Ο εικοστός πρώτος αιώνας δεν έχει μόνο τις αρνητικές του απηχήσεις με την κατευθυνόμενη από τις σκοτεινές δυνάμεις “Νέα Εποχή”, αλλά συμπίπτει και με την αλματώδη εξάπλωση της Ορθοδοξίας σε ολόκληρο τον κόσμο. Όχι μόνο στην Ευρώπη που έρχονται οι Χριστιανοί της Δύσεως κατά χιλιάδες στην Πίστη των προγόνων τους, αλλά και στην Ασία και στην Αμερική και ιδιαίτερα στην Αφρική, πνέει παντού ο ούριος άνεμος της Ορθοδοξίας.
Πριν από 40 χρόνια η Ορθοδοξία στην Αφρική περιοριζόταν μόνο όπου υπήρχαν εστίες Ελλήνων ορθοδόξων ή άλλων ομόδοξων αλλοεθνών Χριστιανών με μικρό σχετικά αριθμό κληρικών και εκκλησιών. Η είσοδος των ιθαγενών δεν είχε μελετηθεί σαν γεγονός πραγματοποιήσιμο. Η Πρόνοια όμως του Θεού, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλε τους κατάλληλους ανθρώπους και παρά τις αντίξοες συνθήκες η εντολή του Χριστού: “Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…” ήδη και στην Αφρική πραγματοποιείται.
Από το 2003 ο τότε Μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής κ. Ιγνάτιος, η απέραντη Μητρόπολη του οποίου εκτεινόταν σε τέσσαρα κράτη: Κονγκό, Μπραζαβίλ, Ρουάντα και Μπουρούντι, προχώρησε στην προσπάθεια ευαγγελισμού των ιθαγενών στα κρατίδια Ρουάντα και Μπουρούντι.
Η Ρουάντα βρίσκεται στην κεντρο-ανατολική Αφρική. Ανήκει στην ομάδα των φτωχών τριτοκοσμικών χωρών με μεγάλη γεννητικότητα και ταχύτατη αύξηση του πληθυσμού. Είναι λίγο μικρότερη από την Αλβανία με 26.338 τ. χιλ. Έχει σήμερα 10.000.000 περίπου πληθυσμό. Το 55% είναι ρωμαιοκαθολικοί, 22% ανήκουν σε διάφορα ανιμιστικά θρησκεύματα και οι υπόλοιποι είναι προτεστάντες ή μουσουλμάνοι. Επίσημη γλώσσα των λαών αυτών είναι η γαλλική, αλλά ευρεία είναι και η χρήση της γλώσσας σουαχίλι.
Το Μπουρούντι βρίσκεται νότια της Ρουάντας και βρέχεται από το υψηλότερο άκρο της μεγάλης λίμνης Τανγκανίκα. Είναι ελάχιστα μεγαλύτερο από τη Ρουάντα και έχει περίπου τον ίδιο πληθυσμό, την ίδια μορφολογία εδάφους και τα ίδια σχεδόν λοιπά στατιστικά στοιχεία με τη Ρουάντα.
Στα κράτη αυτά η λέξη Ορθόδοξη Εκκλησία έχει ταυτισθεί στην αντίληψη των αφρικανών μόνο με τον λευκό Ευρωπαίο. Όταν άκουσαν ότι είναι παγκόσμια η Εκκλησία του Χριστού, χάρηκαν και αρκετοί άρχισαν να έρχονται στις Ακολουθίες μας. Μετά από τέσσερις μήνες κατηχήσεων ξεκίνησαν και οι πρώτες βαπτίσεις. Οι νεοβάπτιστοι, αρκετοί από αυτούς άνθρωποι με διανοητική ανάπτυξη και εκκλησιαστική παιδεία που είχαν λάβει από τον ρωμαιοκαθολικισμό, ομολόγησαν την αίσθηση της Θείας Χάριτος στο βάπτισμά τους και υποσχέθηκαν ότι θα μείνουν για πάντα Ορθόδοξοι.
Αρχικά η παρουσία εκπροσώπων της Ορθοδοξίας εδώ υπήρξε προβληματική εκ μέρους του λαού. Μας θεωρούσαν εβραίους ή το πλέον σίγουρο μουσουλμάνους και μάλιστα μουφτήδες. Γι’ αυτό τους πιο εγκάρδιους χαιρετισμούς είχαμε από τους μονοχίτωνες λευκοφόρους μουσουλμάνους. Όσες φορές τους ρωτούσαμε αν γνωρίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία, οι περισσότεροι μας έλεγαν ότι δεν έχουν ακούσει αυτή την ονομασία. Άλλοι κάπως μορφωμένοι την γνώριζαν από την ιστορία που διδάσκονταν στα σχολεία τους και ότι είναι μία αιρετική Εκκλησία που αποκόπηκε από τη Ρωμαιοκαθολική.
