Τα περισσότερα σχολεία μας, οι τοπικές οργανώσεις της κοινότητας και η ψυχαγωγία στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τον Τύπο θα μοιραστούν και θα αξιοποιούν το φεστιβάλ του Halloween. Πολλοί από εμάς θα συμμετάσχουν σε αυτό το φεστιβάλ πηγαίνοντας σε διάφορα πάρτι, ή παίρνοντας τα παιδιά μας για φάρσα ή κέρασμα στη γειτονιά μας μετά το σκοτάδι στις 31 Οκτωβρίου. Οι περισσότεροι από εμάς θα λάβουμε μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις πιστεύοντας ότι δεν έχει βαθύτερη σημασία από τη διασκέδαση και τον ενθουσιασμό για τα παιδιά. Οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε το ιστορικό φόντο του φεστιβάλ του Halloween και των εθίμων του.
Η γιορτή των Halloween ξεκίνησε κατά την προ-χριστιανική εποχή μεταξύ των Κέλτικων λαών της Βρετανίας, της Ιρλανδίας και της Βόρειας Γαλλίας. Αυτοί οι παγανιστικοί λαοί πίστευαν ότι η φυσική ζωή γεννήθηκε από το θάνατο. Ως εκ τούτου, γιόρτασαν την αρχή του “νέου έτους” το φθινόπωρο, την παραμονή της 31ης Οκτωβρίου και την ημέρα της 1ης Νοεμβρίου, όταν, όπως πίστευαν την εποχή του ψύχους, του σκότους, της σήψης, ο θάνατος ξεκίνησε. Με εντολή από τους ιερείς των ειδώλων, τους Δρυίδες, οι άνθρωποι έσβησαν όλες τις φωτιές και τα φώτα και το σκοτάδι επικράτησε.
Σύμφωνα με την κέλτικη παγανιστική παράδοση, οι ψυχές των νεκρών είχαν εισέλθει στον κόσμο του σκότους, της σήψης και του θανάτου και εισήλθαν σε πλήρη κοινωνία με το Σάιγουιν, τον κύριο του θανάτου, που μπορούσε από καμένες προσφορές να επιτρέψει τις ψυχές των νεκρών να επιστρέψουν σπίτι για μια επίσκεψη αυτή τη μέρα. Η πεποίθηση οδήγησε στην τελετουργική πρακτική της περιπλάνησης στο σκοτάδι ντυμένος με στολές που δείχνουν τους μάγους, τους καλικάντζαρους, τις νεράιδες και τους δαίμονες. Οι ζωντανοί μπήκαν σε συντροφιά και κοινωνία με τους νεκρούς από αυτή την τελετουργική πράξη της απομίμησης, μέσα από τη στολή και την περιπλάνηση στο σκοτάδι. Επίσης πίστευαν ότι οι ψυχές των νεκρών είχαν τη θλίψη της μεγάλης πείνας σε αυτή την επίσκεψη. Αυτή η πεποίθηση έφερε την πρακτική της επαιτείας ως άλλη μια τελετουργική απομίμηση των δραστηριοτήτων των ψυχών των νεκρών κατά την επίσκεψη τους. Ο λόγος ήταν ότι οποιαδήποτε ψυχή των νεκρών και των μιμητών τους που δεν είναι με τις “λιχουδιές”, δηλαδή προσφορές, θα προκαλέσουν την οργή του Σάιγουιν, του οποίου οι άγγελοι και οι υπηρέτες θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε αντίποινα να τους καταραστούν.
Στην αυστηρά Ορθόδοξη πρώιμη Εκκλησία στις Κέλτικες περιοχές, οι Άγιοι Πατέρες προσπάθησαν να αντικαταστήσουν αυτό το φεστιβάλ νέας χρονιάς με την ίδρυση της εορτής των Αγίων την ίδια ημέρα (στην Ανατολή, αυτή η γιορτή γιορτάζεται μια άλλη μέρα). Τη νύχτα πριν τη γιορτή (την “παραμονή όλων των Αγίων”), πραγματοποιήθηκε μια αγρυπνία και μια πρωινή γιορτή της Ευχαριστία. Αυτό το έθιμο δημιούργησε τον όρο Halloween. Αλλά οι υπόλοιποι παγανιστές και ως εκ τούτου αντι-Χριστιανοί αντέδρασαν στην προσπάθεια της Εκκλησίας να αντικαταστήσει το φεστιβάλ τους με αυξημένη ένταση αυτό το βράδυ, έτσι ώστε η νύχτα πριν την χριστιανική γιορτή όλων των Αγίων να γίνει μια νύχτα μαγείας και άλλων αποκρυφιστικών πρακτικών, πολλά από τα οποία αφορούν τη βεβήλωση και την κοροϊδία των χριστιανικών πρακτικών και πεποιθήσεων. Οι στολές των σκελετών, για παράδειγμα, αναπτύχθηκαν ως παρωδία του σεβασμού της Εκκλησίας για τα ιερά λείψανα. Ιερά πράγματα κλάπηκαν και χρησιμοποιήθηκαν σε ιερόσυλα τελετουργικά. Η πρακτική της επαιτείας έγινε ένα σύστημα καταδίωξης των χριστιανών που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε αυτές τις εορταστικές εκδηλώσεις. Και έτσι η προσπάθεια της Εκκλησίας να αντιμετωπίσει αυτό το ανίερο φεστιβάλ απέτυχε. Αυτή είναι μια σύντομη εξήγηση για την ιστορία και το νόημα του φεστιβάλ του Halloween. Είναι σαφές ότι εμείς, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν μπορούμε να συμμετέχουμε σε αυτό το γεγονός σε οποιοδήποτε επίπεδο (ακόμα και αν έχει ως ετικέτα μόνο την “διασκέδαση”), και ότι η συμμετοχή μας σε αυτό είναι μια ειδωλολατρική προδοσία του Θεού μας και της Αγίας πίστης μας. Γιατί με τη μίμηση των νεκρών με το ντύσιμο ή την περιπλάνηση στο σκοτάδι, ή την επαιτεία μαζί τους, τότε έχουμε ζητήσει σκόπιμα συντροφιά με τους νεκρούς, των οποίων ο Κύριος δεν είναι ο Σέλτικ Σάιγουιν, αλλά ο ίδιος Σατανάς, ο κακός, που στέκεται ενάντια στον Θεό μου. Επιπλέον, αν υποβληθούμε στο διάλογο του “τρικ ή κέρασμα,” η προσφορά μας δεν πάει σε αθώα παιδιά, αλλά μάλλον στον ίδιο τον Σατανά.
Ας θυμηθούμε τους προγόνους μας, τους πρώτους χριστιανούς Μάρτυρες της πρώτης Εκκλησίας, καθώς και τους Σέρβους νεομάρτυρές μας, που αρνήθηκαν, παρά τις επώδυνες κυρώσεις και τις τρομακτικές διώξεις, να λατρεύσουν, να προσκυνήσουν ή να κάνουν υπακοή με οποιονδήποτε τρόπο στα είδωλα που είναι οι άγγελοι του Σατανά. Τα θεμέλια της Αγίας Εκκλησίας μας είναι χτισμένα πάνω στο ίδιο τους το αίμα. Στον σημερινό κόσμο της πνευματικής απάθειας και της νωθρότητας, που είναι οι ρίζες του αθεϊσμού και της αποστασίας από τον Θεό, μας επιβάλλουν πως πρέπει να αγνοήσουμε τις πνευματικές χριστιανικές ρίζες και να προσέλθουμε στις κοσμικές πρακτικές όταν οι εξωτερικές μορφές τους φαίνονται συνηθισμένες, διασκεδαστικές και αθώες. Το δόγμα του αθεϊσμού βασίζεται σε πολλές από αυτές τις πρακτικές, αρνείται την ύπαρξη τόσο του Θεού όσο και του Σατανά.
Η Αγία Εκκλησία μας, μέσω του Ιησού Χριστού, διδάσκει ότι ο Θεός μόνος του στέκεται στην κρίση πάνω σε όλα όσα κάνουμε και πιστεύουμε και ότι οι πράξεις μας είναι είτε για τον Θεό είτε ενάντια στον Θεό. Κανένας δεν μπορεί να εξυπηρετήσει δύο αφεντικά. Ως εκ τούτου, ας μην κάνουμε, όπως έκαναν οι παγανιστές Κέλτες, και να περιπλανιόμαστε στο σκοτάδι μιμούμενοι νεκρές ψυχές. Ας ανάψουμε λαμπάδες αγρυπνίας μπροστά από τις εικόνες των Αγίων μας, και μαζί με τις οικογένειές μας, να ζητήσουμε από τον Θεό να μας χαρίσει πίστη και θάρρος να διατηρηθούμε ως Ορθόδοξοι χριστιανοί σε αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές, και να μας γλυτώσει από το κακό.
(Πηγή: orthodoxostypos.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου