Όσιος Πορφύριος: Όταν η Θρησκεία γίνεται κόλαση

Η θρησκεία μας είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του Θείου. Είναι μέσα μας ολ΄ αυτά. Είναι απαίτηση της ψυχής μας η απόκτηση τους.

Για πολλούς όμως η θρησκεία είναι ένας αγώνας, μια αγωνία και ένα άγχος. Γι΄ αυτό πολλούς από τους «θρήσκους» τους θεωρούνε δυστυχισμένους, γιατί βλέπουνε σε τι χάλια βρίσκονται. 
Κι έτσι είναι πράγματι. Γιατί αν δεν καταλάβει κανείς το βάθος της θρησκείας και δεν την ζήσει, η θρησκεία καταντάει αρρώστια και μάλιστα φοβερή.
Τόσο φοβερή, που ο άνθρωπος χάνει τον έλεγχο των πράξεων του, γίνεται άβουλος και ανίσχυρος, έχει αγωνία και άγχος και φέρεται υπό του κακού πνεύματος. Κάνει μετάνοιες, κλαίει, φωνάζει, ταπεινώνεται τάχα και όλη αυτή η ταπείνωση είναι μια σατανική ενέργεια. Ορισμένοι τέτοιοι άνθρωποι ζούνε τη θρησκεία σαν ένα είδος κολάσεως. 

Μέσα στην Εκκλησία κάνουν μετάνοιες, Σταυρούς, λένε «είμαστε αμαρτωλοί ανάξιοι» και, μόλις βγούνε έξω, αρχίζουν να βλασφημάνε τα Θεία, όταν κάποιος λίγο τους ενοχλήσει. Φαίνεται καθαρά ότι υπάρχει στο μέσον δαιμόνιο.

Στην πραγματικότητα η χριστιανική θρησκεία μεταβάλλει τον άνθρωπο και τον θεραπεύει. Η κυριότερη όμως προϋπόθεση για να αντιληφθεί και να διακρίνει ο άνθρωπος την αλήθεια είναι η ταπείνωση. Ο εγωισμός σκοτίζει το νου του ανθρώπου, τον μπερδεύει, τον οδηγεί στην πλάνη, στην αίρεση.

Είναι σπουδαίο να κατανοήσει ο άνθρωπος την αλήθεια.
1myblog.pblogs.gr

 http://logia-tou-aera.blogspot.gr/2016/08/blog-post_25.html