Οι πρώτοι φίλοι που εγκάρδια χαιρετούσαν τον πρώτο ορθόδοξο ρασοφόρο στο Μπουρούντι, από τον Νοέμβριο τού 2003, ήταν, όπως αναφέραμε, οι μουσουλμάνοι. Τον χαιρετούσαν λέγοντάς του: «Σαλάμ αλέκομ», που σημαίνει «ειρήνη σε σένα».
Τα αυτοκίνητα σταματούσαν να δουν τον παράξενο επισκέπτη. Τα παιδιά γελούσαν, τον κοίταζαν περίεργα, οι μεγαλύτεροι νέοι τον φώναζαν: «Οσάμα μπιν Λάντεν». Όπου στεκόταν ο παράξενος ταξιδιώτης, τον κύκλωναν πολλοί και με πολλή περιέργεια τον ρωτούσαν να μάθουν τι άνθρωπος είναι, ποια θρησκεία ακολουθεί.
Αφότου ο παράξενος ρασοφόρος έβαλε επιστήθιο Σταυρό για να γλυτώσει από τις ενοχλήσεις του κόσμου και τους χαιρετισμούς των μουσουλμάνων, ησύχασε κάπως ο κόσμος. Γρήγορα έμαθαν ότι είναι εκπρόσωπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ότι ήλθε να διδάξει τους ανθρώπους την αληθινή και αρχαία Πίστη του Χριστού μας.
Τους είπε πού είναι η εκκλησία του και άφησε τον Θεό να κανονίσει το πρόγραμμά Του.
Η καμπάνα κτυπούσε, αλλά κανείς δεν έμπαινε μέσα. Όπως έμαθα αργότερα, οι ιθαγενείς σκέφτονταν κι έλεγαν ότι αυτή η εκκλησία είναι των λευκών και απαγορεύεται να μπαίνουν μέσα οι ιθαγενείς.
Μετά από 40 ημέρες αφότου είχαμε έλθει, στις 11 Δεκεμβρίου 2003, ημέρα Κυριακή, μετά την Λειτουργία, ήλθαν στην είσοδο της εκκλησίας μας δύο νέοι. Μας ρώτησαν αν αυτή είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Τους απαντήσαμε καταφατικά και ζήτησαν να μάθουν τι διαφορές υπάρχουν με την ρωμαιοκαθολική «εκκλησία».
Τους καταρτίσαμε πρόγραμμα ότι κάθε απόγευμα θα τους διδάσκαμε το σχετικό μάθημα. Ερχόταν πρόθυμα και οι δύο τους. Ο ένας ήταν απόφοιτος της εκκλησιαστικής σχολής της παπικής εκκλησίας και εκείνο τον καιρό φοιτητής της δημοσιογραφίας και ο δεύτερος καθηγητής των γαλλικών σε γυμνάσιο.
Παράλληλα με αυτούς ερχόταν κι ένας άλλος νεαρός. Ονομαζόταν Χασάν. Ήταν στο θρήσκευμα μουσουλμάνος και απόφοιτος σχολής μηχανικών αυτοκινήτων. Τον ρώτησα πώς έρχεται στην εκκλησία μας και δεν πάει στο τζαμί του και μου είπε:
– Πάτερ, εδώ τριγυρίζω επί δύο χρόνια και ερωτώ να μάθω πότε θα ανοίξει αυτή η εκκλησία και κανείς δεν υπάρχει να με πληροφορήσει κάτι σχετικό. Τώρα που άνοιξε από εσάς, είμαι χαρούμενος. Θέλω να αλλάξω θρησκεία και να ακολουθήσω αυτήν. Δεν ξέρω γιατί, αλλά εδώ έχει σταματήσει ο νους και η καρδιά μου.
Και στους τρεις διαπιστώσαμε την πίστη τους και την αμετάθετη απόφασή τους να ενταχθούν στην αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Βαπτίσθηκαν και, όπως μου ομολόγησαν, αισθάνθηκαν την εσωτερική αλλαγή μέσα τους, κατά την επίσκεψη της θείας Χάριτος στην ώρα του Βαπτίσματος και είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν για την Πίστη μας. Ήδη άρχισαν μαχητικούς αγώνες με συναδέλφους και συγγενείς τους και προσήλθαν και άλλοι Κατηχούμενοι.
Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
https://www.koinoniaorthodoxias.org/%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%b7%cf%84%ce%b1/i-ierapostoli-sto-kongo-kai-pos-xekinise/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου