Στα κρίσιμα γεγονότα της ζωής αναδεικνύεται η πραγματική στόφα του ανθρώπου. Στις οριακές του στιγμές ο άνθρωπος δείχνει πόσο αληθινός ή ψεύτικος είναι. Το συγκλονιστικό έπος του ’40 ανάγκασε τους πάντες να πετάξουν τη μάσκα της συμβατικότητας. Να συμπεριφερθούν χωρίς προσχήματα. Να αποκαλύψουν τί κρύβεται πίσω απ’ τη βιτρίνα. Έγινε σημείο αναφοράς στην ιστορία. Φανέρωσε τις αφανέρωτες διαθέσεις των ψυχών.
Πολλοί επέδειξαν ευγένεια, τιμή, ανθρωπιά. Παράδειγμα, στη μάχη των οχυρών (6-9 Απριλίου 1941). Το βράδυ της πρώτης μέρας της επίθεσης των Γερμανών (6 προς 7 Απριλίου), οι Έλληνες τραυματιοφορείς του οχυρού Παλιουριώνες βγήκαν έξω και, εν μέσω των πυρών που διαρκούσαν ακόμα, περισυνέλεξαν Γερμανούς τραυματίες. Τους έφεραν μέσα στο οχυρό και τους περιποιήθηκαν. Έδειξαν πως ήταν αληθινοί πατριώτες, αλλά και στρατιώτες με τιμή. Δεν φέρθηκαν άνανδρα απέναντι στον αδύναμο. Τον είδαν σαν άνθρωπο, όχι σαν εχθρό.
Αλλά υπήρξαν και άλλοι που δεν σεβάστηκαν τον στρατιωτικό κώδικα. Δεν πολέμησαν με τιμή, αλλά επέδειξαν απροσμέτρητη, άνανδρη βαρβαρότητα. Έστρεψαν τα όπλα τους πάνω στους άοπλους. Στον άμαχο πληθυσμό. Στα παιδιά. Ποια τιμή μπορεί να έχει ο στρατιώτης, όταν διαπράττει φοβερά εγκλήματα πολέμου; Όταν γίνεται εχθρός της ανθρωπότητας;
Απ’ τα πολλά πάλι παρόμοια περιστατικά, ας πάμε στην απελευθέρωση της Αθήνας (1944). Την ημέρα της αποχώρησης των Γερμανών, ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους, να αναπνεύσει αέρα της λευτεριάς. Μικροί-μεγάλοι έδειχναν τον ενθουσιασμό τους. Οι νέοι έγραφαν συνθήματα στην άσφαλτο υπέρ των συμμάχων που θα κατέφταναν σε λίγο. Ανάμεσά τους μια δεκαεξάχρονη μαθήτρια, η Ήβη Αθανασιάδου. Την ώρα που έγραφε «Καλώς ήλθατε, σύμμαχοί μας», στις οδούς Αιόλου και Ποσειδώνος του Παλαιού Φαλήρου, διερχόμενος κάποιος Γερμανός αξιωματικός, στρατιώτης δυστυχώς χωρίς τιμή, την είδε και την πυροβόλησε εν ψυχρώ. Τέσσερις μέρες πάλεψε η μικρή ηρωίδα με τον θάνατο, μα τελικά υπέκυψε.
Πόσο θηριώδη ένστικτα θα πρέπει να ’χει κανείς, για να πυροβολήσει με τόση κακία, χωρίς λόγο, ένα παιδί; Ποιος πολιτισμός υπέθαλψε τέτοια τέρατα, που θέλησαν να κυβερνήσουν και τον κόσμο; Δεν αρκεί να έχεις τη δύναμη, αλλά και την ανάλογη ψυχική καλλιέργεια να τη χειριστείς. Άκρως επικίνδυνο πράγμα η δύναμη, σε χέρια ανθρώπων χωρίς ψυχή, χωρίς τιμή!
Το μεγαλειώδες έπος του ’40 απέβη ορόσημο παγκόσμιο, γιατί γράφτηκε από ανθρώπους με τιμή. Όχι από τα κατακάθια της ιστορίας. (Τα παραδείγματα από το διαδίκτυο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου