Του Μιχάλη Ψύλου
Πρέπει να υπάρχει ξένη στρατιωτική επέμβαση σε μια χώρα όπου καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα; Η συζήτηση έχει ανάψει και μεταξύ των διανοουμένων σε όλο τον κόσμο. «Μα θα επιτρέπουμε στον κάθε δικτάτορα να σφαγιάζει τον λαό του;», είναι ένα σύνηθες ερώτημα, που τίθεται και από αριστερούς διανοουμένους. Ο Νόαμ Τσόμσκι, ίσως ο μεγαλύτερος εν ζωή διανοητής, δίνει τη δική του άποψη με αφορμή και την κρίση στη Συρία. «Η Ουάσινγκτον έχει αναγάγει τη λεγόμενη «ευθύνη προστασίας» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως μέσο για τη χρήση στρατιωτικής βίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ όπου επιλέξουν να το κάνουν και μάλιστα χωρίς την άδεια του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αυτή η «ευθύνη προστασίας» αν δεν ήταν τόσο τραγική θα ήταν σίγουρα φάρσα», λέει ο Τσόμσκι σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στο Cease Fire Magazine.
«Υπάρχει μια συζήτηση σχετικά με το αν πρέπει να ασκούμε την «ευθύνη προστασίας»», λέει ο Τσόμσκι. «Υπάρχουν μετριοπαθείς δεξιοί, όπως ας πούμε ο Ντέιβιντ Μπρουκς των New York Times, που υποστηρίζει ότι όταν οι αμερικανικές δυνάμεις βρίσκονται σε μια θερμή εστία έντασης, υπάρχει μια «μετριοπαθής» επίδραση. Βελτιώνουν την κατάσταση. Αυτή είναι η άποψη και ορισμένων φιλελεύθερων Δημοκρατικών. Κατ’ αρχήν είναι μια κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Ο Ομπάμα έχει χαράξει μια «κόκκινη γραμμή» για τη χρήση χημικών όπλων. Στην πραγματικότητα όμως, υπάρχει μια διεθνής συνθήκη, την οποία το Ισραήλ δεν έχει υπογράψει και οι ΗΠΑ έχουν αγνοήσει πλήρως. Αλλωστε η κυβέρνηση Ρέιγκαν όχι μόνο ανέχτηκε, αλλά υποστήριξε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 την εφιαλτική χρήση χημικών όπλων από τον Σαντάμ Χουσέιν. Η «ευθύνη προστασίας» είναι λοιπόν μια απάτη που διαπράττει η δυτική κουλτούρα».
Σε ερώτηση του περιοδικού για το τι πραγματικά διακυβεύεται στη Συρία, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, ο Τσόμσκι τονίζει ότι πρόκειται «για μια ιστορία τρόμου, που θα γίνει όλο και χειρότερη». «Δεν υπάρχει φωτεινό σημείο στον ορίζοντα. Αυτό που θα συμβεί κατά πάσα πιθανότητα είναι ότι η Συρία θα χωριστεί σε τρεις περιοχές: μια κουρδική περιοχή, στην οποία θα μπορούσε να αποσχιστεί και να συνενωθεί με κάποιον τρόπο με το ημιαυτόνομο ιρακινό Κουρδιστάν και ενδεχομένως να επηρεάσει και τους Κούρδους της Τουρκίας. Η υπόλοιπη χώρα μπορεί να διαιρεθεί μεταξύ μιας περιοχής που να ελέγχεται από το καθεστώς Ασαντ -ένα βάναυσο καθεστώς τρόμου- και ένα άλλο τμήμα που θα κυριαρχείται από τις διάφορες πολιτοφυλακές, οι οποίες είναι άλλες εξαιρετικά κακόβουλες και βίαιες και άλλες έχουν κοσμικό και δημοκρατικό χαρακτήρα. Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ απολαμβάνει το θέαμα. Κάποιοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι δεν κρύβουν τη χαρά τους βλέποντας Αραβες να σφάζουν ο ένας τον άλλον».
Aπό την Εφημεριδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου