Για την 17η Νοεμβρίου

Πολλά έχουν ειπωθεί και λέγονται για την 17^η Νοεμβρίου, την ημέρα που κορυφώθηκε η δράση των τάνκς στην Αθήνα του 1973 και που τόσες αγνές ψυχές έπεσαν για να πατήσουν επάνω τους καπηλευτές, δοσίλογοι και δολοφόνοι που με τον αέρα της δίψας του Λαού για Δικαιοσύνη, Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, Δημοκρατία και Εθνική Ανεξαρτησία αναρριχήθηκαν στις ηγεσίες που κονιορτοποίησαν ύπουλα και προδοτικά όλα τα όνειρα μίας γενιάς Ελλήνων που αν και αγωνίστηκε ενάντια στο καθεστώς από την επόμενη ημέρα του Νοεμβρίου του 1973 μέχρι και σήμερα βαρύνεται με το όνειδος που δεν της ανήκει αλλά της φόρτωσαν αυτοί που το δημιούργησαν.

Η γενιά του Πολυτεχνείου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΣΕΛΓΟΥΝ ΕΠΑΝΩ ΤΗΣ ΓΙΑ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ. Όπως και η γενιά του 1940 δεν είναι η γενιά του Τσολάκογλου και του Ράλλη και των μαυραγοριτών και κουκουλοφόρων που όμως έζησαν την ίδια εποχή.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι ο κάθε Έλληνας που δεν δέχτηκε να ξεπουλήσει στους ξένους τα Πάτρια, που δεν δέχτηκε να γίνει μαριονέττα του κάθε ξένου δάχτυλου, τραπεζίτη και μεγαλοκαρχαρία, που δεν δέχτηκε μία κομματική ρητορική χωρίς να εφαρμόζει αυτά που έλεγε στην καθημερινότητα του άσχετα αν οι κομματικοί ταγοί τον κορόιδεψαν και τον κοροϊδεύουν, ο κάθε Έλληνας που άσχετα από ο,τιδήποτε προσωπικό θα σηκώσει το τουφέκι και θα πάει στο μέτωπο υπέρ Πατρίδος όπως σε εκείνη την επιστράτευση υπέρ της Κύπρου μας το 1974 που σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός, η γενιά δηλαδή του Πολυτεχνείου, πήγε να καταταγεί εθελοντικά για να την υπερασπίσει και οι προδότες την γύρισαν πίσω επικαλούμενοι ( όπως συνήθως ) έλλειψη όπλων και υποδομών. Και να μην ξεχνάμε ότι επρόκειτο τότε δήθεν για

στρατιωτική χούντα …

Εγώ είμαι μέλος της γενιάς του Πολυτεχνείου και έχω και θύμα ανήμερα του Πολυτεχνείου και έκτοτε όλοι αυτοί οι προδότες και καπηλευτές της γενιάς μου με κυνήγησαν και με πολέμησαν σε βαθμό εξόντωσης ακριβώς διότι σε κάθε τι που έκανα επιθυμούσα και επιθυμώ και για εμένα και για τους συμπολίτες μου και για την Πατρίδα μου Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Εθνική Ανεξαρτησία και για αυτά πάλεψα και παλεύω και θα παλεύω.

Για αυτό τον σκοπό λοιπόν και προς αποκατάσταση συμβολική της γενιάς μου και διαφοροποίηση της από την παράλληλη γενιά των κρυφο-ολοκληρωτιστών, καπηλευτών και υφαρπαγέων δοσιλόγων και προδοτών του Ελληνικού Λαού που τολμούν να αποπειραθούν να ταυτιστούν με οποιαδήποτε γενιά του Ελληνικού Λαού πρόκειται μόνη μου με την κόρη μου, μόνο με την  Ελληνική Σημαία και το πραγματικό σύμβολο της Λαϊκής Δύναμης, δηλαδή το άρθρο του Συντάγματος 120 Σ, να πορευτώ από την οικία μου στο Νέο Ηράκλειο Αττικής μέχρι το Πολυτεχνείο όπου και θα αποδώσω ειλικρινή τιμή σε αυτούς που εκείνη την  ημέρα ρίσκαραν τα πάντα με το όνειρο της Ελεύθερης, Ανεξάρτητης και Ευημερούσας Ελλάδας. Θα ξεκινήσω στις 9 το πρωί της Πέμπτης 17 Νοεμβρίου 2011 πορευόμενη μέσα από την πλατεία του Ν. Ηρακλείου, μέχρι την λεωφόρο Ηρακλείου, μέσα από Ν. Ιωνία, Πευκάκια, Περισσό ως τον σταθμό των Άνω Πατησίων και από εκεί μέσα από την Πατησίων μέχρι το Πολυτεχνείο.

Αυτή τη στιγμή και μέσα από την καρδιά μου αυτός είναι ο προσωπικός μου φόρος τιμής στον πατέρα μου που αγωνίστηκε χρόνια για αυτά τα ιδανικά και σε κάθε ένα συμπολίτη μου που έκανε το ίδιο και τότε, το 1973 και σε κάθε άλλη στιγμή της Ιστορίας μας.

Όλγα Γεωργίου Γεριτσίδου