Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)
Μία κυρία από την Αθήνα, που μικρή είχε γνωρίσει τον όσιο Γεώργιο, είχε οικογένεια και πάντοτε ζούσε με τις αναμνήσεις του οσίου. Όπως λέει η ίδια οι μνήμες της και η αγάπη της προς αυτόν έμεναν το ίδιο ζωντανές. Κάθε χρόνο επισκεπτόταν το μοναστήρι του. Το 2005 είχε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Οι ιατροί είχαν γνωματεύσει πως πάσχει από καρκίνο κι έπρεπε να χειρουργηθεί. Επισκέφθηκε το μοναστήρι ως ταπεινή προσκυνήτρια. Με πολύ πόνο στάθηκε στην άκρη του τάφου του οσίου και τον θερμοπαρακαλούσε να τη συνδράμει. Κάποια στιγμή αισθάνθηκε από τη μέση και κάτω ένα μούδιασμα, σαν να την τίναξε ηλεκτρικό ρεύμα. Αμέσως ένιωσε ανάλαφρη και χαρούμενη. Οι επόμενες εξετάσεις ήταν καθαρές. Η θαυματουργική δύναμη του οσίου επέδρασε επάνω της, ώστε να τον αγαπά περισσότερο και να τον ευχαριστεί εκ βαθέων.
* * *
Μία καθηγήτρια από την Αθήνα είχε πρόβλημα χρόνιο με το γόνατό της, το οποίο με την εργασία της επιδεινώθηκε. Επισκέφθηκε τους ιατρούς και τη βοήθησαν όσο μπορούσαν, αλλά είχε δυνατούς πόνους. Διαβάζοντας τον βίο του οσίου Γεωργίου τον ευλαβήθηκε. Επισκέφθηκε τη μονή του το 2007 και πήρε μαζί της λαδάκι από το καντήλι των αγίων λειψάνων του. Ύστερα από μία επέμβαση είδαν ότι το πρόβλημα ήταν δυσκολότερο από το αναμενόμενο και θα μπορούσε να μην εργασθεί πλέον. Ήταν καθηγήτρια σωματικής αγωγής και στενοχωριόταν πολύ. Σταυρώνοντας με το λαδάκι το γόνατό της έγινε τελείως καλά, προς μεγάλη έκπληξη των ιατρών και των φυσιοθεραπευτών. Το θαύμα της έδωσε χαρά, κουράγιο και δύναμη.
* * *
Μία κυρία από τη Ν. Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης επί μία εικοσιπενταετία είχε σοβαρά εντερικά προβλήματα που την ταλαιπωρούσαν αφάνταστα. Δυσκολευόταν πολύ και να φάει. Πήγε σε πολλούς ιατρούς, αλλά η βοήθειά τους ήταν μηδαμινή και τα πολλά και διάφορα φάρμακα δεν ωφέλησαν τίποτε. Το 2007 επισκέφθηκε την ιερά μονή και με πολύ ενδιαφέρον μελέτησε τον βίο του οσίου δύο φορές. Οι μοναχές της πρόσφεραν και μία φωτογραφία του οσίου. Με πίστη καθημερινά σταύρωνε με τη φωτογραφία την κοιλιά της, παρακαλώντας για την ίασή της. Ένα βράδυ είδε στον ύπνο της τον όσιο Γεώργιο να διέρχεται σαν σκιά και να της λέει: «Την Πέμπτη θα γίνει το θαύμα…». Πράγματι την επόμενη Πέμπτη ο όσιος, καθώς αναφέρει, τη λυπήθηκε κι έβαλε τέλος στην πολύχρονη ταλαιπωρία της, ώστε να μπορεί να τρώει άνετα και άφοβα και να ζει ανθρώπινα.
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 451.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου