Ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, αν μη τι άλλο, ξέρει να κλέβει την παράσταση και να γίνεται θέμα στα ΜΜΕ- εγχώρια και διεθνή.
Η χθεσινή εμφάνισή του στον Λευκό Οίκο κατάφερε να εντυπωσιάσει. Η φωτό του με τον Τραμπ δίπλα- δίπλα που έκανε τον γύρο του κόσμου ελπίζουμε να έβαλε μυαλό στην δική μας πλευρά μετά την υποτίμηση που γευτήκαμε με την επίσκεψη του Πατριάρχη και το λαθεμένο και εκτός τόπου και χρόνου set up.
Παράλληλα ο παμπόνηρος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τράμπ είπε στον Ερντογάν ότι του μεταφέρει μήνυμα της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αναφερόμενος στη συνομιλία του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Προσέξτε την φρασεολογία του Τραμπ: Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και ο εξίσου πονηρός Ανατολίτης Ερντογάν βρήκε την ευκαιρία να φέρει ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Με φόντο την εγκάρδια –σχεδόν πανηγυρική– υποδοχή του από τον Ντόναλντ Τραμπ, ο Τούρκος Πρόεδρος είπε ευθέως ότι «επιστρέφοντας στην Τουρκία» θα δει τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για να συζητήσουν «πώς μπορεί να προχωρήσει το θέμα».
Μόνο που η φράση-κλειδί που ακούστηκε «να προβούμε σε κάθε ενέργεια που μας αναλογεί» είναι το ίδιο θολή και αμφίσημη όπως κάθε προηγούμενη προαναγγελία για το θέμα αυτό.
🔺Υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα
Από το 1971, όταν η Άγκυρα έκλεισε τη Σχολή επικαλούμενη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου το οποίο διέταξε το κλείσιμο όλων των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων , η Χάλκη έγινε σύμβολο θρησκευτικών ελευθεριών –και παράλληλα ένα διαπραγματευτικό χαρτί ευκαιρίας.
Ο Ερντογάν, ειδικά στα πρώτα του χρόνια, είχε αφήσει να διαφανεί ότι θα προχωρήσει, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας. Έκτοτε, όμως, κάθε «ναι» μετατράπηκε σε «ίσως» και τελικά σε παγωμένη σιωπή.
Το ζήτημα άλλοτε «σκάλωνε» στις γνωστές εσωτερικές αντιδράσεις του τουρκικού κατεστημένου, άλλοτε μετατρεπόταν σε μοχλό πίεσης προς την Ελλάδα ή την ΕΕ: από την εκλογή μουφτήδων στη Θράκη μέχρι το τέμενος στην Αθήνα.
🔺Το παιχνίδι με την Ουάσιγκτον
Εξίσου αποκαλυπτική ήταν η στάση του Ντόναλντ Τραμπ. Σε αντίθεση με τον Μπαράκ Ομπάμα που το 2009 έθεσε το ζήτημα ευθέως , ο Τραμπ αρκέστηκε σε αόριστα «θα το αναφέρω» ή θα κάνουμε ό,τι μας αναλογεί- φράσεις που περισσότερο θυμίζουν διπλωματικό χαμόγελο παρά δέσμευση. Για την Άγκυρα, αυτό ισοδυναμεί με πράσινο φως να συνεχίσει το «παζάρι» χωρίς άμεση δέσμευση.
🔺Μια «πονέμενη» ιστορία μισού αιώνα
Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης δεν είναι απλώς ένα κτίριο στη Μονή της Αγίας Τριάδος. Από το 1844 υπήρξε το κατ’ εξοχήν φυτώριο της ορθόδοξης θεολογίας. Η αναστολή λειτουργίας της πριν από 54 χρόνια αποτελεί ακόμη ανοιχτή πληγή για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την ελληνική ομογένεια, αλλά και για όσους κρίνουν τον σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών στην Τουρκία.
Δεν ξέρουμε αν θα λειτουργήσει και πώς θα λειτουργήσει. Ξέρουμε όμως ότι αυτό είναι ένα όνειρο ζωής για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο! Με αυτό το όνειρο ξυπνούσε κάθε μέρα από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία του Οικουμενικού Θρόνου : να δει την Χάλκη να ξαναζεί μέρες παλιοκαιρινού μεγαλείου.
🔺Μήπως «μπλοφάρει» ξανά;
Ο Ταγίπ Ερντογάν γνωρίζει ότι το άνοιγμα της Χάλκης έχει υψηλό συμβολισμό, αλλά και εσωτερικό πολιτικό κόστος. Με την τουρκική οικονομία σε πίεση και τις σχέσεις με την Ελλάδα και τη Δύση σε λεπτή ισορροπία, η υπόσχεση λειτουργεί ως εργαλείο καθυστέρησης και διαπραγμάτευσης.
Η πρόσφατη δήλωσή του μοιάζει περισσότερο με ακόμη μία κίνηση για «αγορά χρόνου» παρά με πραγματικό σχέδιο. Το έργο το έχουμε ξαναδεί: κάθε φορά που η Τουρκία χρειάζεται να καλλιεργήσει κλίμα καλής θέλησης, η Χάλκη επιστρέφει στο τραπέζι – μόνο για να αποσυρθεί όταν περάσει η συγκυρία.
Το συμπέρασμα κοντολογίς είναι ένα:
Όσο η Άγκυρα αντιμετωπίζει τη Θεολογική Σχολή ως διαπραγματευτικό χαρτί και όχι ως ζήτημα αρχής, το «άνοιγμα» θα παραμένει υπόσχεση χωρίς ημερομηνία. Και όσο η Ουάσιγκτον περιορίζεται σε μισόλογα και δεν το απαιτεί, ο Ερντογάν θα συνεχίζει να παίζει το γνωστό παιχνίδι των καθυστερήσεων, κρατώντας τη Χάλκη κλειστή και την ελπίδα ανοιχτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου