Στενοχωροῦμαι, ὅταν λέγω γιά τόν ἑαυτό μου, ἀλλά θέλω νά τό πῶ. Ὅταν ἤμουν κοντά στούς Γέροντές μου, διψοῦσα τή μελέτη, ἀλλά δέν μ' ἄφηναν, ὅλο μέ βάζανε στίς δουλειές. Πολλά χρόνια ὑστερήθηκα τή μελέτη, πού τόσο πολύ μοῦ ἄρεσε.
Διαβάζοντας τό Ψαλτήρι καί τούς κανόνες, εἶχα καί ἕνα μεγάλο κέρδος ἔμαθα ὄχι ἁπλῶς νά διαβάζω, ἀλλά καί τίς συμβουλές πού δίνω ἀπό κεῖ τίς ἔμαθα. Οἱ κανόνες, τά τροπάρια ἔχουν μέσα θησαυρούς. Σ' αὐτά βρίσκομε τούς τρόπους πού μεταχειρίσθηκαν οἱ ἅγιοι, γιά ν' ἀγαπήσουν τόν Χριστό καί νά νικήσουν τό κακό. Ἔχουν ἴση ἀξία μέ τά βιβλία τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ, τοῦ Ἁγίου Ἔφραιμ κ.λπ. Τούς κανόνες τῶν ἁγίων ἔγραψαν ὅ Θεοφάνης, ὅ Δαμασκηνός καί ἄλλοι ἅγιοι. Αὐτοί ἐγκωμίαζαν τόν ἅγιο, τοῦ ὁποίου γνώριζαν τά βιώματα, καί ἔδειχναν τρόπους μετανοίας. Ἅγιοι ἦταν αὐτοί οἱ ὑμνογράφοι. Ἔβαζαν μέσα ἐκεῖ καί τά δικά τους συναισθήματα.
Γι' αὐτό σας λέγω, τό νοῦ σας στούς κανόνες, στ' τροπάρια κ.λπ. Δοθεῖτε μέ τήν ψυχή σας σ' αὐτά. 'Ἀπολαῦστε τά. Ἐντρυφᾶτε σ' αὐτά. Εὔχομαι νά τ' ἀγαπήσετε κι ἐσεῖς, ὅπως κι ἐγώ. Ἀλήθεια σᾶς λέγω δέν τά χορταίνω, ὅλα μ' ἀρέσουν νά τά θυμᾶμαι, νά τά ἀπαγγέλλω, νά τά ψάλλω. Ἀπό τούς κανόνες πῆρα πάρα πολλά. Ἔτσι τά ἔζησα ἀπό μικρός. Ἐγώ τόσο τ' ἀγαποῦσα τά τροπάρια, πού μέ μία δύο φορές πού...τά διάβαζα, τά μάθαινα ἀπέξω.
Ἄλλα δέν εἶναι σκοπός νά τά μάθεις ἀπέξω. Σκοπός εἶναι νά τά κατανοήσεις, νά ἐμβαθύνεις καί νά ὠφεληθεῖς. Μελετοῦμε καί ἀποστηθίζομαι τούς κανόνες τῶν ἁγίων, τήν Ἁγία Γραφή καί τά βιβλία τῶν Πατέρων, ὄχι γιά νά βαυκαλιζόμαστε καί νά αὐτοθαυμαζόμαστε λέγοντας πόσα βιβλία διαβάσαμε καί πόσα χωρία γνωρίζομε ἀπέξω, οὔτε πάλι γιά νά αὐξήσαμε τίς γνώσεις μας, ἀλλά γιά νά τά μαθαίνομε καί μέ φόβο Θεοῦ νά τά ἐφαρμόζομαι.
Οἱ Πατέρες γράφουν τά κείμενά τους καί τά τροπάρια μέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον γι' αὐτό καί κάνουν καλλιτεχνήματα. Ή εὐχή εἶναι ἔργο τους. Κάθε λέξη εἶναι πελεκημένη. Τήν τοποθετοῦν ἐκεῖ πού χρειάζεται, ὥστε νά μήν ἐξέχει. Ὅπως ὅ κτίστης, πού θέλει νά κτίσει τό οἰκοδόμημα, προσέχει τήν κάθε πέτρα, ποῦ θά τή βάλει, προσέχει τό δέσιμο τοῦ τοίχου, γιατί ἀλλιῶς θά πέσει, αὐτός πού γράφει μέ τήν εὐχή γράφει μέ τάξη, μέ ἁρμονία, διότι καί στήν ψυχή του μέσα ἔχει αὐτήν τήν ἁρμονία. Ὅποιος ζεῖ κάτι, τό ζεῖ τό ἐνστερνίζεται καί αὐθόρμητα τό γράφει. Σ' αὐτόν πού τό διαβάζει, πού τό ἀκούει καί καταγίνεται μέ αὐτό, ἔχει μεγάλη ἀπήχηση.
Ὑπάρχει, ὅμως, ἕνας κίνδυνος. Ἄν δέν προσέξομε, μπορεῖ νά τ' ἀκοῦμε καί νά τά ψάλλομε τυπικά, νά τά λέμε καί νά τ' ἀκοῦμε, ἐπειδή πρέπει. Ἀκοῦμε πολλές φορές τά ἴδια, κουραζόμαστε, δέν μᾶς ἀρέσουν καί μᾶς ἔρχεται ἤ ἀντίδραση. Μετά καμία ὠφέλεια, καμία χαρά. Ἀρχίζει ἤ ἀπελπισία καί ὅ διάβολος δέν χάνει τήν εὐκαιρία νά κάνει τό κακό. Γι' αὐτό, προσοχή στήν κάθε λέξη. Θέλει θεῖο ἔρωτα, ἐνθουσιασμό.
πηγή: «Λόγοι περί πνευματικῆς ζωῆς» Ι.Μ.Χρυσοπηγῆς-Χανιά 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου