Δεν κάνουμε τους αγγέλους, τους αναμάρτητους, τους φωνασκούντες ηθικολόγους, τους αποκεφαλιστές των ανηθίκων. Δεν θέλουμε να θίξουμε, να προσβάλουμε και καταδικάσουμε κανέναν. Δεν είναι αυτό το έργο μας.
Η εκκλησία έχει ξεκάθαρη και σαφή θέση, βασιζόμενη στην Αγία Γραφή. Οι ολοκληρωμένες σχέσεις των συζύγων ευλογούνται μέσα στο μυστήριο του γάμου. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος στις επιλογές του. Οι πράξεις του όμως αυτές δεν θα πρέπει να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στους άλλους.
Ο νεοελληνικός βίος, σαν να ξύπνησε από νάρκη ή λήθαργο, μιλά συνεχώς για την απόλαυση της σάρκας. Έτσι ξυπνά, έτσι κοιμάται, έτσι ονειρεύεται, έτσι φαντάζεται και έτσι κινείται. Σαν να μη τον απασχολεί προς το παρόν κανένα άλλο θέμα. Συζητήσεις, υπονοούμενα, ανέκδοτα, σίριαλ, κείμενα, λογοτεχνικά και μη, όλα μιλούν γι’ αυτό το θέμα. Ορισμένες φορές το πράγμα οδηγείται στα όρια της μανίας και της υστερίας. Λυπάται κανείς γι’ αυτήν την εμπάθεια, την ηδονοθηρία, τη λαγνεία.
Μέρος του φαινομένου είναι η έξαρση της ομοφυλοφιλίας. Παρουσιάζεται ως κάτι εντελώς φυσιολογικό, ως επιλεγμένο δικαίωμα, ως υπερήφανη ιδιαιτερότητα, και χρησιμοποιεί, για να πείσει, τρόπους ολοκληρωτικούς και μεσαιωνικούς, όταν ζητά να προβάλλεται ελεύθερα ακόμη και στα παιδιά της προσχολικής ηλικίας. Δίνεται γι’ αυτό αρκετός χρόνος στα κανάλια. Θεωρείται πρόοδος, κατάκτηση, απελευθέρωση, ωραιοποιείται και φέρνει σύγχυση. Εκείνοι που υβρίζουν, αφορίζουν, τους χαρακτηρίζουν ανώμαλους για κρέμασμα, μάλλον είναι για κρέμασμα οι ίδιοι.
Η ομοφυλοφιλική εξαλλοσύνη, που θέλει γάμους και παρελάσεις και στην Ελλάδα, συμπορεύεται με τη συνασπισμένη αριστερά, που ζητά μια χώρα με πολυπολιτισμικότητα, με ανοιχτά σύνορα, με ελεύθερους πέρα για πέρα μετανάστες, πράσινη, καταπράσινη, δηλαδή τέλεια οικολογική, και κυρίως χωρισμένη από την εκκλησία. Ο τελευταίος τρικλιζόμενος Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου από καιρό μιλά δυνατά για ομοφυλοφιλική απελευθέρωση, αντιτιθέμενος σε κάθε συντηρητική παράταξη που ταυτίζεται με την καθυστέρηση και την οπισθοδρόμηση. Να όμως που και η άκρα δεξιά παρουσιάζεται τώρα ομοφυλοφιλική, υποστηρίζοντας κάποιες μειονοτικές ευαισθησίες. Το τρίτο φύλο κυριαρχεί πλέον σε θέσεις κλειδιά. Ο σοδογομοροτισμός ανθεί, ευωδιάζει και καρποφορεί.
Ο αχόρταγος και ανικανοποίητος πανσεξουαλισμός, η άφατη και αφόρητη λαγνεία κατάντησαν θρησκεία. Εμείς τώρα χλευαζόμαστε και υβριζόμαστε. Το ξέρουμε. Θα μας ξαναπούν σκοταδιστές, φασίστες, φονταμελιστές, ακραίους και άσχετους. Δεν πειράζει. Εμείς λέμε ότι ο καθένας που σέβεται τον εαυτό του, την ιστορία του τόπου, την αληθινότητα του ανθρωπίνου προσώπου, του μοναδικού και ανεπανάληπτου πρέπει με κάθε τρόπο, με όποιον τρόπο μπορεί, να αντιδράσει.
Η Ελλάδα να μείνει Ελλάδα. Δεν κάνουμε τους Ελληνάρες. Δεν καβαλήσαμε το καλάμι του πατριωτισμού. Δεν παριστάνουμε τους βερμπαλιστές ιεροκήρυκες, τους μεγαλόστομους ηθικιστές, τους σκληροπυρηνικούς πουριτανούς, τους φοβισμένους σεξιστές.
Είναι καιρός να εναντιωθούμε σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού, που μας εκμαυλίζει και μας κάνει να προτιμούμε προϊόντα υποκουλτούρας, ιδέες ανίερες, μόνο και μόνο για να λεγόμαστε προοδευτικοί. Αν πρόοδος είναι η ομοφυλοφιλία και ο αριστερισμός, κάτι ακόμη δεν πάει καλά σε αυτόν τον ταλαίπωρο τόπο.
Είπε κάποιος ότι, για να προωθηθείς σήμερα, ή ομοφυλόφιλος ή αριστερός πρέπει να είσαι. Και πρόσθεσε ένας άλλος: Καλύτερα να είσαι και τα δύο, για να ανέβεις γρηγορότερα ψηλά. Ας είναι ο καθένας αληθινός και τίμιος.
μακαριστός Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
http://trelogiannis.blogspot.com/2023/08/blog-post_611.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου