Ένας κύριος από τη Θεσσαλονίκη είχε ένα μικρό παιδί, τον Θεόδωρο, που όταν γεννήθηκε είχε ένα σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια του. Τσίμπλιαζαν, τον πονούσαν, δεν μπορούσε καθόλου να τ’ ανοίξει κι έτσι δεν έβλεπε. Οι ιατροί είχαν αποφασίσει να το εγχειρήσουν. Διαβάζοντας τον βίο του οσίου Γεωργίου, τον επικαλέσθηκαν θερμά. Ο μικρός Θεόδωρος ήταν στο κρεβάτι του, άρχισε να κλαίει δυνατά και να τρίβει τα μάτια του. Μόλις το πλησίασε η μητέρα του, είδε ότι τα μάτια του παιδιού είχαν ανοίξει κι έβλεπε καθαρά.
Όταν πήγαν στο μοναστήρι του οσίου, για να τον ευχαριστήσουν, το παιδάκι ήταν δύο ετών, δεν έφευγε από τον τάφο του οσίου. Το παιδάκι φώναζε συνέχεια «παππούλη», φιλούσε τη φωτογραφία του οσίου και δεν μπορούσαν να το απομακρύνουν από τον τάφο.
Μία κυρία από τον Ξηροπόταμο Δράμας, που έμενε στη Γερμανία, είχε ένα αντίτυπο του βιβλίου με τη βιογραφία του οσίου στο σπίτι της, που της το είχε προσφέρει η αδελφή της. Τότε είχε και τον γιο της ασθενή επί έξη μήνες στο νοσοκομείο. Στον ύπνο της άκουσε μία φωνή που έλεγε: «Ήλθε η εικόνα της Παναγίας από τη Σίψα». Την εικόνα αυτή ο όσιος την είχε στο τέμπλο.
Όταν η μητέρα διάβασε το βιβλίο ζήτησε στο μοναστήρι να κάνουν μία παράκληση. Το παιδί της έγινε καλά. Όταν πήγε στο μοναστήρι να προσκυνήσει την εικόνα της Παναγίας της Ελεούσας, δάκρυσε από συγκίνηση κι ευχαρίστησε την Παναγία για το πολύτιμο δώρο της υγείας του παιδιού της και τον πιστό της θεράποντα, όσιο Γεώργιο.
Μία κυρία από τη Δράμα, όπου παραβρέθηκε στη μετακομιδή των λειψάνων του οσίου με τη μητέρα της, στις 19.2.2006, προσευχήθηκε με πίστη για την υγεία του πατέρα της, που ήταν πολύ σοβαρά από μηνών. Είχε πάθει εγκεφαλική αιμορραγία και μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι ιατροί δεν έδιναν καμία ελπίδα για τη ζωή του. Υπήρχε ένα μεγάλο αιμάτωμα, που πίεζε τη βάση του εγκεφάλου και δεν έδινε καθόλου εντολές στο σώμα. Κανένας δεν είχε να πει στους συγγενείς ένα αισιόδοξο λόγο.
Κατά τη μετακομιδή του οσίου τόλμησαν, όπως γράφουν, να πιστέψουν στο «αδύνατο». Μέσα στην απελπισία της η κόρη του ασθενούς ζήτησε τη βοήθεια του οσίου. Η ελπίδα τους δεν πήγε ασφαλώς χαμένη. Μετά από πεντάμηνη παραμονή στο νοσοκομείο επέστρεψε ο πατέρας στο σπίτι του, παρότι οι ιατροί επέμεναν ότι η ελπίδα τους είναι άστοχη και άσκοπη. Την εγκεφαλική αιμορραγία ακολούθησε σηψαιμία, πνευμονία, περιτονίτιδα, γάγγραινα και άλλα. Σταυρώνοντας τον πατέρα με το λαδάκι από την κανδήλα του οσίου και με αγιασμό από το νερό που πλύθηκαν τα λείψανά του, κατά απρόσμενο για τους ιατρούς τρόπο ο ασθενής καλυτέρεψε.
Αισθάνονται πως η δοκιμασία επετράπη και παρεχωρήθη από τον Θεό για να γνωρίσουν την πλούσια χάρη του Θεού και, όπως λένε, το πόσο «τυχεροί» είναι, που στον τόπο τους έζησε ένας τόσο άγιος άνθρωπος. Ο άγιος Γεώργιος από τότε είναι το στήριγμά τους στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα αυτής της ζωής. Εύχεται όλος ο κόσμος να γνωρίσει τον άγιο Γεώργιο και να βοηθηθούν αμέτρητες ψυχές από την αγιοσύνη του. Αισθάνεται ιδιαίτερη χαρά που της δίνεται η ευκαιρία να μοιραστεί αυτή την εμπειρία τους. Πίστεψαν στον όσιο και αυτός τους βοήθησε από βέβαιο θάνατο.
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 351, 356, 382 (αποσπάσματα).
https://www.koinoniaorthodoxias.org/martiria-kai-didaxi/i-plousia-iamatiki-xari-tou-osioy-georgioy-karslidi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου