώτο είδος ή καταλαμβάνει τη θέση του, όταν ο άνθρωπος ξεπερνά κάθε προσκόλληση στα κοσμικά αγαθά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου