Είναι
αλήθεια, πως το διήμερο αυτό του εορτασμού της Αγίας μας συντελέστηκε ένα θαύμα
που όλοι όσοι συμμετείχαμε το είδαμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας κι
ήταν ολοφάνερο. Ήταν τόση μεγάλη η συμμετοχή του κόσμου και η χαρά και ο
ενθουσιασμός του ενώπιον της αγίας, που μόνο τυχαίο δεν ήταν. Πλήθος κόσμου
συνέρρευσε για να τιμήσει την αγία Κυριακή, όχι μόνο από τη γύρω περιοχή και
την υπόλοιπη Κέρκυρα, αλλά και από αρκετά άλλα μέρη της Ελλάδας. Εν μέσω του
φόβου και του σκοταδιού που όλον αυτόν τον καιρό επιχειρείται, αλλά και του
σύγχρονου διωγμού που γίνεται ενάντια στην ορθόδοξη εκκλησία στις μέρες μας, η
αγία Κυριακή και ο κόσμος που την ακολούθησε αυτό το εορταστικό διήμερο έδωσαν
την απάντηση. Την απάντηση σε όλους αυτούς που καταφέρονται, με πρόσχημα τη
λεγόμενη πανδημία και το δήθεν ενδιαφέρον τους για την υγεία του λαού, κατά της
πίστεως και των μυστηρίων της εκκλησίας μας. Δόθηκε με σθεναρή φωνή η πίστη, πως
η εκκλησία και οι άγιοί της δεν φυλακίζονται και δεν υποτάσσονται σε παλαιούς και
σύγχρονους καίσαρες και στέκονται εκεί ως αναμμένοι πυρσοί και οδοδείκτες,
υπενθυμίζοντάς μας πως ἐάν ὁ Θεός μεθ’ ἡμῶν,
οὐδείς καθ’ ἡμῶν. Όταν ο Θεός είναι μαζί μας κανείς και τίποτε δεν μπορεί να
μας βλάψει.
Η
παρουσία του κόσμου ήταν μεγάλη και ενθουσιώδης και η παρουσία αυτή ήταν
ουσιαστική, αφού το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων αυτών κοινώνησε των αχράντων
μυστηρίων και έγινε έτσι κοινωνός Χριστού. Με αυτό τον τρόπο όμως εκδήλωσε
έμπρακτα και την αγάπη του προς την Αγία, αφού τους αγίους τους τιμούμε, όχι
μόνο με πανηγυρισμούς και κωδωνοκρουσίες, αλλά κυρίως και ουσιαστικά με την
προετοιμασία μας και τη θεία μετάληψη. Και είναι κι αυτό ακόμη ένα θαύμα της Αγίας μας, που αφαίρεσε από τόσους ανθρώπους
το φόβο και τον προβληματισμό που σπέρνουν όλοι όσοι καταφέρθηκαν, ασχέτως και
μη έχοντας κανένα θεολογικό και εκκλησιαστικό υπόβαθρο, για το μυστήριο που
χαρίζει αιώνια ζωή και ανάσταση, δηλαδή τη Θεία Κοινωνία.
Μα
το μεγαλύτερο θαύμα ήταν η παρουσία και η συμμετοχή των νέων παιδιών στη
γιορτή, κάτι που έκανε τον ηγούμενο της μονής, τον γέροντά μας Γαβριήλ, να
ονομάσει την Αγία, Αγία των παιδιών και της νεολαίας. Των παιδιών που διψούν
για την εκκλησία, αλλά εμείς οι μεγάλοι, γονείς, δάσκαλοι και κληρικοί
αποτυχαίνουμε συνεχώς να τους την εμφυσήσουμε στις διψασμένες ψυχές τους. Κατ’
αρχήν γέμισαν και τα δυο ψαλτήρια με νέα παιδιά. Παιδιά γυμνασίου, λυκείου και
λίγο μεγαλύτερα, φτασμένοι ψαλτάδες όλοι τους, που ύμνησαν το Θεό και την αγία και
μας ανέβασαν με τις αγγελικές τους φωνές σε ουράνιες σφαίρες. Παιδιά, που μετά
το πέρας των ακολουθιών, παρέμεναν στο αρχονταρίκι και συζητούσαν με τον
γέροντα δίνοντας να καταλάβουμε, πως η νεολαία μας είναι γόνιμη και δεκτική για
αγαθές έξεις, αρκεί να βρει πνευματικούς πατέρες που να μπορούν να τους κοιτούν
στα μάτια και να είναι αληθινοί κήρυκες του ευαγγελίου. Από την άλλη, για πρώτη
φορά τόσα μικρά παιδάκια πλημμύρισαν τους χώρους του μοναστηριού και κοινώνησαν
όλα τους, ως άγγελοι που δορυφορούσαν την αγία Κυριακή.
