Δυστυχώς, σε αυτό το ατόπημα φαίνεται πια να υποπίπτει εκουσίως ο Δεσπότης της Μητρόπολης Περιστερίου. Αλλά πριν πέσει σε αυτό, ενέδωσε στο αμάρτημα του δεσποτισμού, του οποίου θύματα βρίσκεις εύκολα στους σύγχρονους Ελλαδίτες Επισκόπους. Ο νεοχειροτονηθείς αυτός Επίσκοπος, καθηγητής ων του Πανεπιστημίου και δη της Ορθόδοξης Θεολογίας, μπέρδεψε τις αρμοδιότητές του τις πανεπιστημιακές με τις ποιμαντικές. Προσπαθεί να επιβάλει εδώ και καιρό την αφαίρεση του Εσταυρωμένου όπισθεν των αγίων Τραπεζών των Ναών της περιφέρειάς του. Και ξεσήκωσε, όπως ήταν αναμενόμενο, θύελλα αντιδράσεων. Ο πατέρας μέσα σε λίγες μέρες μεταλλάχθηκε σε δεσπότη και αυθέντη απολυταρχικό που παραπέμπει σε καθεστώτα ολοκληρωτικής υφής. Αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Το αντίστροφο, ακριβώς, της θυσιαστικής διακονίας που όρισε ο Κύριος για τους διαδόχους του...
Η οργή του λαού ξεχείλισε, όταν η Ιερά Σύνοδος παρέπεμψε το αίτημά του – εφόσον βρήκαν τοίχο ασυνεννοησίας και αδιαλλαξίας στον οικείο μητροπολίτη – στον ίδιο επίσκοπο προς διαβίβασή του στη ΔΙΣ! Η γελοιότητα εδώ ξεπερνά τα όρια της προσβολής και απαξίωσης του συγκεκριμένου ποιμνίου.
Εδώ δεν θα εξετάσουμε φυσικά το αν έχει δίκιο ή άδικο ο μητροπολίτης αυτός που ισχυρίζεται πως είναι το ορθόδοξο η αποκαθήλωση του Κυρίου πίσω από τα θυσιαστήρια, διότι και καλά το πήραμε από τους Λατίνους. Τα λειτουργικά έθη και έθιμα εξάλλου, εφόσον δεν προσβάλλουν το δόγμα, δεν ενοχλούν – τουλάχιστον. Απορεί κανείς που δεν ξεκίνησε να αφαιρεί πρώτα τις λατινόφερτες εικόνες της Τριάδος και του θριαμβευτού Αναστάντος εκ του Τάφου, που σίγουρα θα υπάρχουν σε πολλούς ναούς της εκεί μητροπόλεως.
Και δίκιο να είχε επομένως, το έχασε διότι προκάλεσε σύγχυση στον λαό του Θεού. Οφείλει άμεσα, επομένως, να επανατοποθετήσει τον Κύριο στην οικεία σε όλους μας θέση του μέσα στο ιερό Βήμα και να πάψει έτσι τον σκανδαλισμό των πιστών. Στη συνέχεια πρέπει να φέρει, αν το κρίνει τόσο σημαντικό, το θέμα στα αρμόδια Συνοδικά όργανα και η Ελλαδική Εκκλησία συνοδικώς να πάρει μια τέτοια απόφαση. Άλλως ο συγκεκριμένος επίσκοπος καθίσταται σταυρομάχος και εικονομάχος. Και δεν θεωρώ πως έχει πρόθεση να στιγματισθεί τοιουτοτρόπως…
Ο Σταυρός, το καύχημα των Ορθοδόξων, είναι ιδιαίτερα αντιπαθητικός στις μέρες μας τις πολυθρησκευτικές και πολυπολιτισμικές. Ενοχλεί ιδιαίτερα τους μουσουλμάνους και τους αθέους. Προκειμένου λοιπόν να μην τους στενοχωρούμε ή και με το πρόσχημα της διακριτικής τους προσέγγισης, αποφασίσαμε να αποκρύπτουμε το σύμβολο της σωτηρίας μας, διότι κατά βάθος δεν πολυπιστεύουμε σε αυτό ή και ντρεπόμαστε οι σημερινοί χριστιανοί. Ή μήπως αυτά που λέω είναι υπερβολές; Σε αυτό το πνεύμα βλέπουμε και στο εξώφυλλο των Θρησκευτικών της Γ΄ Γυμνασίου την αφαίρεση του Τιμίου Σταυρού από τους τρούλους και τα καμπαναριά των ορθοδόξων ναών. Και έτσι τα μετατρέψαμε σε τζαμιά και μιναρέδες. Εμείς οι σύγχρονοι θεολόγοι, ιερείς και χριστιανοί του 21ου αι. στην κατά τα άλλα ορθόδοξη χώρα μας... Κρυφοί επομένως ή φανεροί σταυρομάχοι οι Νεοέλληνες;
Κ. Νούσης
Λάρισα, 9/10/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου