Ο ορθόδοξος περσοναλισμός ως αντίδοτο στην οικουμενιστική νόσο

Ο ορθόδοξος περσοναλισμός ως αντίδοτο στην οικουμενιστική νόσο

Τελευταία κατά κόρον υποστηρίζεται το αντίθετο: “στήν νεώτερη ὅμως οἰκουμενι(στι)κή θεολογία, ὡς δρόμος θεολογικῆς προσεγγίσεως Ἀνατολῆς-Δύσεως καί ὑπερβάσεως τῶν διαφορῶν τους, ἔχει προκριθεῖ -ἀνάμεσα στά ἄλλα- καί ἐντός τοῦ εὐρύτερου πλαισίου τῆς Θεολογίας τοῦ Προσώπου, ἡ νέα κατανόηση τῆς “δι’ Υἱοῦ” σχέσεως Υἱοῦ καί Πνεύματος, ὄχι μόνον στό πεδίο ἀναφορᾶς τῆς Χριστολογίας, ἀλλά καί σέ αὐτήν τήν Τριαδολογία!” (https://orthodoxostypos.gr/%e1%bc%a1-%e1%bc%80%ce%bd%ce%b1%ce%af%cf%81%ce%b5%cf%83%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%bf%e1%bf%a6-%e1%bd%81%ce%bc%ce%bf%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b5%e1%bc%b0%cf%82-%cf%84%ce%ae%ce%bd-%ce%b8-3/). Ομολογώ πως δεν το καταλαβαίνω, τουναντίον δε πιστεύω ότι ισχύει το αντίθετο. Οι αντιπερσοναλιστές, ας τους βαφτίσουμε έτσι, θεολόγοι βάλλουν κατά των περσοναλιστών και θεωρούν τη νεότερη θεολογία περί προσώπου όχημα της οικουμενιστικής ψευδοενώσεως. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Αν διαβάσουμε τα άρθρα του εν λόγω αγιορείτη κατά των περσοναλιστών το πρώτο που θα διαπιστώσουμε (πέρα από τις όποιες άλλες υπερβολές του) είναι πως όσοι βάλλουν κατά των περσοναλιστών καταντούν εκόντες άκοντες οι ίδιοι ουσιοκράτες. Και είναι γνωστό πως η ουσιοκρατική θεώρηση του Θεού ανήκει αφενός εντός του χριστιανισμού στη δυτική θεολογία, αφετέρου δε στον ευρύτερο θρησκειολογικό χώρο σε όλα σχεδόν τα μεγάλα θρησκευτικά συστήματα της εποχής μας με προεξάρχοντα τα ανατολικά. Σε αντίθεση με αυτά όλα, η αυθεντική ορθόδοξη θεολογία είναι περσοναλιστική. Τονίζει κυρίως τον υποστατικό Θεό και όχι την ουσία Του. Και θα αναρωτηθούν τώρα πολλοί, και πώς οι περσοναλιστές μπορούν να καταστούν πολεμικός κριός κατά των Οικουμενιστών;

Το πράγμα είναι σαφές και προφανές. Ο οικουμενισμός, η εσχατολογική αυτή παναίρεση, είναι μια μορφή συγκρητισμού. Σύμφωνα με αυτόν, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον ένα Θεό. Όλες οι θρησκείες και φιλοσοφικές παραδόσεις. Η σαβελλιανικού τύπου αυτή αίρεση – κατά τον αιρετικό Σαβέλλιο ο ένας και μονοϋπόστατος θεός παρουσιάζεται με τρία προσωπεία – αναφέρεται σε έναν (μονοπρόσωπο κατά βάση ή απρόσωπο ή και υπερπροσωπικό) θεό που εμφανίζεται στην ιστορία με ποικίλες μορφές και διαφορετικούς εκπροσώπους. Τον πλησιάζεις επιλέγοντας όποιον δρόμο και “μεσσία” είναι της αρεσκείας σου! Η άκρως δαιμονική αυτή θεολογία τους είναι καθαρά ουσιοκρατικού τύπου. Η προσέγγιση προς τη μια θεία ουσία είναι το ζητούμενο, οι δε μορφές της ουσίας ή οι οδοί προς αυτήν μάς είναι αδιάφορες. Η ουσία κατ΄ αυτούς έγκειται στη… θεία ουσία!

Σε αντίθεση με αυτή τη “θεολογία” ο ορθόδοξος χριστιανισμός δεν είναι μια χύμα αποκάλυψη ενός αόριστου ή απροσδιόριστου θεού, όπως είναι αυτός των οικουμενιστών. Πρόκειται για τον ένα και μοναδικό, αλλά τρισυπόστατο Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Η σωτηρία περνάει αποκλειστικά από τους τρεις αυτούς, τους κατ΄ ουσίαν Ένα. Άλλος τρόπος και άλλος δρόμος δεν υπάρχει για να αποφύγει κάποιος σε πρώτο στάδιο την αιώνια κόλαση και σε δεύτερο να επιτύχει την κοινωνία του με τον αληθινό Θεό (Βασιλεία του Θεού ή Παράδεισος στην εκκλησιαστική γλώσσα). Η αγία Γραφή το λέει ρητά και απερίφραστα: “καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς” (Πρ. 4:12). Το συγκεκριμένο αυτό πρόσωπο είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο ένας της Τριάδος, δια του οποίου έχουμε όλη την Τριάδα.

Βλέπουμε επομένως το συγκεκριμένο να στρέφεται ξεκάθαρα εναντίον του γενικού ή αφηρημένου. Ο Τριαδικός Θεός σώζει την κτίση δια του Χριστού και πιο συγκεκριμένα μέσα στην Εκκλησία Του. Όλα αυτά είναι καταπέλτης κατά της οικουμενιστικής πλάνης. Η ουσιοκρατία αντιθέτως οδηγεί, έστω και αδιόρατα, στον οικουμενισμό.

Κ. Ν.

Λάρισα, 7/10/2025