Θα μου επιτραπεί όμως να αναφέρω κι άλλο ένα θαύμα που συντελείται συνεχώς, αλλά και που έγινε ιδιαίτερα αισθητό τις μέρες αυτές στο μοναστήρι. Το θαύμα είναι ο ίδιος ο χώρος του περικαλλούς αυτού μοναστηριού, αλλά και οι δυο μοναχοί που άοκνα φροντίζουν, ώστε ο χώρος αυτός να τέρπει τις ψυχές και τις αισθήσεις μας. Στο μέρος αυτό δεν υπήρχε τίποτε παρά ένα μικρό ερειπωμένο, γκρεμισμένο και παρατημένο εκκλησάκι, «εις τόπον άνυδρον, απαρηγόρητον - κρανίου τόπον» όπως συνήθιζε να λέει ο μακαριστός επίσκοπος Τιμόθεος. Όμως με την πολλή δουλειά του γέροντα Γαβριήλ και του μοναχού Προδρόμου ο χώρος αυτός έχει μετατραπεί σε αληθινό παράδεισο. Ο όμορφος ναός, ο περιβάλλων χώρος με τα λουλούδια, τα δέντρα, τα αρώματα και τα χρώματα δημιουργούν μια ανάταση της ψυχής και των αισθήσεων, όλων όσων εκκλησιαζόμαστε και όσων επισκέπτονται το μοναστήρι. Και είναι ένα θαύμα της αγίας, πώς αυτοί οι δύο άνθρωποι, χωρίς υλικό πλούτο και χωρίς καμιά σχεδόν άλλη βοήθεια, παρά μόνο οι δυο τους, συντηρούν αυτή την ομορφιά. Πραγματικά χωρίς τη βοήθεια και τις ευλογίες της αγίας Κυριακής δε θα είχε αυτό το αποτέλεσμα ο μόχθος και ο αγώνας του Γαβριήλ και του Προδρόμου. Όμως αυτές οι δυο ευλογημένες μέρες ήταν η επιβράβευση του σωματικού και πνευματικού τους μόχθου. Έβλεπες στα μάτια και το πρόσωπό τους αυτή τη χαρά και την ικανοποίηση, ότι οι κόποι τους δεν πάνε χαμένοι. Οι κόποι μέσα από την άοκνη, καθημερινή δουλειά τους για να δοξάσουν το Θεό, αλλά και να ενισχύσουν τους ανθρώπους.
Αλλά
θαυμαστό δεν είναι το γεγονός μόνο της αισθητής ομορφιάς του μοναστηριού, αλλά
κυρίως είναι ο πνευματικός αγώνας που γίνεται για να στηριχτεί η ορθοδοξία και
η πίστη μας τις δύσκολες αυτές στιγμές, όπου ο Χριστός και η εκκλησία του
βάλλονται πανταχόθεν. Ευτυχώς που ο γέροντας Γαβριήλ είναι ὀρθοτομῶν τόν λόγον τῆς ἀληθείας και τις μέρες αυτές γίναμε
αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες των πύρινων κηρυγμάτων του, όπου μέσα από αυτά
έπνευσε επαναστατικός άνεμος ενάντια σε όλους αυτούς που θέλουν την εκκλησία,
τους ορθοδόξους και τους έλληνες, φοβισμένους, άρρωστους και μακριά από την
πίστη τους και τους αγίους τους. Τόνισε πως, όπως η αγία Κυριακή δεν υπέκυψε
στους άρχοντες της εποχής που της έταζαν μεγαλεία και απολαύσεις, αν απαρνιόταν
το Χριστό, έτσι κι όλοι εμείς να δείξουμε το ίδιο επαναστατικό φρόνιμα σε όλους
τους σύγχρονους «Νέρωνες» και «Διοκλητιανούς», πολιτικούς και εκκλησιαστικούς,
που θέλουν να σκύψουμε το κεφάλι και να βγάλουμε από τη ζωή μας τον Χριστό,
αφού προκρίνουν την επιστήμη και την ανθρώπινη γνώση, πάνω από το Θεό και την
εκκλησία του. Ξεχνούν μάλλον πως ο Θεός ἔδωκεν
ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ (Σειρ. 38,6).
Έτσι
λοιπόν για ακόμη μια φορά, προς πείσμα όλων όσων θέλουν να αποδομήσουν την
παρουσία του Θεού στη ζωή μας, το θαυμαστό γεγονός συντελέστηκε στο μοναστήρι
της αγίας Κυριακής. Και η Αγία μας τιμήθηκε όπως έπρεπε και όπως της άξιζε, και
ο Θεός λατρεύτηκε με το μεγαλείο της ορθόδοξης βυζαντινής παράδοσης. Μα πάνω
απ’ όλα η Αγία ενέπνευσε σε όλους μας το ελεύθερο φρόνημά και τη δύναμη της πίστεώς της. Μάλιστα, όπως
τόνισε ο γέροντας Γαβριήλ στην κατακλείδα του κηρύγματός του, πρέπει να πάρουμε
δύναμη από τους αγίους μας και να γίνουμε οι ίδιοι απόστολοι της αλήθειας και
να μιλήσουμε για Χριστό, ώστε να καταδειχθούν όλοι οι πλάνοι και όλα τα ψέματα
της εποχής μας. Ο Θεός, είπε, μας δίνει τη δυνατότητα, μέσα από όλη αυτή τη
συγκυρία να γίνουμε κι εμείς άγιοι. Δε θα υπάρξει μεγαλύτερη ευκαιρία να
αγιάσουμε από την τωρινή. Αρκεί να έχουμε μέσα μας Χριστό και να κηρύττουμε την
αλήθεια του, τώρα που όλοι τον περιφρονούν και τον βάζουν στο περιθώριο. Να
ακολουθήσουμε το παράδειγμα της αγίας Κυριακής και να πούμε κι εμείς τα δικά
μας όχι στο φόβο του θανάτου που έχει σπαρθεί παντού και να φωνάξουμε κι εμείς
μεγαλοφώνως στον Χριστό όπως η αγία: καὶ
πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί…
Ο
Κύριός μας Ιησούς Χριστός, διά των πρεσβειών της αγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακής,
να μας ευλογεί και να μας δίνει φώτιση και δύναμη.
Χρόνια πολλά,
χρόνια άγια….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου