Πρός
Τό Εὐσεβές Ὀρθόδοξο Πλήρωμα
τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Θέμα: «Συνοδικός εὐχαριστήριος λόγος»
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
μέ αἰσθήματα δοξολογίας καί αἴνου πρός τόν Τριαδικό Θεό μας, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπευθύνεται καί πάλι πρός ἐσᾶς, τά ἐκλεκτά πνευματικά παιδιά της, γιά νά σᾶς χαι-ρετίσει μέ τόν Πασχάλιο χαιρετισμό «Χριστός Ἀνέστη» τώρα πού, μετά ἀπό ἀκούσια μακρά περίοδο σωματικῆς ἀπουσίας σας ἀπό τίς κοινές λατρευτικές συνάξεις μας, εἰσήλθατε καί πάλι στόν Ἅγιο Οἶκο τοῦ Θεοῦ, γιά νά λατρεύσουμε «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομα»1 τοῦ Ἁγίου Θεοῦ μας.
Ἡ περίοδος πού παρῆλθε ἦταν σκληρή καί πικρή γιά ὅλους μας. Κυριολεκτικά, ματώσαμε γιά τήν ἀπουσία σας ἀπό τούς Να-ούς. Ὅμως, ἐάν γιά ἐσᾶς ἡ ἀπουσία σας ἀπό τίς κοινές λατρευτικές συναθροίσεις μας ἦταν ὀδυνηρή, γιά τούς ποιμένες σας, ἐπισκό-πους καί πρεσβυτέρους, ἡ σωματική ἀπουσία σας ἦταν ὁ μεγαλύτε-ρος πειρασμός καί ὁ μεγαλύτερος πόνος πού ἔχουμε βιώσει στήν ποιμαντική διακονία μας. Στ’ ἀλήθεια, πόσο χαρούμενος μπορεῖ νά
εἶναι ὁ πατέρας σέ ἕνα σπιτικό πού ἀπουσιάζουν τά παιδιά του; Πόσο μπορεῖ νά εὐφραίνεται σέ γιορτή μόνος του; Πῶς νά ἀπολαύ-σει τήν τράπεζα πού γέμει, ὅταν στεροῦνται τοῦ «Ἀμνοῦ» τά τέκνα Του;
Σᾶς ὁμολογοῦμε, ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ ὅτι, ἐάν ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δέν παρηγοροῦσε τίς καρδιές μας, ἐάν δέν ἄνοιγε χαραμάδες ἱλα-ροῦ φωτός στά σκότη πού μᾶς κύκλωσαν, ἐάν δέν μετέδιδε τήν δυ-νατή ἐμπειρία τῆς δικῆς σας πνευματικῆς παρουσίας μέσα στούς Ναούς πού ἱεροπρακτούσαμε καί λειτουργούσαμε, ὁ πειρασμός θά ἦταν ἀβάστακτος. Ἡ ἴδια Χάρη τοῦ Θεοῦ, εἴμαστε βέβαιοι, παρηγό-ρησε καί τίς δικές σας καρδιές καί γλύκανε τόν πόνο σας. Σᾶς με-τέγγισε τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ στίς «κατ’ οἶκον» Ἐκκλησίες σας. Καί σταθήκατε σταθεροί στήν πίστη, ἀποκρούοντας ὅλα τά πνεύματα τῆς πλάνης.
Δοξολογοῦμε τόν Θεό γιά ἐσᾶς. Γιά τήν ὑπομονή σας στίς θλί-ψεις. Γιά τήν σταθερότητά σας στήν πίστη. Γιά τήν ἐμπιστοσύνη σας στήν Ἐκκλησία. Ζῇ Κύριος Παντοκράτωρ, ζῇ καί ἐμεῖς «ἰδού ζῶμεν»2 μέ Αὐτόν καί μέσῳ Αὐτοῦ.
Μᾶς ἀξιώνει, λοιπόν, ὁ Κύριος τῆς ταπεινώσεως καί τῆς δόξης σήμερα Κυριακή νά ἀνταμώσουμε καί πάλι στόν Οἶκο τοῦ Οὐρα-νίου Πατρός μας, νά Τόν ὑμνήσουμε ἀπό κοινοῦ, νά συνακροα-σθοῦμε τῶν ρημάτων τῆς Ζωῆς καί νά μετάσχουμε στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς, μεταλαμβάνοντας «Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον»3. Μόνο δοξολογία καί αἶνος ξεχύ-νεται ἀπό τίς καρδιές μας. Δοξολογία καί αἶνος πρός Αὐτόν πού εἶ-ναι γιά ἐμᾶς τό πᾶν, ὅπως πολύ χαριτωμένα ἔλεγε συχνά ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
ὡς γνωστόν, ἡ προσέλευσή μας στίς κοινές λατρευτικές συναν-τήσεις μας γίνονται ὑπό τάς προϋποθέσεις πού ἔθεσε ἡ εἰδική ἐπι-στημονική ἐπιτροπή γιά τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, μέ σκοπό τήν διασφάλιση τῆς δημόσιας ὑγείας. Μέ προηγουμένη μας Ἐγκύ-κλιο ἐνημερωθήκατε ἐπ’ ἀκριβῶς γιά τόν τρόπο τῆς προσελεύσεώς μας στούς Ἱερούς Ναούς. Ἐμεῖς, ὡς ἐκκλησιαστικό σῶμα, ὀφεί-λουμε νά ἐφαρμόσουμε ἐπ’ ἀκριβῶς καί αὐτές τίς συστάσεις. Συ-
νεργασθήκαμε καί συνεργαζόμαστε μέ τήν Ἑλληνική πολιτεία καί μέ τήν εἰδική ἐπιστημονική Ἐπιτροπή, πρός ἀντιμετώπιση τῆς παν-δημίας. Αὐτό θά συνεχίσουμε νά κάνουμε. Γι’ αὐτό καί πάλι σᾶς προτρέπουμε σέ πιστή ἐφαρμογή ὅλων τῶν συστάσεων τῆς εἰδικῆς ἐπιστημονικῆς Ἐπιτροπῆς. Θέλουμε, ὅμως, νά γνωρίζετε ὅτι ἡ συ-νεργασία μας αὐτή σέ καμία περίπτωση, δέν ξεπέρασε ὅρια, τά ὁποῖα ἡ Ὀρθόδοξος πίστη καί ζωή μας, ἀλλά καί ἡ παράδοσή μας ἔχουν θέσει. Σᾶς διαβεβαιώνουμε ὅτι, χάριτι Θεοῦ, παραμένουμε ἄγρυπνοι φύλακες τῶν ὁρίων πού ἔθεσε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, διά τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων καί τῶν Ἁγίων Συνόδων. Κόκκινες γραμμές οὔτε ξεπεράσθηκαν οὔτε θά ξεπερασθοῦν.
Εἶναι ἀδύνατον καί σέ αὐτήν τήν Ἐγκύκλιό μας νά μή μνημο-νεύσουμε εὐγνωμόνως καί νά μή προσευχηθοῦμε, ἰδιαιτέρως, γιά τούς ἰατρούς, τούς ἐρευνητές, τό νοσηλευτικό προσωπικό καί ὅλους τούς ἐργαζομένους στά νοσοκομεῖα τῆς πατρίδος μας. Τούς εὐχαρι-στοῦμε θερμά γιά τόν θυσιαστικό κόπο τους. Ὁ Κύριος νά ἀνταπο-δώσει τήν θυσιαστική προσφορά τους μέ πλῆθος εὐλογιῶν.
Προσευχόμαστε, ἀκόμα, γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν κε-κοιμημένων, ἐκ τοῦ κορωνοϊοῦ, ἀδελφῶν μας. Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, Συνοδικῇ Ἀποφάσει, θά ψαλεῖ «Τρισάγιον» ὑπέρ αὐ-τῶν.
Προσευχόμαστε, ἐπίσης, ἐκτενῶς ὑπέρ τῆς ἐξευρέσεως καταλ-λήλου θεραπευτικῆς ἀγωγῆς πού θά περιορίσει καί θά ἐξαλείψει τήν πανδημία.
Μέ αὐτές τίς σκέψεις σᾶς ὑποδεχόμαστε μέ ἄπειρη ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι χαρά στόν Οἶκο τοῦ Θεοῦ, στόν Οἶκο τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ, στόν δικό σας Οἶκο καί σᾶς εὐλογοῦμε πατρικά ὅλους. «Εἰ-σέλθετε, λοιπόν, ὅλοι στήν χαρά τοῦ Κυρίου σας. Καί ἐκεῖνοι πού πρῶτοι φθάσατε κι ὅσοι ἤλθατε δεύτεροι, λάβετε τόν μισθόν σας. Πλούσιοι καί φτωχοί πανηγυρίστε. Ὅσοι ἐγκρατευθήκατε, ἀλλά κι ἐκεῖνοι πού ἔχετε βραδυπορήσει στήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν, τιμή-στε τήν σημερινή ἡμέρα. Ὅσοι νηστέψατε καί ἐκεῖνοι πού δέν νη-στέψατε, εὐφρανθεῖτε σήμερα. Ἡ (Ἁγία Τράπεζα) εἶναι γεμάτη, ἀπολαῦστε την ὅλοι. Ὁ Μόσχος εἶναι ἄφθονος καί ἀνεξάντλητος. Δέν ἐπιτρέπεται, λοιπόν, νά φύγει κάποιος πεινασμένος. Ὅλοι ἀπο-λαῦστε τό Συμπόσιο πού παρατίθεται γιά τούς πιστούς. Ὅλοι ἀπο-λαῦστε τά θεῖα δῶρα πού προσφέρει ἡ Θεία ἀγαθοσύνη. Κανένας πιά νά μή θρηνεῖ τήν φτώχεια του, γιατί τώρα ἔγινε φανερή ἡ Βασι-
λεία τοῦ Θεοῦ, ἐκείνη πού προσφέρεται σ’ ὅλους ἐξίσου. Κανένας νά μή κλαίει πιά γιά τά πταίσματά του, γιατί συγχώρεσή μας εἶναι ὁ Ἀναστημένος Κύριος. Κανένας ἄς μή φοβᾶται πιά τό θάνατο, γιατί ὁ θάνατος τοῦ Σωτήρα μας, μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τό θάνατο»4.
Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα καί ἡ ἐξουσία στούς ἀπέραντους αἰῶ-νες. Ἀμήν.
† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος † Ὁ Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος † Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν καί Γηρομερίου Τίτος † Ὁ Μηθύμνης Χρυσόστομος † Ὁ Τριφυλίας καί Ὀλυμπίας Χρυσόστομος † Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος † Ὁ Λευκάδος καί Ἰθάκης Θεόφιλος † Ὁ Θηβῶν καί Λεβαδείας Γεώργιος † Ὁ Παροναξίας Καλλίνικος † Ὁ Φωκίδος Θεόκτιστος † Ὁ Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος † Ὁ Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου Στέφανος † Ὁ Σισανίου καί Σιατίστης Ἀθανάσιος Ὁ Ἀρχιγραμματεύς † Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος
Ἀκριβές Ἀντίγραφον
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου